ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พี.พูนสุข]

 
ความรัก

ความรักไม่ต้องการแค่วันเดียว
ความรักไม่ต้องเกี่ยวกับวันไหน
ความรักไม่ต้องมีเวลาใด
ความรักไม่ต้องใช้ให้ใครชี้

ความรักไม่ต้องมีข้อวิจารณ์
ความรักไม่ต้องการการกดขี่
ความรักไม่ต้องให้ใครตราตี
ความรักไม่ต้องมีเส้นพรมแดน

ความรักไม่ต้องรอข้อพิสูจน์
ความรักไม่ต้องพูดตามแบบแผน
ความรักไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
ความรักไม่ต้องแค่นหัวใจคน

ความรักไม่ต้องการการเป็นต่อ
ความรักไม่ต้องรอขอเหตุผล
ความรักไม่ต้องย้ำความมีจน
ความรักไม่ต้องทนที่จะรัก

ความรักคือหัวใจให้แก่กัน
ความรักคือนิรันดร์มั่นสมัคร
ความรักคือศรัทธาสามิภักดิ์
ความรักคือความประจักษ์ในใจเรา

ความรักคือนิยายไร้นิยาม
ความรักคือความงามใช่ความเขลา
ความรักคือหมอกควันอันบางเบา
ความรักคือการเฝ้าเข้าใจกัน

ความรักคือสำเนียงเสียงปลอบปลุก
ความรักคือความทุกข์และสุขสันต์
ความรักคือเสน่หาสารพัน
ความรักคือความฝันอันตราตรู

ความรักคือศิลปะของหัวใจ
ความรักคือสายใยโยงใจอยู่
ความรักคือการให้ไม่หมายรู้
ความรักคือใจผู้รู้ค่ารัก

  เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์

เผยแพร่ในงานคอนเสิร์ต "เริ่มที่หัวใจ" : พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ
 26/6/53
 

[พี.พูนสุข]

                                   
                    สร้อยคู่สะคราญ

                         เมื่อกายแกร่งแข็งจิต ใฝ่คิดฝาก
                         ผลงานจากชีวิต ใฝ่คิดฝัน
                         เรียบเรียงถ้อยร้อยพจน์ บทรำพัน
                         ร่วมสร้างสรรค์ภาพพจน์ บทรำพึง

                         ด้วย สร้อยคู่สะคราญ ผลงานนี้
                         ฝากไว้ที่วงการ ผลงานหนึ่ง
                         มิอาจหวังจะให้ ใครติดตรึง
                         ขอเพียงครึ่งหัวใจ ใครติดตาม

                         ปีสองสี่คิดได้ ไม่คิดหวง
                         ใครตักตวงเล่นได้ ไม่คิดห้าม
                         สร้อยคู่สะคราญเห็น เป็นนิยาม
                         อย่ามองข้ามความเห็น เป็นนิยาย

                         ขอปลอบขวัญคนที่ มีความหมอง
                         ยินร้อยกรองกลนี้ มีความหมาย
                         คนรักเคยเคียงคู่ อาจดูดาย
                         เล่นลวดลายให้รู้ อาจดูดี

                         นักเลงกลอนร้อนใจ ไม่หลบหน้า
                         ร่วมศรัทธาคว้าไว้ ไม่หลบหนี
                         เล่นกลกลอนสนุก ทุกท่าที
                         เสริมศักดิ์ศรีมีสุข ทุกท่าทาง

                         นำเน้นมาอย่าเห็น เป็นตัวยุ่ง
                         เพียรมั่นมุ่งให้เห็น เป็นตัวอย่าง
                         งาม สร้อยคู่สะคราญ สวย ด้วยสื่อกลาง
                         เชิญชวนสร้างสรรค์ชื่อ ด้วยสื่อกลอน

                               ชาญชนะ ฆังคะโชติ
                           ผู้ประดิษฐ์ กลบทสร้อยคู่สะคราญ
                              จาก หนังสือ ลีลา อารมณ์

