คำถามข้ามภพ

[ดาวระดา]

นั่น! ภาพเราเก่าก่อนตอนจนยาก
บนฝาฟากซากเสียดคนเหยียดหยาม
กินก็จืดฝืดจนไม่ล้นชาม
ตั้งคำถามข้ามฟ้าไยข้าจน

หนอแม่เอ๋ยเคยอิ่มบ้างไหมนั่น
เฝ้าเจียดหั่นปันให้ตั้งหลายหน
หน้าแม่อิ่มชิมแล้วหนาอย่ากังวล
แม่อิ่มล้นบนน้ำลายไหลเลี้ยงท้อง

หวนคำนึงถึงนางผู้ร้างโลก
หอบทุกข์โศกโยกโยนกระโจนหมอง
ยังไม่ทันหั่นคืนต้องยืนมอง
น้ำตานองรองหน้าคราจากกัน

ปาดน้ำตาอ้าปากฝากคำถาม
ส่งภพข้ามยามขับแม่ดับขันธ์
แม่อิ่มไหมในคราเวลานั้น
แม่อย่ากลั้นกลั่นออกบอกลูกทีฯ