ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~“ปรางเธอ?”~

๐

๐ อดไม่ได้ไล้แก้มที่แย้มปลั่ง
จากละล้าละลังหลงฝังจิต
อวลกลิ่นไอกายเธอปรนเปรอฤทธิ์
ชวนสะกิดกระชากกระดากอาย

๐ เสียงที่ซ่อนตอนนี้ทวีเร้า
คือใจเราเต้นท่ามกามปีนป่าย
กอดกระชับร่างเธอผู้เลอกาย
ผมสยายย้ายหน้าตารัญจวน

๐ ฉันมิได้เริ่มก่อนนะวอนกล่าว
แก้มที่ผ่าวร้อยชั่งรั้งให้ป่วน
ผลตำลึงเสน่ห์เร่เชิญชวน
ลองทบทวนต้นเหตุใช่เลศนัย

๐ เราปะทะตากันวันหลายครั้ง
จิตคอยสั่งทั้งผลักรักเชี่ยวไหล
ความเงียบงันผันรัวคลื่นหัวใจ
เป็นเปลวไฟไหม้เชื้อเหนือควบคุม

๐ ฉันไม่มีมนต์ใดใคร่สะกด
ปล่อยตามบทรสรักที่หลากสุม
มารยาเธอก็ไร้ดั่งไฟรุม
แรกที่กุมมือได้ใจฉันรู้

๐ หยุดไม่ได้ไล้แก้มแถมฝากถ้อย
หลงรูปรอยปล่อยคำเพื่อย้ำหู
รักแรกพบบงการอ่านใจดู
เธอมิสู้ตาฉัน..สั่น,แก้มแดง..

ระนาดเอก

[สมนึก นพ]

ออกมาหา ตามที่ พี่นัดหมาย
คืนดาวราย ระยิบ กระพริบแสง
มีของขวัญ มอบให้ ได้ชี้แจง
เป็นคืนแห่ง พี่รอ พร่ำขอมา

ที่ม้านั่ง เก่านี้ พี่อยู่ไหน
แล้วทำไม นัดไว้ ไม่มาหา
ต้องมารอ อีกนี่ นะพี่ยา
หรือคือว่า จะแสร้ง คิดแกล้งอำ

แล้วมีมือ ดอดมา ปิดตาสอง
ให้น้องร้อง ตกใจ ในเรื่องขำ
จะได้ปลอบ หอมชม ผมดกดำ
คงคราคร่ำ น้ำเน่า เก่าแล้วนา

มาแล้วไง ทายทัก คำรักหวาน
ว่าบอกผ่าน จากใจ รู้ได้หนา
มีหลายคำ พร่ำพรอด กอดกายา
ทราบซ่านซ่า อุ่นผ่อน เกือบอ่อนแรง

ยินคำวอน อ้อนอยู่ ไม่รู้ศัพท์
เพียงยิ้มรับ หลับตามิด ปิดสีแสง
ลมหายใจ รู้ได้ ใกล้แก้มแดง
เหมือนโดนแกล้ง ทรมาน ปานขาดใจ

กำลังกาย หายไป ใจหยุดอ่อน
ชีพจรผิด จังหวะ สะท้านไหว
ริมฝีปาก เผยอสั่น เปลี่ยนผันไป
รอบทใหญ่ ปากประทับ รองรับกัน

สะอึกนิด ผิดไป แล้วไงหนา
กลิ่นสุรา กรุ่นอับ มาดับฝัน
เหมือนร่างลอย ลิ่วลา ผาสูงชัน
กระแทกมัน กับหิน สิ้นสุดลง.

[robozo]

แม้นไม่ใช่คนใกล้ตัวของเธอ
ก็เพ้อเจ้อใฝ่หาเพียงมองเห็น
ถ้าเข้าใกล้ได้สัมผัสแม่เนื้อเย็น
ใจพี่เต้นร้อนผ่าวร้าวสิ้นดี

ทรวงทรงเอวของน้องพี่ปองนัก
ยิ่งพบพักตร์ของของต้องแลเหลียว
กิริยาท่าทางช่างปราดเปรียว
จึงอยากเกี่ยวตัวน้องคล้องใจกัน

แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้
เพราะคล้ายคล้ายตัวพี่แค่คิดฝัน
เพราะตัวน้องมีเจ้าของอยู่ทุกวัน
คงสุขสรรแต่เราเศร้าจริงจริง

robozo

[ปรางทิพย์]

ดั่งต้องมนต์คนงามยามประชิด
สัมผัสจิตฤทธิ์ร้อนชะอ้อนหญิง
ทั้งรูปทรงหลงใหลได้แอบอิง
หมายประวิงมิ่งขวัญให้สัญญา

คือกวีพี่ร่ายดั่งคล้ายฝัน
สานสัมพันธ์กลั่นกลอนออดอ้อนหา
ยามไล้ลูบจูบปรางมิซ่างซา
ปรารถนาอารมณ์ผสมกานท์

กอดประทับกับทรวงอยากทวงถาม
นัยนิยามความรักจักไขขาน
ว่าดวงใจไยอ่อนร้อนดวงมาน
ดุจไฟผลาญลาญแหลกเมื่อแรกเจอ

ปรางมีปัญหาเกี่ยวกับการเข้าบ้านกลอนไทยค่ะ  พยายามอยู่หลายรอบปล้ำจนเหนื่อยเลยค่ะ

[ระนาดเอก]

๐ ลมหายใจไล้แก้มแถมจูบซ้ำ
นัยน์ตาร่ำฉ่ำเยิ้มเจิมร่างเหม่อ
ชวนขนซู่ชูตั้งทั้งร่างเธอ
ขวัญทะเยอทะยานปานโบยบิน

๐ กระซิบถามนามเล่าเฝ้าอายเงียบ
เนื้อเย็นเยียบแย้มยวนอวลกายกลิ่น
มีเพียงมือสวมสอดพลอดรวยริน
ตอบแทนจินต์เจ้าของ..ร่างผ่อง,นวล

๐ ไม่มีคำพร่ำถามมากยามนี้
ดั่งอัคคีปรี่โหมประโลมป่วน
สรรพสิ่งนิ่งเมินยากเชิญชวน
เหลิงรัญจวนป่วนสวาททาสนวลนาง..

ระนาดเอก

[เมฆา...]

… สองปราง กลางดาว...



๐..เพียงลูบไล้ เล่นนิ้ว ช่างหวิวหวั่น
สองปรางสั่น ครั่นคร้าม หวามหวั่นไหว
บรรจงแต้ม แก้มนวล หอมยวนใจ
เหมือนภาพใกล้ นวลนิด ประชิดนาง

๐..แท้เพียงฝัน วันเศร้า ท่ามดาวหม่น
รำพันพ้น ผลพวง ห้วงไกลห่าง
อุปมา ปราโมทย์ โสตสำอางค์
สื่อแนวทาง คิดถึง ที่ตรึงจินต์

๐..เกินจะถอน ถอดถาม ความโหยไห้
รอยอาลัย สะท้อน ดุจกลอนศิลป์
ที่เรียงร้อย ถ้อยศัพท์ ขับประทิน
ให้เนตรริน หลั่งร่ำ ดั่งคำจาร

๐.. หากน้องเจ้า  เกล้าขวัญ ฝันถึงพี่
 สักราตรี  ชื่นชม สมสนาน
 ฟากดาวพี่ นี้คง วงเปล่งบาน
 ส่องสะคราญ นวลตา คราเชยชม 

 ๐..รับเดือนเพ็ญ เด่นหล้า ประภาแสง
 เหมือนปรางแดง แห่งเจ้า  เร้าสุขสม
 จนเอื้อมคว้า ว่าคล้าย กายเอวกลม
 หวังดอมดม จุมพิต ชิดสองปราง.....

 ๐..แต่แล้วฝัน ผันผวน ชวนเพ่งพิศ
  ดั่งลิขิต ขีดข้าม ยามเคียงข้าง
  ให้พบสุข เพียงสั้น อันเลือนลาง
  จนอ้างว้าง กลางดาว หนาวกลางเดือน....   




