"กลับมาเพื่อเจอเธอ"

[masapaer]

"กลับมาเพื่อเจอเธอ"

 

ณ เส้นทางสายเก่าเราเคยผ่าน
คล้ายเนิ่นนานฝันหายไปช่วงหนึ่ง
ระลึกย้อนก่อนเก่าเฝ้ารำพึง
รำพันถึงใครใครไว้มากมาย

มีเรื่องราวคราวฝันวันก่อนก่อน
มีอาทรกลอนหวานกานท์หลากหลาย
ได้มิตรแท้แผ่รักฝากเรียงราย
ก่อนเลือนหายไกลห่างทางโคจร

ตลอดทางห่างออกบอกว่าเหงา
คอยคืนเหย้าเฝ้าฝันกลั่นอักษร
ทว่าห่างร้างนานเกินขานกลอน
ลึกสะท้อนโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวนาน

ทุกขณะนาทีที่ขยับ
โสตสดับสำเนียงเสียงผสาน
ดั่งมนตร์เพรียกเรียกกลับให้ขับกานท์
พจมานกวีชี้เชิญชวน

สำเนียงศัพท์ขับกล่อมพร้อมส่งฝัน
อยู่ทุกวันขวัญตื่นอยากคืนหวน
ปลุกไฟฝันวันเก่าเฝ้าทบทวน
สู่กระบวนสร้างศัพท์ประทับทรง

จึ่งนั่งลงที่เก่าเฝ้ากระดาษ
พจนารถรินหลั่งดังประสงค์
จรดสาส์นกานท์กาพย์แล้วจับลง
หวังสื่อตรงลงไว้กลางใจเธอ

ประหวั่นเกรงคนลืมไม่ปลื้มศัพท์
กระดาษยับแผ่นเก่าเฝ้าเสนอ
จำได้ไหมใครหนึ่งซึ้งละเมอ
กลับมาเจอเธอแล้วแก้วกวินท์

มะสะแป

 

[โซ...เซอะเซอ]

…บนเส้นทาง สายเก่า เราเคยผ่าน ผูกโยงกานท์ เพาะบ่ม อารมณ์ศิลป์ ผันอักษร คายคม ผสมจินต์ ร้อยเรียงริน รจน์รื่น ชื่นชีวา ในวันนี้ เปลี่ยนไป ไม่เหมือนเก่า บรรยากาศ เงียบเหงา เหมือนราวป่า- มืดปกคลุม ทั่วแคว้น แดนพนา เมฆบนฟ้า พลอยหม่น ฝนตั้งเค้า เคยเว้าวอน ”กลอนรักสักหนึ่งบท“ ก็ยังหมด อารมณ์ เพราะซมเศร้า ริ้วชมพู เรื่อสลาย กลายสีเทา จำหยิบเอา เก่ากลอน ย้อนรำพัน ...ขอวาดดาว...(อีกสักครั้ง) …ฝันแต่งแต้มเติมหาวที่ราวฟ้า จึงหยิบคว้าเอากระดาษมาวาดฝัน หมายวาดดาวล้อมเดือนเป็นเพื่อนกัน ทุกวารวันเคียงข้างมิห่างไกล ครั้นเพลาผันเปลี่ยนหมุนเวียนผ่าน กรอบตระการคล้อยเคลื่อนพลัดเลื่อนไหล คล้ายความฝันเรื้อร้างเหินห่างไป แสงรำไรกลับมิดมืดชิดตา เกิดทรุดทรามหวามโหวงเหมือนโพรงว่าง ผุดขึ้นหว่างกลางทรวงเหนี่ยวหน่วงภาษา สายลมเอื่อยเฉื่อยฉิวลิ่วลอยพา พัดหัวใจอ่อนล้าเต้นช้าลง แผ่นกระดาษซีดจางยังว่างอยู่ แนบดนูเคียงข้างอย่างประสงค์ แต่ที่ลบเลือนหายกลายจำนง คือแรงส่งสู่ฝันบันดาลดล ผินแสงเดือนเหมือนคอยตามรอยวาด ทิ้งนวยนาดเคว้งคว้างหว่างเวหน ถึงโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาร้อนเร่าทุรน ยังสู้ทนกล้ำกลืนฝืนเยื้องกราย หยิบกระดาษแผ่นเดิมหวังเริ่มใหม่ ปลุกสดใสเจิดจ้าดาราฉาย จักวาดดาวพราวภัสสร์จรัสพราย เปล่งประกาย ด้วยเลิศล้ำ...คำกวี “…แม้จะล้ม ก็คิดจะคลาน เหงื่อจะซ่านกระเซ็น ก็คิดแล้วคุ้มจะขอไปเป็นอย่างหวัง จะร้อนหรือหนาวก็พร้อมจะทน จะไปเป็นคนยิ่งใหญ่ ก็ค้นกันไปหากันไปหนทาง ..ก็อยากจะดังมันจึงต้องไป ในเมื่อใจ มันเอาซะอย่าง ยอมทำทุกทาง ตะเกียกตะกาย…” [ตะกายดาว : เรวัต พุทธินันทน์] …ขอหยิบเอากลอนเก่ามาปัดฝุ่น ปรับปรุงใหม่ครับ… Soul Searcher Inspired to write 5/10/2024