ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พรายม่าน]

ประกาศข่าวชาวกวีรวีโชติ
เรื่องสร้อยโสดเศษสงที่หลงเหลือ
แม้กลอนใดไม่ชอบระบอบเบือ
แต่งแล้วเฝือเบื่อซากอยากระบาย

จะสองวรรคสักบาทที่ขาดเนื่อง
เก็บไว้เปลืองแรมเปล่าอยากเอาขาย
ให้ก๊อปลากฝากกระทู้อย่าดูดาย
หนึ่งสำนวนควรทนาย หนึ่งคะแนน

จะเอามาเติมใหม่รีไซเคิ่ล
ที่ขาดเกินกร่อนกลวงไม่หวงแหน
แล้วของใครได้หยิบเกินสิบแฟน
ที่ยกนิ้วลิ่วแล่นแน่นคนชม

จะจ่ายเพิ่มเติมให้ค่าใช้แว่น
อีกสักหนึ่งคะแนนแทนขนม
เพราะถึงเศษก็เศษที่กวีคม
จะปล่อยจมจอใครก็ไม่ควร

กำหนดวันกันหนุกหนุกแค่ศุกร์หน้า
เดียวลุงเว็ปจะว่าป้าจะสวน
ปั่นกระทู้ดูไม่งามตามกระบวน
คะแนนด้วนด่วนไปเอาไหนซื้อ ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๕.๐๘.๕๔

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

แหม..ถ้ารับ  ซื้อจริง  สิ่งดังว่า
เรื่องราคา เพิ่มให้   ไม่ได้หรือ
นี่กดกัน  เกินไป  ใช่ใหม่มือ
เขามีชื่อ  ลือชา  ว่าแต่งดี

เหมือนดูถูก  ลูกหลาน  สุนทรภู่
ซึ่งเป็นครู  กานท์กลอน  อักษรศรี
นี่ถ้าไม่  เกรงใจ  ในไมตรี
จะต้องมี  วางมวย ด้วยคำแคลน

ถึงเศษกลอน  ตอนไหน  เคยได้แต่ง
ไม่เสแสร้ง  ความจริง  สิ่งหวงแหน
ไม่ค่อยเลิศ  พาที  แต่มีแฟน
ที่เหนียวแน่น  คอยตาม  น่ะความจริง

อันคะแนน  นั่นไซร้  ไม่ปรารถนา
บางเวลา  ถูกลบ  เขากลบทิ้ง
ดูไม่มี    ราคา  ให้พาพิง
จะแอบอิง  สิ่งใด  ให้เป็นเกณฑ์

ถ้าเซิฟเว่อร์  มันเกิด  ระเบิดเสีย
คะแนนเฮีย  อย่าหา  เลยตาเถร
ต้องเริ่มต้น  ใหม่ฟรี  ดั่งมีเวร
หอบขึ้นเมรุ  ไปเลย  อย่าเอ่ยมา

หลักประกัน  อันใด  ไม่มีด้วย
คงไม่สวย  ดังฝัน  ดอกท่านจ๋า
จะเกลี้ยกล่อม  ยังไง  ไม่ชายตา
เทวดา  ใช่หลง  ตรงคะแนน...

[สายใย]

แวะทางนี้หน่อยจ้าพ่อซาเล้ง
กลอนผมเอง อยากขาย ไม่หวงแหน
เผยหัวใจให้เห็นหวังเป็นแฟน
สิ่งตอบแทน คือบท รันทด,ช้ำ

เป็นบทกลอน อ้อนสาว ยามร้าวรวด
หัวใจปวด แอบภักดิ์ รักถลำ
จึงเรียงร้อย ถ้อยหวาน ผ่านลำนำ
เธอกลับขำ ข้อนเรา ว่าเมาแล้ว.....

