-๑-
เปราะแประ เปราะแประ..โปรยเม็ดหล่น
ระบำบนหลังคาสังกะสี
เด็กชายน้อยร้องแงถูกแม่ตี
"ผ้าตากที่ราวไว้ไม่เก็บมา
หน้าต่างไม่ไปปิดให้เรียบร้อย
โตโตแล้วยังให้คอยบ่นว่า
ปลาเค็มที่ตากบนหลังคา
แม่ย้ำนักย้ำหนาอย่าลืมดู
นี่คงมัวแต่ห่วงเล่นเป็นนิสัย
แม่สั่งอะไรไว้ไม่เข้าหู
ตีให้จำครั้งหน้าจะได้รู้
ไป๊..ไปถูพื้นกระดานบนบ้านไป"
-๒-
เปาะแปะ เปาะแปะ..โปรยเม็ดสาด
เสียงกระสุนมัจจุราช -เคลื่อนไหว
ชายหนุ่มมือสั่นยืนลั่นไก
แต่ไม่สวมสิ่งใดใช้อำพราง
ขณะฝนยังคงเทลงหนัก
ฝูงชนก็ปักหลักดูไม่ห่าง
เหยื่อ- เลือดนองนอนร้องคราง
เพียงครู่เดียวร่างทั้งร่างก็เงียบงัน
ผู้ก่อเหตุยืนนิ่งไม่หลบหนี
เจ้าหน้าที่นำกำลังมาเต็มขั้น
เข้าจับกุมผู้ร้ายชายฉกรรจ์
รอวันพิพากษาโทษคดี....
-๓-
ไม่นานนักเสียงระฆังคำสั่งศาล
ลั่นโทษประหารตามวิถี
โลก-ชีวิต ก็เป็นเช่นนี้
ใครผิดควรถูกตีเป็นธรรมดา
ชายหนุ่มผู้เปลี่ยนศักดิ์เป็นนักโทษ
ไม่นึกโกรธคำศาลพิพากษา
ขอเพียงแค่กระดาษกับปากกา
เขียนขณะฝนซาขณะนี้
-๔-
เปราะแประ เปราะแประ..โปรยเม็ดหล่น
ระบำบนหลังคาสังกะสี
ผมร้องแงถูกแม่ตี
"ผ้าตากที่ราวไว้ไม่เก็บมา
หน้าต่างไม่ไปปิดให้เรียบร้อย
โตโตแล้วยังให้คอยบ่นว่า
ปลาเค็มที่ตากบนหลังคา
แม่ย้ำนักย้ำหนาอย่าลืมดู
แม่...
ตัวผมแย่แค่ไหนแม่รู้อยู่
มัน. โกงที่ดินแม่ -แม่ก็รู้
ตอนนี้ผมกล้าไปสู้หน้าแม่แล้ว!"