 ***เมฆา...***

[จ้อง เจรียงคำ]

๐ ลมหายใจไล้แก้มแถมจูบซ้ำ
นัยน์ตาร่ำฉ่ำเยิ้มเจิมร่างเหม่อ
ชวนขนชูจู่ตั้งทั้งร่างเธอ
ขวัญทะเยอทะยานปานโบยบิน

๐ กระซิบถามนามเล่าเฝ้าอายเงียบ
เนื้อเย็นเยียบแย้มยวนอวลกายกลิ่น
มีเพียงสื่อสวมสอดพลอดชีวิน
ตอบแทนจินต์เจ้าของ..ร่างผ่อง,นวล

๐ ไม่มีคำพร่ำถามมากยามนี้
ดั่งอัคคีปรี่โหมประโลมป่วน
สรรพสิ่งนิ่งเมินยากเชิญชวน
เหลิงรัญจวนป่วนสวาททาสนวลนาง..

พี่นาด

ในขณะภวังค์หลังการจูบ
เกิดหวิววูบหวามไหวไปทั่วร่าง
ริมฝีปากจากใครลูบไล้ปราง
ช่างเบาบางอย่างนุ่นละมุนละไม

พ่ายสายตาพาฝันเท่านั้นร่าง
สยบกลางกอดเธอเผลอหยุดใกล้
ราวถูกกอดสอดทั่วถึงหัวใจ
ซบอุ่นไอใครนั้นไม่ทันรู้

เทพบุตรฉุดฉันกระนั้นหรือ
จึงแข็งทื่อทั้งตัวในชั่วครู่
ขัดขืนได้คล้ายแค่เพียงแลดู
ปัดป้องสู้สุดฤทธิ์..เพียงปิดตา

น้องตีตี้

[robozo]

เฝ้ารำพึงรำพันวันแนบแน่น
เข้าถึงแก่นกลางทรวงปวงทั้งผอง
แก้มของเจ้ามีพี่นี้จับจอง
อีกมือสองโอบอุ้มขยุ้มกาย

ริมฝีปากของเจ้าช่างเร่าร้อน
ยากจะถอนกอดเข้าเฝ้าปีนป่าย
อยู่กันชิดแนบแน่นไม่ผ่อนคลาย
ชีวาวายยอมตายได้ใกล้เธอ

มาวันนี้ต้องเศร้าอาลัยรัก
ต้องมาหักห้ามใจให้มองเม่อ
เธอเป็นอื่นไปแล้วฝันละเมอ
ไม่อยากเจอเธอนักเพราะรักจริง

[ดิษฐา]

เวียนรำพันลั่นเพ้อละเมอพร่ำ
เมาเหล้าลัมเมารัก กระอักเก้อ
นางที่กล่าวเล่าอ้าง ครวญครางเจอ
ปานนี้เธอคงช้ำ แก้มก่ำแดง


แก้มสีนวลชวนมอง คงหมองหม่น
ย้ำจูบจน ยลชิด ประติดแกล้ง
ช้ำเลือดหนองร้องร่ำ คว่ำตะแคง
อย่ากอดแรงเกรงสาว จะร้าวใจ

[robozo]

55555

แค่แต่งเฉยๆๆยังไม่เคยคับ

[บอม ซอง ดุ๊ก]

Ooo...ใจตรงกัน...ooO

ต่อกระซิก หยิกเย้า กระเซ้าแหย่
ชื่นดวงแด แผ่ซ่าน สราญสม
อิงกายแนบ นวลน้อง พ้องคารม 
พร่างจันทร์พรม ห่มดาว สกาวกาล

ลำแสงนวล โรยเรื่อ เนื้อผุดผ่อง
เฉิดเรืองรอง สองแก้ม ยามแย้มหวาน
ข่มจิตมั่น หวั่นไหว ได้ไม่นาน
จำห้าวหาญ วานเว้า บอกเจ้าไป

" โอ้ว..ยอดชู้ หากชาย กล้ำกรายล่วง "
" แม่พุ่มพวง จะโกรธ พิโรธไหม "
" สักครั้งหนอ โปรดขอ  ให้เห็นใจ "
" ขอเพียงได้ ฝากรัก บนพักตร์นาง "

สิ้นอุทธรณ์ บังอร ย้อนวาจา
ว่าชายหนา มาใคร่ จนใกล้สาง
น้องก็รอ ชายทอด สอดเส้นทาง
ให้เชยคาง โลมลูบ จูบเย้ยจันทร์

OoOoO

  งั้นหรอกหรือ 

บอม ซอง ดุ๊ก