[--ณัชชา--]

มีเหมือนกันกลอนเราที่เก่าเก็บ
เราผูกเย็บเป็นตั้งยังแจ่มแจ๋ว
กลอนจับฉ่ายไม่ดีไม่มีแวว
มันไม่แนว ถ้าอยากได้ยกให้ฟรี

ถ้าไม่เอาไม่เป็นไรเราไม่ว่า
จะเก็บมาเอาไว้ใช้ถมที่
หรือพับถุงกล้วยแขกคงแปลกดี
หรืออีกทีก็สะดวกให้ปลวกกิน

 
natcha

[ดาวระดา]

นั่งค้นดูกลอนเก่าสำเนาหาย
อยากจะขายหมายค้าราคาสม
หลายเศษเสี้ยวเหี่ยวแห้งแล้งความคม
แต่ยังบ่มจากจิตจริตกลอน

ขอเวลาสักหน่อยตามรอยอยู่
จะค้นตู้หัวเตียงเสี่ยงดูก่อน
เผื่อเผลอวางกลอนเก่ายามเข้านอน
หรือใต้หมอนอีกจุดที่อาจเจอ....

[นพตุลาทิตย์]

นี่ไม่รู้อยู่ตรงไหนไปดูก่อน
เคยเก็บกลอนมากมายถ้าไม่เผลอ
ถูกลบทิ้งไปบ้างบางครั้งเบลอ
บ้างก็เพ้อไม่จบต้องลบไป

กลอนครึ่งครึ่งกลางกลางวางวางซ้อน
เอาแน่นอนไม่รู้อยู่ที่ไหน
ต้องค้นสักสามวันทันหรือไม่
ขอคะแนนมาชดใช้ที่หักคืน

 

[tina]

ต้องถามก่อน กลอนเศษ ประเภทไหน
มีเงื่อนไข ให้กำหนด กฏเกณฑ์กล่าว
หรือไม่เน้น เป็นอะไร ไม่ต้องยาว
เรื่องหนุ่ม-สาว ดาว-ฟ้า ถ้าจะดี

แต่ไม่รู้ ดูก่อน กลอนแบบนั้น
เพราะตัวฉัน มันไม่คล่อง ต้องแบบนี้
กลอนหักมุข สนุกได้ มันง่ายดี
หรือแบบที่ มีแซวแกล้ง แบ่งกันไป

หากเธอสน สนนราคา อยู่ห้าสิบ
พร้อมด้วยทิป แพงลิบลับ นับไม่ไหว
ถ้าแถมได้ ชายหล่อ ก็ดีใจ
จะไม่งก ยกให้ ไปอีกกลอน

หากเธอด่วน รวนเร ลังเลจิต
เก็บไปคิด ติดว่า หาเงินผ่อน
ตัดเรื่องเงิน เทิร์นไป ไม่ต้องทอน
เปลี่ยนเป็นให้ ชายละอ่อน มาก่อนเลย

เรื่องคะแนน แสนยุ่งยาก ลำบากนัก
เกรงยึกยัก ทักไม่ให้ ลืมไปเฉย
งั้นตกลง คงยึดความ ตามนั้นเลย
อย่าให้เอ่ย ทวงเลยนะ จะไม่งาม...555+

 

[บ้านริมโขง]

มีหลายกลอนเลือกได้ทั้งเก่าใหม่
เอาอย่างไหนเลือกมาอย่าสับสน
บอกมาเลยยาวสั้นมันปะปน
จะขังคน ขังใคร..ใช้ได้โหม้ด...

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนต 

[สมนึก นพ]

ยินประกาศรับซื้อเศษกลอนดัง
ไม่มีตังค์เข้าทีพอดีอยู่
รีบรื้อค้นมากนาเลือกหาดู
จากในตู้ใต้เตียงมาเรียงวาง

เจอกลอนผิดควบกล้ำล้ำเกินบาท
บางบทขาดเนื้อหามาทิ้งห่าง
คุณระนาดเอกชี้นำไม่อำพราง
มีตัวอย่างยกมาศึกษาดู

คุณปรางค์ไปหลังไมค์ชี้ให้เล่น
แนะจุดเน้นสีช่วยออกสวยหรู
อีกหลายท่านนั้นหนามาเป็นครู
ให้ผมรู้ผมเรียนผมเขียนกลอน

เศษกระดาษแผ่นน้อยอันด้อยค่า
เป็นตำราเขียนอ่านผ่านครูสอน
สามารถนำตรวจทานทุกขั้นตอน
เก็บไว้ก่อนเกินค่าค้าขายกัน

ไม่มีตังค์ใช้จ่ายท้องไส้กิ่ว
นั่งหน้านิ่วหิวมาว่าเข้านั่น
บทกลอนหนึ่งปลิวไปคว้าได้ทัน
อ่านดูพลันแยบยลสับสนดี

กลบทวกวนกลอนกลซ้อน
ไม่ต้องนอนกันละจะหัดนี่
จึงได้รู้นั้นหนาคุณค่ามี
แสงสุรีย์รับวันใหม่หายหิวเลย.

