ฤดู. . .

[เฮยอิง]

ฤดูกาลหมุนกลับมาอีกครั้ง

เหมือนภาพที่แอบฝังของเราครั้งก่อน

กี่ฝนที่โปรยสาย ผมที่สยายเปียกปอน

กี่หนาวที่สั่นคลอน ไม่รู้กี่ร้อนที่เวียนวน

ฉันยังเห็นสายหมอกที่หยอกเย้า

รวมเป็นภาพสองเราทุกแห่งหน

มือที่เคยเดินจับ ไหล่ที่อิงหลับจนหัวชน

สายหมอกที่พร่าหม่น ยังฉายภาพจนมันชัดเจน

แสงอาทิตย์ที่ปลายฟ้า

ยังคงลอยหน้าลอยตาโดดเด่น

เธอเคยบอกไม่มีแสงไหนสวยได้เท่าแสงเย็น

วันนี้ฉันยังมองเห็นสองเรานั่งเล่นใต้ดวงตะวัน

รู้ไหมเสียงฟ้าที่เธอเคยวิ่งหลบ

ยังดังได้ไม่เคยกลบเสียงเธอกับฉัน

กี่ฤดูที่หมุนครบ กี่คำว่าจบจนกลายเป็นนิรันด์

แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฤดูกาลไม่เคยหมุนฉันไปจากเธอ

[โซ...เซอะเซอ]

…ฤดูที่แตกต่าง… “…อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ…” ฤดูกาลหมุนเวียนใจเปลี่ยนผัน เปลี่ยนคืนวันหันเหิน ครั้งเพลินเผลอ ต่างตัวฉัน นับแรกพบประสบเจอ ตราบคะนึงถึงเธอพร่ำเพ้อมิวาย ดั่งโกมุทนุชนาฏ แต่ชาติก่อน สืบเว้าวอนชะอ้อนเยื้อน ฉ่ำเดือนฉาย ตาประสาน รติประสม อารมณ์กระจาย จวบละลายหลอมลงสู่อณูเดียว หว่างฝนซัดสาดซู่ลู่ลานลุ่ม ยะเยือกกายกลับร้อนรุ่ม ชุ่มเหนอะเหนียว ยิ่งฟ้าแลบแปลบเกร็งเขม็งเกลียว ฉุกกราวเกรียวสะท้านก้อง ลิ่วล่องลอย มาวันนี้มีเพียงฉัน ฝันกลางฝน อย่างมืดมนเหม่อมองฟ้า ล้าอ่อนถอย ละอองฝนหยิมหยิมหยิบ กะปริบกะปรอย กระเซ็นฝอยชโลมอาบ คราบน้ำตา โซ…เซอะเซอ 30 มิถุนายน 2566 *โกมุท : กามิศ, กาเมศ, เต็มไปด้วยกาม

[แป้งน้ำ]

ฤดูกาลหมุนกลับมาอีกครั้ง

เหมือนภาพที่แอบฝังของเราครั้งก่อน

กี่ฝนที่โปรยสาย ผมที่สยายเปียกปอน

กี่หนาวที่สั่นคลอน ไม่รู้กี่ร้อนที่เวียนวน

ฉันยังเห็นสายหมอกที่หยอกเย้า

รวมเป็นภาพสองเราทุกแห่งหน

มือที่เคยเดินจับ ไหล่ที่อิงหลับจนหัวชน

สายหมอกที่พร่าหม่น ยังฉายภาพจนมันชัดเจน

แสงอาทิตย์ที่ปลายฟ้า

ยังคงลอยหน้าลอยตาโดดเด่น

เธอเคยบอกไม่มีแสงไหนสวยได้เท่าแสงเย็น

วันนี้ฉันยังมองเห็นสองเรานั่งเล่นใต้ดวงตะวัน

รู้ไหมเสียงฟ้าที่เธอเคยวิ่งหลบ

ยังดังได้ไม่เคยกลบเสียงเธอกับฉัน

กี่ฤดูที่หมุนครบ กี่คำว่าจบจนกลายเป็นนิรันด์

แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฤดูกาลไม่เคยหมุนฉันไปจากเธอ

ฉันยังคงชื่นชอบการเดินเล่นใต้แสงตะวันอุ่น
ไม่เคยเกลียดชังฤดูกาลที่ผ่านหมุนไปเสมอ~เสมอ
เพราะทุกเหตุการณ์ที่เข้ามาในชีวิต . .. ก็เพื่อให้รู้จักกับคำว่า "คิดถึงเธอ"
ยังคงเป็นคนเดิมที่คอยนำเสนอ .. . ความรักดี~ดี ที่จริงใจ

ลมร้อนที่พัดผ่าน ~ ธารฝนที่โปรยปราย ~ สายหมอกของยามเช้า
ไม่ว่าฤดูกาลจะพาฉันย่ำเท้าไปไกลแค่ไหน
เสียงหัวเราะที่เย้าหยอก . . . เสียงตะคอกที่เคยกวนใจ
ทั้งเหว่ว้าทั้งทำให้ยิ้มได้ . .. ยังเป็นเรื่องจริงในใจทุกวัน

"ยินดีต้อนรับ" ทุกขณะเวลา
อยากขอโอกาสร่วมโต๊ะจิบชา . .. แทนของขวัญ
ถนนที่นำสองเรามาบรรจบ บางคราพบ บางคราสวนทางกัน
ขอฝากข้อความแทนใจไว้สั้น~สั้น
"ถ้าเหนื่อยก็เชิญกลับมาพักผ่อนในความผูกพันของฉัน . . . ได้ตามสบาย~*