                              

[@free]

กลอนของฉันสั้นหน่อยไม่ค่อยสวย
เพราะเป็นด้วยอ่อนด้อยไม่ค่อยใส
อีกทั้งเหงาเศร้าอยู่ขาดคู่ใจ
ไม่มีใครเอ็นดูขาดคู่จอง

คิดอยากเรียนเขียนกลอนยังค่อนหม่น
เจียมใจตนอิดอ้อนยังค่อนหมอง
สักวันหนึ่งพึงร่ำตัองทำนอง
วันไหนน้องต่อคำต้องทำเนียน

[พี.พูนสุข]

 

สู้สู้นะ สู้สู้ มีครูสอน
อยากแต่งกลอนแบบไหนใฝ่อ่านเขียน
ท่าน @free มีฝันต้องหมั่นเรียน 
จะพากเพียร..หาครูให้ชูชม..

ขอเชิญนักกลอนทุกท่านนำเสนอผลงานของกวีคนโปรดลงในกระทู้นี้ได้เลยนะคะ
ฝากพิเศษ..ด้วยรักค่ะ
                 
“ ขวัญอรุณกรุ่นอวลมวลบุปผา
ขวัญทิวาเบิกบานบรรสานสม
ขวัญราตรีคีตวรรณรำพันชม
ขวัญนิยมบูชิตประดิษฐ์กานท์

ผูกสายโคลงโยงลักษณ์จำหลักมั่น
ผูกสายฉันท์ทยอยคืบหวังสืบสาน
ผูกสายกลอนเรียงร้อยพร่างพร้อยลาน
ผูกร่ายขานกาพย์แก้วเพริศแพร้วกล..

ด้วยผูกพันฉันมิตรร้อยจิตถึง
ด้วยตราตรึงอักษรอมรผล
ด้วยสำนึกฝึกปรือนั่นคือตน
ด้วยดวงมนมุ่งหมายสายสัมพันธ์

รักอ่านกลอนสอนจิตพินิจอ่าน
รักขับขานบทพิเราะเสนาะสรรพ์
รักนักกลอนพรพจน์ร่ายรสบรรณ
รักนิรันดร์..ร้อยกรองทำนองไทย.  ”

..พี.พูนสุข..

[พี.พูนสุข]

 
เสมอ  กลิ่นหอม

กวีแห่งปี 1995  ของสมาคมกวีนานาชาติ  รัฐแมรี่แลนด์ สหรัฐอเมริกา
บทกวียอดเยี่ยม  ได้รับรางวัลชนะเลิศ  เงินรางวัล 5,000 เหรียญ
เกิด ปี 2481  บ้านทุ่งเสาธง  ต.พังราด  อ.แกลง จ.ระยอง
นามปากกา - ขุน รำยอง,  อัคคี บางยี่ขัน,  ภุมริน ราชปักษา, จักร สุริยน 

กู คือ ตะวัน
ภาคฟ้า
* กู คือ ตะวัน   พระจันทร์และดวงดาว
เมฆหมอกในหนหาว คือภาระต้องดูแล ฯ
ภาคดิน
* กู คือ ตะวัน ปั้น ดิน น้ำ ลม ไฟ
บี้เล่นแล้วปั้นใหม่ เป็นเรื่องราวแห่งมายา ฯ
* กู คือ ตะวัน กระสันแห่งตัณหา
อุปาทานอวิชชา คือขุนเขาจักต้องพังฯ
* กู คือ ตะวัน กูเชื่อมั่นในพลัง
นิพพานังปรมัง สูญญังจักรวาลฯ
* สองมือสองแขนขา หยิบปัญญาเป็นเหล็กจาร
จารึกส่งข่าวสาร ให้โลกรู้และหลงใหลฯ
* ตา หู จมูก ลิ้น จบสิ้นทั้ง กาย ใจ
อุทิศทุ่มทอดลงไป สู่เบ้าหลอมสัจจธรรมฯ
* ร้อนแรงแสงตะวัน   จักแบ่งปันผู้ต้อยต่ำ
แสงสว่างคือทางนำ   สัตว์มนุษย์เดรัจฉานฯ
* เฮ้ย.. สัตว์โลกทุกเรือนร่าง จงหยุดสร้างความสาธารณ์
ข้าวคนที่ล้นจาน   จะทับถมมึงจมดินฯ
* ตะวันประกาศิต   ขอลิขิตฝากแผ่นดิน
ก่อนเรือนร่างกูพังภินท์   เชิญฟ้าดินเป็นพยานฯ
* โอม... กู คือ ตะวันแดง   จักร้อนแรงนิรันดร์กาล
รุกรบประจัญบาน   คนเรียกขาน..."ขุน รำยอง"ฯ
--------------------------------
เสมอ กลิ่นหอม
17 กุมภาพันธ์ 2515-6 พฤศจิกายน 2523

