โซ...เซอะเซอ
|
|
« เมื่อ: 18 ธันวาคม 2020, 05:27:PM » |
|
...สุดที่รัก... (กลบทสะบัดสะบิ้ง)
สุดที่รัก...ฉันรักเธอ เสมอเสมือน ดุจดาวเดือนสรรค์สร้าง สว่างไสว ยามเยี่ยมยลแย้มย้อน อัมพรอำไพ สุขฤทัยฉ่ำชื่น ระรื่นระเริง
แรกทักกลอนอ่อนหวาน สราญสฤษดิ์ เนรมิตดื่มด่ำ ถลำเถลิง พลัดอาวรณ์ตะลอนเตลิด กระเจิดกระเจิง ก่อนดำเกิงดำกล พิมลพิมาย
อยากเรียกเธอ...สุดที่รัก พยักพเยิด อย่างหรูเลิศเชิดหยิ่ง สวิงสวาย มอบหัวใจเปี่ยมรัก ทะลักทลาย จวบชีพวายใจยัง จะรั้งจะรอ
ด้วยอ่อนด้อยภาษา กะลากะโหลก อยู่ในโลกแห่งกวี จะอี๋จะอ๋อ จำต้องเฟ้นขัดเกลา พะเน้าพะนอ คำสวยหล่อต่อเสริม เผดิมผดุง
โปรดอภัยสักนิด อย่าคิดอย่าแค้น หากว่าแม้นเผลอหลุด สะดุดสะดุ้ง เลื่อนเปื้อนปรนเปรอหวัง พะรังพะรุง จนย่ามยุ่งใจกัน จำนรรจ์จำนง
สุดท้ายนี้ลาแล้ว แม่แก้วแม่ไก่ หลีกลี้ไปไกลวาสน์ ประสาทประสงค์ ศรีธัญญะปลีกวิเวก ประเจกประจง ชาตินี้คงเลิกบอกรัก เป็นวักเป็นเวน
...ลองฝึกหัดแต่ง กลบทสะบัดสะบิ้ง ครับ... โซ...เซอะเซอ 18 ธันวาคม 2563
|
|