แป้งน้ำ 16092023

[เฮยอิง]

ฤดูกาลหมุนกลับมาอีกครั้ง

เหมือนภาพที่แอบฝังของเราครั้งก่อน

กี่ฝนที่โปรยสาย ผมที่สยายเปียกปอน

กี่หนาวที่สั่นคลอน ไม่รู้กี่ร้อนที่เวียนวน

ฉันยังเห็นสายหมอกที่หยอกเย้า

รวมเป็นภาพสองเราทุกแห่งหน

มือที่เคยเดินจับ ไหล่ที่อิงหลับจนหัวชน

สายหมอกที่พร่าหม่น ยังฉายภาพจนมันชัดเจน

แสงอาทิตย์ที่ปลายฟ้า

ยังคงลอยหน้าลอยตาโดดเด่น

เธอเคยบอกไม่มีแสงไหนสวยได้เท่าแสงเย็น

วันนี้ฉันยังมองเห็นสองเรานั่งเล่นใต้ดวงตะวัน

รู้ไหมเสียงฟ้าที่เธอเคยวิ่งหลบ

ยังดังได้ไม่เคยกลบเสียงเธอกับฉัน

กี่ฤดูที่หมุนครบ กี่คำว่าจบจนกลายเป็นนิรันด์

แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฤดูกาลไม่เคยหมุนฉันไปจากเธอ

ฉันยังคงชื่นชอบการเดินเล่นใต้แสงตะวันอุ่น
ไม่เคยเกลียดชังฤดูกาลที่ผ่านหมุนไปเสมอ~เสมอ
เพราะทุกเหตุการณ์ที่เข้ามาในชีวิต . .. ก็เพื่อให้รู้จักกับคำว่า "คิดถึงเธอ"
ยังคงเป็นคนเดิมที่คอยนำเสนอ .. . ความรักดี~ดี ที่จริงใจ

ลมร้อนที่พัดผ่าน ~ ธารฝนที่โปรยปราย ~ สายหมอกของยามเช้า
ไม่ว่าฤดูกาลจะพาฉันย่ำเท้าไปไกลแค่ไหน
เสียงหัวเราะที่เย้าหยอก . . . เสียงตะคอกที่เคยกวนใจ
ทั้งเหว่ว้าทั้งทำให้ยิ้มได้ . .. ยังเป็นเรื่องจริงในใจทุกวัน

"ยินดีต้อนรับ" ทุกขณะเวลา
อยากขอโอกาสร่วมโต๊ะจิบชา . .. แทนของขวัญ
ถนนที่นำสองเรามาบรรจบ บางคราพบ บางคราสวนทางกัน
ขอฝากข้อความแทนใจไว้สั้น~สั้น
"ถ้าเหนื่อยก็เชิญกลับมาพักผ่อนในความผูกพันของฉัน . . . ได้ตามสบาย~*




แป้งน้ำ 16092023

ยังคงวนเวียนมาที่เก่า
ใต้ท้องฟ้าสีเทาของแดดยามสาย
หมอกที่จับหนา ยังฉายใบหน้าเธอไม่คลาย
หากคำอธิษฐานจะเป็นไปได้ ขอให้เป็นฤดูสุดท้ายที่พรากจากกัน. . .

อ่านข้อความที่เธอบันทึกแทนใจ
กลับมาแล้วนะกลับมาให้เธอกล่อมไกวยามหนาวสั่น
กี่เหนื่อยที่บั่นทอน ขอใช้ความอาทรผูกพัน
ได้ไหมกระซิบถามตะวัน อยากให้หมอกรอบกายฉัน. . .เป็นเธอ

อรุณสวัสดิ์แป้งน้ำ!!! หายไปไหนมา แวะไปที่เพจไม่เจอเลย

[แป้งน้ำ]

สายลมยังพัดโบกทักทาย
เกลียวคลื่นยังซัดคืนผืนทราย . .. เสมอ-เสมอ
ดวงตะวันยังสลับกับดวงจันทร์ทำหน้าที่~
. .. ให้โลกใบนี้งามเลิศเลอ
เหมือนดวงใจฉันที่ไม่เคยไผลเผลอ .. . ลืมเธอเช่นกัน

ไม่ว่านานแค่ไหนฉันก็ยังอยู่ตรงนี้
เพียงเธอหวนกลับมานะคนดี . .. ก็จะเจอฉัน
ได้ไหม? ขอให้เราเป็นที่พึ่งสุดท้ายของกันและกัน
จะอยู่ในฐานะอะไรก็ได้ทั้งนั้น~
.. . ขอแค่ยังมีกันและกัน . .. ก็พอ~*

แหะๆ .. . ไม่ได้เล่นเฟสบุคนานจนลืมรหัสผ่านอ่ะค่ะ
นี่ถ้าลืมรหัสบ้านกลอนหรือบ้านกลอนปิดไปก็คงหายสาปสูญไปจากชีวิตเฮยอิงเลยแหละ
TikTok, Ig ก็ไม่ได้เล่น ทำงาน กลับบ้าน ดูแมะ ดูโหนย้อนหลัง วนไปแบบนี้ทุกวัน
ขอบคุณนะคะที่ยังนึกถึงกันเสมอ ~*