(อ.พีรชาติ นิลวณิช แปลบทกวี กู คือ ตะวัน เป็นภาษาอังกฤษให้ชื่อว่า  I am the Sun)

 

[@free]

ผูกสายโคลงโยงลักษณ์จำหลักมั่น
ผูกสายฉันท์ทยอยคืบหวังสืบสาน
ผูกสายกลอนเรียงร้อยพร่างพร้อยลาน
ผูกร่ายขานกาพย์แก้วเพริศแพร้วกล..

..พี.พูนสุข.

 เข้าสำนักภัคดีฝึกฝีมือ
หวังนับถือครูสั่งสักครั้งหน
บ้านกลอนไทยได้ช่วยด้วยสักคน
ได้ฝึกฝนครูดีคงมีแวว

แด่ครูกลอนอ่อนน้อมค้อมศรีษะ
คารวะร้องขอนั่งต่อแถว
เรียนกลอนชอบตอบถามแบบตามแนว
ดีใจแล้วเป็นที่ศิษย์มีครู

[พี.พูนสุข]

 

ชื่นใจนักภักดีเป็นที่ตั้ง   
ต้องระวังศีรษะนะพ่อหนู
วางรูปอีตรงศอใครขอดู   
อยากเคียงคู่ทรงผมหน้าคมคาย

ขอสักหนึ่งสำนวนใคร่ครวญเถิด
สำนวนเลิศรังสรรค์นิรันดร์ฉาย
จากกวีกานท์เก็จดุจเพชรพราย 
เพื่อขวนขวายเสริมส่งธำรงไทย

สั่งงานแล้วหนา..ศิษย์โข่ง..
 

..พี.พูนสุข..

[@free]

สายฝนพรมลมอวลใคร่ครวญถึง 
สำนวนหนึ่งเสริมส่งธำรงฝัน
เฝ้าขีดเขียนเวียนอ่านเนิ่นนานวัน
ทำนองนั้นหวังต้องทำนองไทย

ฝนปรายฟ้าอารมณ์ชวนชมชื่น
ร่ายเริงรื่นบทกวีสิดีไหม
กลอนกานท์เก่าเราว่าค้นคว้าไว้
จะเพียงไหนเพียงหมายสายสัมพันธ์

[พี.พูนสุข]

 

ใจเย็นเย็นเป็นกระทู้เทิดครูสอน
เรานักกลอนเห็นทางตามสร้างสรรค์
ผลงานครูสูงส่งชูวงวรรณ
จัดกำนัลชื่นชมรื่นรมย์ใจ

วันละแบบวันละบทหลายรสชาติ
ล้วนเปรื่องปราดแสดงยุคทุกสมัย
พลังคำสรรคำร้อยคำใด
สังเกตไป..โอ้กวีศรีแผ่นดิน..

ส่งงานซะทีนะพ่อคุณ อย่ามาทำเฉไฉ..

..พี.พูนสุข..

