จนวันนี้

[เพรางาย]

จากวันที่  เราต่างแยกทางฝัน
จากวันที่  เคยมีกันคอยชิดใกล้
จนวันนี้   คล้ายสมหวังอย่างตั้งใจ
จนวันนี้  เหตุใดจึงเฉยชา

คอยมองดู  ที่ว่างข้างกายอยู่
คอยมองดู  ผู้ใดใคร่เรียกหา
คอยมองตาม  ยามเผลอเสมอมา
คอยมองตาม  แปลบปร่าทุกนาที

เคยเอื้อมแตะ  ภาพเก่าเล่าเรื่องก่อน
เคยเอื้อมแตะ  ใต้หมอนเคยซ่อนหวี
เคยคิดว่า      กล้าแกร่งแข็งแรงดี
เคยคิดว่า      เท่านี้นั้นดีแล้ว 

[สะเลเต]

จากวันที่........... เธอฉันนั้นเริ่มห่าง
จากวันที่........... ทุกอย่างต่างแปรผัน
จากวันนั้น.......... ฝันเราเฝ้าผูกพัน
จากวันนั้น......... ไม่เหลือแม้เยื่อใย


จากนี้ไป..........ไม่มีสิ่งที่หวัง
จากนี้ไป..........รักพังเกินรั้งได้
จากครั้งนี้........นั้นเจ็บหนาวเหน็บใน
จากครั้งนี้........เธอไกลไม่หวนคืน

--- สะเลเต ---

[สล่าผิน]

ขอเพียงรัก...สลักไว้ ที่ในจิต
ขอเพียงรัก...ชีวิต,จิตสดใส
มิเคยหวัง...จะอยู่ เคียงคู่ไป
มิเคยหวัง...จะได้ เธอมาครอง

เพราะเป็นรัก...จริงจริง ดียิ่งนัก
เพราะเป็นรัก...จากใจ ในเราสอง
ต่างรับรู้...ว่ารักงาม ตามครรลอง
ต่างรับรู้...ไม่ต้อง มาครองกาย

จะฝังรัก...ฝังคิดถึง ตรึงให้ได้
จะฝังรัก...สลักไว้ มิให้หาย
จากวันนี้...ล่วงพ้น จนวันตาย
จากวันนี้...มิหน่าย สายใยรัก

สล่าผิน

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

จากวันนั้น ... ฝันมีคุณให้อุ่นใจ
จากวันนั้น ... เคยหวั่นไหวใจเราสอง
ต่อแต่นี้ ... คงไม่มีที่เคียงครอง
ต่อแต่นี้ ... หัวใจน้องคงจองจำ

จากวันนี้ ... จะมีไหมใครห่วงหวง
จากวันนี้ ... ใจทั้งดวงทรวงถลำ
ต่อนี้ไป ... คงไม่เชื่อเบื่อน้ำคำ
ต่อนี้ไป ... ไม่ชอกช้ำระกำทรวง

พระอาทิตย์อัสดง

แต่งไป งง ไป ขอคำแนะนำจากผู้รู้ทุกท่านด้วยค่ะ 

[นพตุลาทิตย์]

ทุกวันนี้...มีใจเหมือนไร้เปล่า
ทุกวันนี้...ใจเล่าอยู่ที่ไหน
แต่วันนั้น...เคยอยู่ดูแลใจ
แต่วันนั้น...แล้วใยใจเฉยชา

ก็เพราะมี...แต่เธอเธอรู้ไหม
ก็เพราะมี...หนึ่งใจให้รักษา
จึงมอบใจ...ให้ปลูกผูกตรึงตรา
จึงมอบใจ...พร้อมน้ำตาไร้ค่าไป

ตุลาทิตย์

งงเหมือนกันดง กลบทนี้ไม่เคยแต่ง  อะนะ