นพ
6 ส.ค.54

[Music]

ทุกบทกลอน ที่เห็น ฉันเน้นเขียน
ด้วยว่าเพียร เรียนรู้ มีครูเผย
ทุกบทบาท สำคัญ ทั้งนั้นเลย
มันคุ้นเคย เหมือนจริง ทิ้งไม่ลง

บอกฉันสิ อยากได้ เอาไว้กอด
จะอ้อนออด เขียนเพ้อ ให้เธอหลง
ความไหวหวั่น กลั่นใส่ แบบสายตรง
ให้อ่อนองค์ หรือแข็ง แต่งเป็นกลอน

ทุกเรื่องราว ที่เห็น ฉันเน้นเขียน
อาจคลื่นเหียน ซ่อนร่าง อยู่ข้างหมอน
ยอมให้เธอ คัดสรร ทุกขั้นตอน
มะ.มานอน ใกล้ใกล้....อ่านให้ฟัง


 

[ตะวันฉาย]

...แม้ไม่มีเศษกลอนให้ทอนเก็บ
มีแต่รอยเจ็บ-เจ็บเหน็บให้หวน
เศษใจเล่าเขาไม่แคร์มิแลทวน
ให้เราครวญเก็บเศษไร้เกรดเงา

...เมื่อมีเศษเหลือ-เหลือที่เผื่อให้
รอยอาลัยก็ปรากฎเป็นบทเฉา
น้ำเนตรร่วงทวงวางอย่างบางเบา
มีเพียงเศร้าเข้าบรรเลงเป็นเพลงกลอน

...กับหัวใจที่ใช้แล้วในแววรัก
เมื่อเขาหักแล้วจากฝากให้หลอน
เศษรักเหลือเป็นเหยื่อเพื่ออาทร
เป็นอักษรทอนเจ็บเหน็บมิคลาย

...เศษกลอนรักปักแน่นในแก่นอก
มาเทียวชกเช้าเย็นไม่เห็นหาย
เศษอักษรมิแว่วแถมแวววาย
เข้าแทรกหมายแทงทรวงดวงชีวัน

...เศษวรรคกลอนร่อนมาว่าน่าหวง
เมื่อเขาลวงแล้วจากฝากให้หวั่น
เห็นประกาศรับซื้อสื่อประพันธ์
ก็เลยเก็บ  เศษใจฉันขาย  ระบายกลอน...


ตะวันฉาย

[พรายม่าน]

ท่านเทวดา
ท่านก็ว่าเกินไปให้ใจเสีย
ใช่ดูถูกดูทึ้งถึงน้องเมีย
จึงฮึดฮัดปัดเปีย ปึงปังปาน

ถ้ากลอนเทพก็สมท่าราคานี้
เศษดีๆมีใครไหนบอกผ่าน
ปกติต่อกันแต่วันวาน
ใส่กระบุงมาบานข้าวจานเดียว ฯ

ท่านณัชชา
ใจท่านดั่งมหานภาเขียว
สงสารรอยร้อยกิ่วบนนิ้วเรียว
กว่าจะเคี่ยวคำปลูกเป็นผูกพจน์

จะรับฟรีฟรีไปเหมือนใจคับ
หลู่แสงศัพท์สดใสให้สลด
ลองลงไว้ไหนศรีกวีรส
ไหนสิ้นสดหมดสวยไหนรวยคำ ฯ