[พี.พูนสุข]

 
แม่สาย

     ๏ขุนน้ำคือนาคควักรอย        ขุดควักดินดอย
เป็นด่านเป็นแดนดึกดำบรรพ์

    ๏ขุนดอยคือสิงหนวัน      หนวัติผาดผัน
เพื่อขุนต่อขุนต่อคาม

     ๏ต่อคนต่อฝั่งยังยาม       โยนกนาคนาม
ลุ่มน้ำละว้ามหานที

     ๏คือน้ำแม่สายแม่สี      แม่สร้างบุรี
บุราณบุรมรักษา

   ๏เป็นเวียงพางคำภารา      พรหมมหาราชา
เชื้อสิงห์เชื้อสายเชียงแสน

     ๏ขุนน้ำขุนดอยคือแดน       คนท่งคนแถน
แปลงถิ่นแปลงที่แปลงสถาน

   ๏ถากดอยต่อยผาผ่าธาร      กั้นขุนน้ำสนาน
กั้นดอยกั้นแดนแผ่นดิน

   ๏ดาบเมืองเปรื่องปราบธรณิน       พินาศชลสินธุ์
แม่สายแม่สายสุดสยาม ๚ะ๛

เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์
พ. ๒ ม.ค. ๒๕๓๔
พระธาตุดอยเวา  อ.แม่สาย  จ.เชียงราย
จากหนังสือ เขียนแผ่นดิน
..กาพย์ฉบัง..
 

[@free]

ขอบฟ้าขลิบทอง

มิ่งมิตร...
เธอมีสิทธิ์ที่จะล่องแม่น้ำรื่น
ที่จะบุกดงดำกลางค่ำคืน
ที่จะชื่นใจหลายกับสายลม

ที่จะร่ำเพลงเกี่ยวโลมเรียวข้าว
ที่จะยิ้มกับดาวพราวผสม
ที่จะเหม่อมองหญ้าน้ำตาพรม
ที่จะขมขื่นลึกโลกหมึกมน

ที่จะแล่นเริงเล่นเช่นหงส์ร่อน
ที่จะถอนใจทอดกับยอดสน
ที่จะหว่านสุขไว้กลางใจคน
ที่จะทนทุกข์เข้มเต็มหัวใจ

ที่จะเกลาทางกู้สู่คนยาก
ที่จะจากผมนิ่มปิ้มเส้นไหม
ที่จะหาญผสานท้านัยน์ตาใคร
ที่จะให้สิ่งสิ้นเธอจินต์จง

ที่จะอยู่เพื่อคนที่เธอรัก
ที่จะหักพงแพรกแหลกเป็นผง
ที่จะมุ่งจุดหมายปรายทะนง
ที่จะคงธรรมเที่ยงเคียงโลกา

เพื่อโค้งเคียวเรียวเดือนและเพื่อนโพ้น
เพื่อไผ่โอนพลิ้วพ้อล้อภูผา
เพื่อเรืองข้าวพราวแพร้วทั่วแนวนา
เพื่อขอบฟ้าขลิบทองรองอรุณ


   โดย อุชเชนี
 ๒๔๙๕

[weazu123]

มืดมนมานานตรึงม่านสมัย

จวบมืดกรายใกล้รำไรอุษา

จึงเหมือนมืดล้วนเรรวนชะตา

พิศวงเวลาล้าเล่ห์ระบาย

ชะรอยเสื่อมกฤติยาแห่งกาฬปักษ์

หรือน้ำหนักราตรีเพียงพลีสลาย

ปาฏิหาริย์ลึกลับพลอยดับวาย

สับสนมากมายปลายมืดมัว

เสมอโรยราพลังผิดสังเกต

ดื่นดวงดาเรศสังเวชสลัว

สงัดเย็นก็แปรเปลี่ยนเพียรแยกตัว

เรื้อร้างไปทั่วทั้งมณฑล


อารมณ์อรุณ โดย อ.แรคำ ประโดยคำ เรื่อง ในเวลา

--------------------------------------------
********************************

ไม่ทันดึกเสี้ยวเดือนก็เลื่อนลับ

ไม่ทันหลับดาวรายก็ร่ายหลบ

ไม่ทันมองเมฆทะมึนก็ขึ้นครบ

ไม่ทันฟ้าต้องกลบก็ฝนพราย


โดย อ.แรคำ ประโดยคำ  กระผมได้จดบันทึกไว้เนิ่นนาน แต่ด้วยความสะเพร่า จึงมิได้จด เรื่องเอาไว้....... ขออภัย ขออภัย

