เหมือนอยู่ไกล ทั้งที่ใกล้ เอื้อมไม่ถึง
เหตุผลหนึ่ง รู้ตลอด กอดไม่ได้
ความรู้สึก เราต่างกัน ฉันเดียวดาย
คนข้างกาย เธอคือเขา เราแค่มอง
รักเพียงใด ได้แต่เก็บ เย็บผนึก
เพราะลึกๆ หวั่นไปพัง รักทั้งสอง
มือที่สาม คงไม่ดี มีสำรอง
จึงจำต้อง เก็บเอาไว้ แค่ในใจ
พรหมลิขิต อาจกำหนด เขียนจดชื่อ
ให้เขาคือ คนใช่กว่า ส่งมาให้
ฉันแค่ผ่าน เธอแคเจอ ไม่เผลอใจ
รักแค่ไหน จึงโดนปิด จนมิดเงา
มาทีหลัง คงไม่ผิด ที่คิดรัก
แต่ต้องหัก ห้ามความจริง สิ่งโง่เขลา
ฝังลงดิน ความรู้สึก ปึกสีเทา
ย้ำตัวเรา ว่าหมดสิทธิ์ เลิกคิดไกล
บุญนำพา ให้รักมา ช้าไปหน่อย
จึงต้องถอย ไร้อุทรณ์ วอนคำไหน
หยุดทุกอย่าง เปลี่ยนเส้นทาง ย่างก้าวไป
เบนหัวใจ ยอมออกห่าง อย่างสิ้นเชิง
