…วิหคเหินลม…

[โซ...เซอะเซอ]

…วิหคเหินลม… ( กาพย์ฉบัง ๑๖ )    โมฆะบุรุษทั้งมวล...........….เปิดหน้ากระบวน- ด้านได้อายอดพัลวัน    กอบโกยหายอยากปากมัน…ลหุโทษทัณฑ์ กระดี๊กระด๊าร่าเริง    บรรลัยเตลิดเปิดเปิง.......….ตมต่ำดำเกิง ออกสื่อลอยหน้าลอยตา    ชอกช้ำเหลือคณนา.....…….โศกเศร้าประชา ได้แต่ก้มหน้ารับกรรม    รายรอบอยุติธรรม............มืดมิดหม่นดำ รอวันฟ้าสวยสดใส    ริ้วทองผุดผ่องอำไพ..........เอื้อมคว้ามิไกล รวมใจผนึกกำลัง    ฉากหน้าธัมมะธัมมัง…......ฉากหลังเบียดบัง ฮุบผลประโยชน์ใส่ตัว    รวยกระจุกแต่จนระรัว……..กระจายไปทั่ว ท่วมทุกข์ท้นทรมาน    อยู่เป็นอยู่ได้อยู่นาน……….ขายจิตวิญญาณ สำนึกผิดถูกเผาทิ้ง    ผู้คิดจักพูดความจริง……....ถูกอุ้มเข้าปิ้ง มัดปากมัดขามัดมือ    สิทธิ์เสรีเท่าเทียมคือ....……หมุดมั่นยึดถือ ศักดิ์ศรีของความเป็นคน   กักขังแต่เพียงสกนธ์…………จิตเสรีชน เปรียบแม้นวิหคเหินลม อิสระเทียมเท่าท้อง..............นภา เยื้อนเยี่ยมดารกา...............ใหญ่น้อย ทวิชาติสกุณา....................ประหนึ่ง คืนสุขคลายโศกพร้อย.........เพรียกพร้องผสาน …เอางานเก่ามาปัดฝุ่นปรับปรุงลงใหม่ครับ… โซ…เซอะเซอ 19 มกราคม 2567