[พี.พูนสุข]

 

ว้าว...ให้รางวัลถูกใจค่ะ  คุณ@free และ คุณweazu123 

ด้วยจิตคารวะ
“อุชเชนี“ อาจารย์ประคิณ  ชุมสาย ณ อยุธยา ศิลปินแห่งชาติ  ปี ๒๕๓๖
“แรคำ ประโดยคำ” รองศาสตราจารย์ สุพรรณ  ทองคล้อย  กวีซีไรต์ ปี ๒๕๔๑

 

     งามศรัทธางามถ้อยทยอยส่ง     
บันทึกลงหน้าหนึ่งตราตรึงสรร
    กวีนิพนธ์ฉายแสงนำแบ่งปัน   
ฉายนิรันดร์ทุกที่ถ้ามีรัก!

..พี.พูนสุข..

[พี.พูนสุข]

 

ความรักคือสิ่งใด
(กลบทช้างชูงวง)

รักใช่เป็นเช่นดวงดาวพราวพร่างแสง
ใช่ร้อนแรงแห่งตะวันอันฉายส่อง
รักใช่เป็นเช่นสิ่งใดให้จับจอง
แต่รวมผองของความหมายสายสัมพันธ์

รักใช่เป็นเช่นผกาน่าถนอม
ใช่พะยอมหอมละมุนกรุ่นใจฝัน
รักใช่เป็นเช่นสิ่งใดให้แบ่งปัน
แต่รักนั้นมั่นคงอยู่คู่ดวงใจ

หานิยามความหมายที่มีต่อรัก
หายากนักจักนิยามความไหนไหน
รักคือหวานปานน้ำทิพย์จิบหทัย
รักหวามไหวใจหวามหวานซ่านแทรกทรวง

เมื่อยามร้างห่างรักลับกลับความหมาย
ความหวานกลายหายห่างแหนแสนห่วงหวง
รักคือพิษฤทธิ์ชั่วร้ายหมายหลอกลวง
รักคือบ่วงห่วงกรรมหมองคล้องฤทัย

เมื่อรักร้าวราวรุกรานผลาญดวงจิต
รักคือพิษฤทธิ์ซ่อนเร้นเป็นไฉน
รักคือทุกข์รุกรานทำช้ำดวงใจ
คือสิ่งใดไหนเล่าหรือคือความรัก

วันเนาว์  ยูเด็น
รอยทราย   พิมพ์ครั้งที่ ๑  ปี ๒๕๔๐

 

อ่านกลบทนี้ทีไร ทำให้คิดถึงเพลงประทับใจ เพลงนี้ค่ะ


 

[พี.พูนสุข]

 
ศรัทธา

มีศรัทธาอย่างเดียวเฉลียวจิต
ทางชีวิตเราอาจพลาดถลำ
เมื่อใดจิตมีปัญญามาประจำ
จึ่งจะนำชีวิตไปได้ถูกทาง

มีปัญญาเห็นธรรมอำไพแสง
มุ่งแสวงความจริงสิ่งต่างต่าง
เลือกวิถีดำเนินเดินสายกลาง
ไม่อ้างว้างเปลี่ยวจิตเพราะชิดธรรม.



ภาษาไทย

ขาดอะไรในโลกไม่โศกเศร้า
เหมือนกับเราไทยทั้งชาติขาดภาษา
คงติดขัดอัดอั้นตันอุรา
มองนัยน์ตาก็ไม่ชัดรหัสใจ

ยลศิลาจารึกนึกแน่จิต
สิ่งศักดิ์สิทธิ์มิ่งขวัญอันยิ่งใหญ่
เราชาวไทยรู้คุณค่าภาษาไทย
เทิดทูนไว้คู่ชาติพิลาสเอย.