ท่านสายใย
ยังไม่ไปไหนต่อยังรอขำ
อยากเห็นเศษเลศเลิศเปิดลำนำ
เท่าค่าคำล้ำคมสมคำครู

เศษกลอนรักหักมุกจนจุกอก
กลอนตลกตกสลดกลอนหดหู่
ถึงขาดวิ่นแหว่งมากก็อยากดู
เป็นความรู้คู่รักอักษรณรงค์ ฯ

ท่านดาวระดา
หรือลูกค้าหาทดไปจดต๋ง
แต้มรัมมี่ที่ใช้อยู่ในวง
อย่าลืมตรงเตาไฟหิ้งในครัว

หาไม่เจอเผลอขายเสียดายแย่
กลอนก่อนแก้แท้คมใช่ถมถัว
ใช่แกล้งทับสัพยอกรีบออกตัว
ใครก็กลัวกลอนกร้าวดาวระดา ฯ

ท่านตุลาทิตย์
นั่นแหละติดตามไขว่อยากให้หา
ยิ่งครึ่งครึ่งกลางกลางเขียนค้างคา
ยิ่งมีค่าหาได้อยากใคร่ชม

จะสามคืนมะรืนผันถึงวันพระ
เศษกลอนศิษย์วิดวะอักขระผสม
ก็คงคำนำควรคำนวณคม
เป็นเศษสมลูกช้างจากข้างดอย ฯ

ท่านทีน่า
ไม่มีเกณฑ์เกินกล้ามาท้าถอย
จะกลอนใดไม่ต้องคิดประดิษฐ์คอย
ขอคำร้อยรอยต่อยังพอมี

เอาอย่างนี้ดีไม้จ๊ะเรื่องละอ่อน
จะยกให้ไปก่อนกันกลอนหนี
ถึงไม่หล่อไม่หรูแต่ดูดี
แต่เมาเร่อ เมารี่ขี้เหร่เลย ฯ

ท่านบ้านริมโขง
กลอนเก่าเก่าโก่งโก่ง ก็โยงเฉย
โลละสิบอุดหนุนคนคุ้นเคย
จะปล่อยเลยเร่ไปก็ไม่ควร

ท่านนพ
ใช่จะลบหลู่รีดอดีตหวน
และไม่อาจปาดแก้วลงมากวน
ไม่อาจทวนทื่อท่าใส่อาจารย์

เพียงถ้าที่มีกลอนถูกนอนนิ่ง
ก็เสียสิ่งสวยสีกวีหวาน
อยากหยิบจับนับผนึกจารึกนาน
ถึงเศษกานท์ก็แก้วของแวววับ ฯ

ท่านมิวสิค
บนบุคลิกสิกข์สถิตทิศประดับ
ก็พอรู้หริรินอภิญญ์พยับ
ไหนเหลือชานผ่านกระชับ ให้ใครชิด

ครั้นจะใฝ่นอนฟังภวังค์กล่อม
ในวงอ้อมกอดรั้งก็ยังติด
มองตาหน่อยได้ไหมในใจคิด
ก่อนจะปิดปากแย้มบนแก้มยิ้ม ฯ

ท่านตะวันฉาย
แสนเสียดายสายเกษมเคยเอมอิ่ม
ไม่มีกลอนอ่อนไหวให้ใครชิม
มีแต่ใจริมริมจะขาดรอน

ถ้าเศษใจไม่แหลกแตกไปนัก
กอบกอบให้ได้หลัก ซักกึ่งก้อน
ก็อยากเก็บแนบกำแทนคำกลอน
จะเทียวเติมรักต้อน ให้ใจเต็ม ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๖.๐๘.๕๔

[สะเลเต]

เสี้ยวเศษกลอนเก็บงำหวังนำขาย
เพื่อจะคลายคิดถึงซึ่งคนสอน
เราไร้แววแนวพจน์สร้างบทกลอน
เขาจึงจรจากลาหายหน้าพลัน

เหตุที่ขายหมายจบลบความหลัง
คนที่ครั้งเคยสอนกลอนเรานั่น
ซื้อเมื่อไหร่?เร่งรัดอยากนัดวัน
เศษกลอนฉันอยากขายคิดไม่แพง

---สะเลเต---

[พรายม่าน]

