ถึงแล้ว..เมืองลับแล
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤศจิกายน 2024, 08:23:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ถึงแล้ว..เมืองลับแล  (อ่าน 5709 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
01 พฤษภาคม 2011, 01:05:AM
บัณฑิตเมืองสิงห์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 378
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 608



« เมื่อ: 01 พฤษภาคม 2011, 01:05:AM »
ชุมชนชุมชน

ถึงแล้ว..เมืองลับแล

ผ่านหุบเขาเถาวัลย์ที่พันเกี่ยว
ลัดเลาะเลี้ยวเอี้ยวตัวกลัวขวากหนาม
มุ่งสู่หมอกซอกไอฟ้าใสคราม
เห็นอารามงามตาช่างน่ายล

เป็นเมืองเก่าเล่าขานตำนานก่อน
เรืองอมรตอนฟ้าเข้าหน้าฝน
เพราะเหตุใดในนี้ไม่มีคน
ฤๅเป็นผลกลบ่วงภาพลวงตา

อ่านประวัติขัดความตามสังเกต
เลยประเทศเขตแคว้นเข้าแดนป่า
ครั้งโยนกศกบรรพ์ปันอาณา
ให้อยู่หาอาศัยคนไกลแดน

ปัจจุบันผันแปรแต่เมืองร้าง
สิ่งก่อสร้างวางคงดำรงแน่น
แต่มีไม้ไร้นามคุกคามแทน
จากเมืองแมนแดนสรวงเป็นลวงจินต์

ดูตำราว่าชัดประวัติเก่า
ซ้ายมีเขาเท่าเมืองรุ่งเรืองถิ่น
ขวาติดน้ำลำธารผ่านธานินทร์
หวนถวิลสินทรัพย์เมืองลับแล




บัณฑิตเมืองสิงห์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดาว อาชาไนย, บ้านริมโขง, นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง, tina, อริญชย์, รัตนาวดี

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
04 มิถุนายน 2011, 09:57:AM
ดาว อาชาไนย
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 394
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,472



poem.archanai?fref=ts
« ตอบ #1 เมื่อ: 04 มิถุนายน 2011, 09:57:AM »
ชุมชนชุมชน

เมืองลับแลลือเลื่องเมืองแม่หม้าย
เมื่อมองกายแลลับกลับไม่เห็น
เคยเหลียวแลแม่หม้ายทุกบ่ายเย็น
มีอันเป็นแลลับหายวับกาย

มาลับแลแลแลแต่แลลับ
รอเธอกลับลับแลแต่แลหาย
จะแลลับลับแลจนแก่ตาย
รักสลายสูญดับที่ลับแล

 น้ำตาไหล พรากๆ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ยามพระอาทิตย์อัสดง, บ้านริมโขง, นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง, tina, บัณฑิตเมืองสิงห์, รพีกาญจน์, รัตนาวดี

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง
คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย
แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย
ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s