ฐะปะนีย์  นาครทรรพ
ศึกษาภาษิต และ ร้อยกรอง
พิมพ์ครั้งแรก  ปี ๒๕๓๔

 

[พี.พูนสุข]

 
เปิด-เปิด-เปิด

เปิด-เปิดตา : ให้รับแสง แห่งพระธรรม
ยิ่งมืดค่ำ ยิ่งเห็นชัด ถนัดถนี่
สมาธิมาก ยิ่งเห็นชัด ถนัดดี
นี่วิธี เปิดตามใจ ให้กันมาฯ

เปิด-เปิดหู : ให้ยินเสียง สำเนียงธรรม
ทั้งเช้าค่ำ มีก้องไป ในโลกหล้า
ล้านล้านปี ฟังให้ชัด เต็มอัตรา
คือเสียงแห่ง สุญญตา ค่าสุดใจฯ

เปิด-เปิดปาก : สนทนา พูดจาธรรม
วันยังค่ำ อย่าพูด เรื่องเหลวไหล
พูดแต่เรื่อง ดับทุกข์ได้ โดยสัจจนัย
ไม่เท่าไร เราทั้งโลก พ้นโศกแลฯ

ปิด-ปิด-ปิด

ปิด-ปิดตา : อย่าสอดส่าย ให้เกินเหตุ
บางประเภท แกล้งทำบอด ยอดกุศล
มัวสอดรู้ สอดเห็น จะเป็นคน
เอาไฟลน ตนไป จนไหม้พอง;

ปิด-ปิดหู : อย่าให้แส่ ไปฟังเรื่อง
ที่เป็นเครื่อง กวนใจ ให้หม่นหมอง
หรือเร้าใจ ให้ฟุ้งซ่าน พาลลำพอง
ผิดทำนอง คนฉลาด อนาถใจ;

ปิด-ปิดปาก : อย่าพูดมาก เกินจำเป็น
จะเป็นคน ปากเหม็น เขาคลื่นไส้
ต้องเกิดเรื่อง เยิ่นเย้อ เสมอไป
ถ้าหุบปาก มากไว้ ได้แท่งทองฯ

พุทธทาส  อินทปัญโญ
คำกลอนสอนธรรม
หนังสือดี ๑๐๐ ปี พุทธทาส

 

[พี.พูนสุข]

 

อาสาฬหบูชา

ชมจันทร์วันเพ็ญเด่นสรวง
โชติช่วงผ่องพรรณหรรษา
วันอาสาฬหบูชา
นับเป็นมหามงคล

วันแรกที่องค์พระพุทธ
ปัญญาพิสุทธ์โกศล
ประกาศพุทธธรรมอำพน
เริ่มต้นควรเขมเปรมปรีดิ์

วันแรกพระสงฆ์องค์เอก
ฟังธรรมวิเวกสุขศรี
ซาบซึ้งธรรมนั้นทันที
ไตรรัตน์รูจีครบองค์

ควรเราเยาวชนสนจิต
บูชิตไตรรัตน์สูงส่ง
เพื่อเทิดพุทธธรรมดำรง
ยืนยงคู่หล้าฟ้าดิน

เดือนแปดวันเพ็ญเด่นหล้า
ศรัทธาชื่นชมสมถวิล
จรรโลงธรรมในใจจินต์
วิถีชีวินวัฒนา

ฐะปะนีย์  นาครทรรพ
ศึกษาภาษิต และ ร้อยกรอง
..กลอนหก..
 

