เล่มหนึ่ง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤศจิกายน 2024, 08:23:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เล่มหนึ่ง  (อ่าน 3515 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
26 กุมภาพันธ์ 2012, 08:30:PM
BenD.Humbug
LV1 เด็กน้อยอ่านกลอน
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 3



« เมื่อ: 26 กุมภาพันธ์ 2012, 08:30:PM »
ชุมชนชุมชน

ใช่ที่นี่หรือเปล่า" ฉันถามตอนลืมตาขึ้นมา
ดวงตาต้องแสง

...พร่ามัว...จัง..

มีเงาตะคุ่ม

"ใช่เธอหรือเปล่า" ฉันถามพอดีกับที่ตาเริ่มชินกับแสง
เธอๆๆๆ ฉันถาม ฉันพูด ฉันคล้องจอง ฉันเป็นทำนอง

"เธอตื้นตันในตัวฉันหรือเปล่า"

เธอพูดทวนราวกับท่องอาขยาน
"เธอๆๆๆ ฉันถาม ฉันพูด ฉันคล้องจอง ฉันเป็นทำนอง"

อ๊ะ ฉันกำลังหลับตาลงอีกครั้ง รอเธอมาเบิกเนตรฉันอีกที

เห้! ฉันได้ยินเสียงเธอกับใบหน้าลางๆ ก่อนจะสิ้นแสง

เสียงเธอแทรกผ่านมาเบาๆ ก่อนจะสิ้นเสียง

"บทกวีนี้ไร้สาระ"

ฉันเป็นบทกวี

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, panthong.kh, เพลิงคำ, สะเลเต, amika29, บูรพาท่าพระจันทร์, blues, สิงขร, พี.พูนสุข, sucklife, ไม่รู้ใจ, sunthornvit, Thammada

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
26 กุมภาพันธ์ 2012, 09:28:PM
เพลิงคำ
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 142
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 447


หมื่นคำหวานมิสู้หนึ่งใจรัก


« ตอบ #1 เมื่อ: 26 กุมภาพันธ์ 2012, 09:28:PM »
ชุมชนชุมชน

บทกวีมีสาระ

อะไร
ฉันนึกในหัวฉันเสมอว่า..วันนี้ฉันจะแต่งกลอนอะไร

ที่ไหน
ทุกที่ ทุกเวลา ได้เสมอ

ทำไม
ฉันรัก และรู้สึก ในทุกถ้อยคำ ที่มีความหมาย

อย่างไร
อย่างที่เป็นฉัน และหัวใจร่ำร้อง


แต่หลายๆครั้ง ฉันกลับนิ่ง และนิ่ง

คิดสิ!

บทกวีมีสาระ

  หน้าซีด
ทัณฑฆาต

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สิงขร, BenD.Humbug, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, amika29, บูรพาท่าพระจันทร์, สะเลเต, blues, พี.พูนสุข, ยามพระอาทิตย์อัสดง, sucklife, ไม่รู้ใจ, sunthornvit, Thammada

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ทอดร่างอุทิศชีวิตไว้
เอื้อมไปทะเลปุจฉา
เสพสมอักษรศรัทธา
จำหลักวาจาแดนดิน
08 เมษายน 2012, 08:25:PM
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,312


ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ


« ตอบ #2 เมื่อ: 08 เมษายน 2012, 08:25:PM »
ชุมชนชุมชน



ร่างกายฉันสั่นไหว
พลิกพลิ้วด้วยแรงนิ้วบันดาล

หยาดน้ำตกต้อง

ทำนองสายน้ำซาบเต้นเป็นเส้นหมึก


ฉันลืมตาขณะที่ตาของเขาหลับลง


ไม่มีคำพูดจากปากเขา
แต่ฉันเข้าใจ


ฉันออกเดินทาง
ก้าวเข้าไปในหัวใจของเขา
................................................

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สะเลเต, blues, สิงขร, พี.พูนสุข, รพีกาญจน์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, sucklife, ไม่รู้ใจ, sunthornvit, Thammada, พิมพ์วาส

ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

คนที่กำลังไล่ตามความฝัน  ท่ามกลางความผกผันของเวลา
09 เมษายน 2012, 01:27:PM
sucklife
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 47
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 86



« ตอบ #3 เมื่อ: 09 เมษายน 2012, 01:27:PM »
ชุมชนชุมชน

ยามเหมันต์..
กระซิบผ่านสายลมเหน็บหนาว
ความรู้สึกอันสะท้าน ก็ผ่านถ้อยร้อยเรียง..บทกวี

ยามเพ็ญลอยเด่นบนฟากฟ้า
แสงนวลช่างชวนฝัน
จึงแบ่งปันผ่าน..บทกวี

เมื่อแลเห็นชีวิต..อันเลื่อนไหลใน..กาลเวลา
แม้งดงาม แต่ก็แฝงด้วยความทุกข์ยาก สุดคณานับ
นำ้ตาก็รินไหล ร่วงหยดเป็น..บทกวี

เมื่อมองผ่าน..ม่านมายา
ที่ห่มคลุม สรรพสิ่ง
เปลือกอันไร้แก่นสาร..พลันหลุดร่อน

โอ-จะมองหาสาระ
จากสิ่งที่ไร้สาระ..ได้อย่างไร?




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไม่รู้ใจ, sunthornvit, สะเลเต, รพีกาญจน์, Thammada, panthong.kh

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
09 เมษายน 2012, 01:46:PM
พิมพ์วาส
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 422
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 806


Pretending is the beginning of changes.


profile.php?id=100002905344846
« ตอบ #4 เมื่อ: 09 เมษายน 2012, 01:46:PM »
ชุมชนชุมชน

                  ความตายมาเยือนเมื่อวาน

                   
                     (ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)

          กรุ๋งกริ๊ง กรุ๋งกริ๊ง
     เสียงโมบายหน้าบ้านดัง แว่ว-แว่ว มา.. "ความตาย" คงมาเยือน
     เมื่อฉันหลับตา มันจะพรากชีวิตของฉันไป

     ไม่นะ...เสียงฝีเท้าของมัน เริ่มดังขึ้น เรื่อย-เรื่อย
     ใจของฉันเต้น ตึก-ตัก ตึก-ตัก มันมองฉันด้วยสายตาเย็นชา

     มันเดินเข้ามาใกล้ฉันทุกทีแล้ว
     "กรี๊ดดดดดดด" ...เคียวของมันเจาะลงมากลางอกของฉัน...
     เลือดสีแดงพุ่งออกมากลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปทั่วห้อง


          ...มันพรากชีวิตของฉันไปแล้ว


ประมาณว่าชีวิตของเราไม่แน่นอนหนะคะ..ไม่รู้ว่าจะตายวันนี้...หรือพรุ่งนี้...หรือ...จะตายในวันไหน

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, sunthornvit, สะเลเต, รพีกาญจน์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, Thammada, บ้านริมโขง, เพรางาย, sucklife, panthong.kh

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ความผกผันของเวลา  เฉือนเจตนาของอารมณ์
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s