ท่านสะiลiต
หรือรักเร่เล่ห์แรกแตกระแหง
มหาหงส์ทรงค่าราคาแพง
จะสิ้นแรงหล่นร้างหรืออย่างไร

มาสอนเจ็บเหน็บจำเพื่อย้ำจาก
เขียนถมทับรอยถากซากสาไถย
อยากเก็บเยื่อรอยยับกับใครใคร
เผื่อยิ้มใสอานิสงส์จะคงคืน ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๗.๐๘.๕๔

[สมนึก นพ]

ท่านซื้อเศษกลอนไปคงได้มาก
มีหลายหลากสัมผัสคัดไหลลื่น
ขอซื้อต่อได้ไหมใช่กลอนอื่น
จะซื้อคืนกลอนเศร้าเขารำพัน

ด้วยอกหักรักร้างค้างคาจิต
ยังครุ่นคิดไม่ออกบอกไปนั่น
โดนหลอกมาไม่ซ้ำย้ำทุกวัน
สุดอัดอั้นแล้วหนาหากลอนลง

แบ่งขายผมเถอะนะจะหาอ่าน
แค่ได้ผ่านเศร้าไงเขียนไม่หลง
นึกแต่งเองไม่ไหวไม่มั่นคง
ยังคิดปลงไม่ได้คล้ายติดคอ.

นพ
7 ส.ค.54

[พี.พูนสุข]

                           
                                                                      เฮ้อ!กลุ้มกลุ้ม! กลุ้มใจจริงจริงหนอ...
                                             แม่ดอกท้อ มาขอ เศษกลอนขาย
                                             มันร้อนรุ่ม สุมกลอน ตอนละลาย
                                             ไม่เคยหมาย ขายค้า ว่ามีจริง

                                                 ทั้งกลอนสด กลอนเปล่า อีกกลอนแห้ง
                                             กลอนทะแม่ง..เลือนหาย คล้ายผีสิง
                                             ไม่มีร่าง..ไม่มีรอย..ไม่หวังอิง
                                             ถูกลบทิ้ง ไร้ค่า น่าเสียดาย...

                                                 ไม่มีแล้ว.. ไม่มีหรอก แม่ดอกท้อ
                                              รึจะรอ ศุกร์หน้า ฟ้าสายสาย
                                              อาจมีกลอน เด็ดเด็ด เกร็ดระบาย
                                              ขายให้พราย.. สักกลอน พอผ่อนใจ...เฮอ...

                                                แม่ดอกท้อ...หลานรัก จองขาย..หนึ่งคนค่า...

                                                          ..สาวกะปู..

                                                       
                                             

[รพีกาญจน์]

มาถามรื้อ ซื้อกลอน เอาตอนนี้
เมื่อก่อนมี กี่กาก นับมากหลาย
จดกล่องกา ฝาบ้าน ลานดินลาย
ตามร่างกาย ซ้ายขวา แขนขามือ

จับสบู่ ถูขี้ไคล กลอนไหลออก
บางทีกรอก ลอกไว้ ในหนังสือ
กินไอติม ริมทาง กลางคลองคือ
นอนทึดทือ ถือหมอน กลอนวิ่งไซ

เป็นคำคล้อง-จองดี มีคู่คู่
พอจู่จู่ พรูพร่ำ จดจำได้
บางทีพรวด รวดเร็ว เฮ้วด่วนไป
เห็นไวไว ไม่จดกัน ลืมทันที

จดจดไว้ ให้ให้ไป ไหนไม่รู้
กลอนเก่ากู่ สู่ไส ไทยทุกที
ไม่เกาะเก็บ เหน็บสอด แฟ้มจอดจี
อยากจะได้ เอาไปซี มีเอาเลย

กลอนคือคำ พร่ำพูด คุ้ยขุดขีด
ไม่ยึดติด สักนิด คิดเฉยเฉย
องค์พ่อขุนฯ ครูสุนทร มิซ่อนเชย
ชิ้นใดเอย เผยมา ข้าให้ฟรี!