[พี.พูนสุข]

วันเข้าพรรษา

วันเข้าพรรษา
 มีความเป็นมา           แต่ครั้งพุทธกาล
พระพุทธบัญญัติ      ธ ตรัสบรรหาร
ให้สงฆ์เนาสถาน       ตลอดหน้าฝน

อยู่จำพรรษา
ถือศีลภาวนา           ณ ที่ของตน
  ให้หยุดเดินทาง        ต่างถิ่นดั้นด้น
        มุ่งกิจโกศล               เรียนธรรมคำสอน

ไทยถือพุทธศาสตร์
จัดเป็นโอกาส          บ่มบุญสุนทร
  สงฆ์จำพรรษา        ประชาราษฎร
ถือศีลสังวร            กายวาจาใจ

ชวนกันไปวัด
ฟังธรรมปฏิบัติ          ขัดเกลานิสัย
แห่เทียนพรรษา         วัดวาใกล้ไกล
ประเพณีไทย              ถือมาช้านาน

กิจกรรมนานา
 ทำด้วยศรัทธา            อย่าทิ้งแก่นสาร
   ฝึกจิตชิดธรรม            นำฟอกสันดาน
 เพื่อปัญญาญาณ         ดลพ้นทุกข์แล


ฐะปะนีย์  นาครทรรพ
ศึกษาภาษิต และ ร้อยกรอง
..กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘..
 

[@free]

ยามเช้าเข้าวัด
ภักษาหารจัด          ตั้งส้ตย์แน่วแน่
สังฆทานพร้อม       ศีลน้อมนำแด
ใจเฟื้อเผื่อแผ่          มุ่งทางแห่งตน

ฟังเทศนา
มรรคแปดศึกษา          สัมมาคือหน
อริยสัจ                         ขจัดทุกข์พ้น
ชีวิตมงคล                    ถึงธรรมบูชา

[พี.พูนสุข]

ฮีตศรัทธา  ราชธานีแห่งเทียน

๏ ลือเลื่องกระเดื่องนาม
ต้นเทียนงามอร่ามตา
ใหญ่โตมโหฬาร์
ประณีตศิลป์ถิ่นบัวหลวง

๏ แห่เทียนประเพณี
ชนวิถีปลื้มเปรมทรวง
ริเริ่มเสริมทั้งปวง
เสียงเล่าลือคือสืบสาน

  ๏ เรืองรัตน์หัตถศิลป์
เทียนหลอมรินช่างเชี่ยวชาญ
มือฉมังอลังการ
ฉลุจักสลักเหลา

   ๏ ประดิษฐ์เทียนติดพิมพ์
เนื้อเทียนนิ่มแกะกรีดเกลา
กลีบกาบทาบงามเงา
ตะลึงแลชะแง้ชม

๏ ค้อมเศียรเทียนโบราณ
จำเนียรกาลยังนิยม
จัดเรียงเคียงงามสม
ลวดลายขดขนดภุชงค์

๏ เทิดองค์ทศมินทร์
ภูบดินทร์ยิ่งยศยง
เปี่ยมธรรม ธ ดำรง
เทินเทียนทองซ้องรัชกาล

๏ ออนซอนฟ้อนร่ายรำ
วัฒนธรรมชาวอีสาน
โปงลางพิณกังวาน
กลองตุ้มเติ่งเซิ้งกรีดกราย

๏ ขบวนถ้วนครรลอง
ฮีตสิบสองคล้องใจหมาย
ชาวอุบลร่วมใจกาย
บุญพื้นบ้านขานถิ่นไทย

๏ เซ็งแซ่แห่แหนชม
กราบประนมเอิบอาบใจ
ญาติมิตรสนิทไกล
  นัดพบวันเข้าพรรษา

..ฮีต เป็นคำนามภาษาอีสาน แปลว่า จารีต ประเพณี..



๏  ยอนบอภิวาทน์
ตามรอยบาทพระศาสดา
   จารีตฮีตศรัทธา     
    หลอมรวมศิลป์ถิ่นเทียนทอง ๚ะ๛

 

..พี.พูนสุข..
๒๘  กรกฎาคม  ๒๕๖๑
"วันเข้าพรรษา"