รพีกาญจน์ 59

ไม่หวง...เป็นความคิดส่วนบุคคลครับ

[ไม่รู้ใจ]

เลาะริมไพรยินเพียงเสียงกู่ก้อง
ฟังเศร้าหมองร้องร่ำคร่ำครวญหา
ชะนีน้อยห้อยโหนโผนพนา
เปลี่ยวเอกาว้าเหว่บุพเพลาญ

(มีเพียงบทเดียว ค่ะ…)

[พรายม่าน]

                           
                                                                      เฮ้อ!กลุ้มกลุ้ม! กลุ้มใจจริงจริงหนอ...
                                             แม่ดอกท้อ มาขอ เศษกลอนขาย
                                             มันร้อนรุ่ม สุมกลอน ตอนละลาย
                                             ไม่เคยหมาย ขายค้า ว่ามีจริง

                                                 ทั้งกลอนสด กลอนเปล่า อีกกลอนแห้ง
                                             กลอนทะแม่ง..เลือนหาย คล้ายผีสิง
                                             ไม่มีร่าง..ไม่มีรอย..ไม่หวังอิง
                                             ถูกลบทิ้ง ไร้ค่า น่าเสียดาย...

                                                 ไม่มีแล้ว.. ไม่มีหรอก แม่ดอกท้อ
                                              รึจะรอ ศุกร์หน้า ฟ้าสายสาย
                                              อาจมีกลอน เด็ดเด็ด เกร็ดระบาย
                                              ขายให้พราย.. สักกลอน พอผ่อนใจ...เฮอ...

                                                แม่ดอกท้อ...หลานรัก จองขาย..หนึ่งคนค่า...

                                                          ..สาวกะปู..

                                                       
                                             

 

ท่านสาวกะปูพี่พูนสุข
กลอนสนุกคงสนั่นเศษหวั่นไหว
ว่าหลานแท้ดอกท้อขอไวไว
คะแนนใครไม่ง้อขอไอติม

กลอนเก่าเกลาเงารุ้งขาดรุ่งริ่ง
ปล่อยนิ่งนิ่งยิ่งเห็นเป็นสนิม
ก็พลอยไหนจะใสวับสู้ทับทิม
ถึงเศษริมกะรัตก็จัดน้ำ ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๗.๐๘.๕๔

[พรายม่าน]

มาถามรื้อ ซื้อกลอน เอาตอนนี้
เมื่อก่อนมี กี่กาก นับมากหลาย
จดกล่องกา ฝาบ้าน ลานดินลาย
ตามร่างกาย ซ้ายขวา แขนขามือ

จับสบู่ ถูขี้ไคล กลอนไหลออก
บางทีกรอก ลอกไว้ ในหนังสือ
กินไอติม ริมทาง กลางคลองคือ
นอนทึดทือ ถือหมอน กลอนวิ่งไซ

เป็นคำคล้อง-จองดี มีคู่คู่
พอจู่จู่ พรูพร่ำ จดจำได้
บางทีพรวด รวดเร็ว เฮ้วด่วนไป
เห็นไวไว ไม่จดกัน ลืมทันที

จดจดไว้ ให้ให้ไป ไหนไม่รู้
กลอนเก่ากู่ สู่ไส ไทยทุกที
ไม่เกาะเก็บ เหน็บสอด แฟ้มจอดจี
อยากจะได้ เอาไปซี มีเอาเลย

กลอนคือคำ พร่ำพูด คุ้ยขุดขีด
ไม่ยึดติด สักนิด คิดเฉยเฉย
องค์พ่อขุนฯ องค์สุนทร มิซ่อนเชย
ชิ้นใดเอย เอ่ยมา ข้าให้ฟรี!

รพีกาญจน์ 59

ไม่หวง...เป็นความคิดส่วนบุคคลครับ

ท่านรพีกาญจน์ ๕๙
นักกลอนเก่าเงาตุลาสง่าศรี
ก็เพชรเจียร์เหลี่ยมรัตน์จัดรุจี
ถึงเศษมีที่เร้นก็เป็นเพชร

ครั้นจะไปถกขาตามหาคัด
รื้อฝาขัดวัดมั่วกลัวขึดเข็ด
ไหนจะครบกลบพยนตร์กลเม็ด
คงหลุดเล็ดรอดโหว่คนโง่งม ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๗.๐๘.๕๔