ไม่ได้จาก ฟากฟ้า ลาไปไหน
ยังชิดใกล้ ในที ที่หลบเร้น
ด้วยอายเหนียม เจียมจิต คิดลำเค็ญ
คือประเด็น ที่หลบหน้า ไม่กล้ามอง
เมฆมืดหม่น มัวหมาง จึงร้างไหว
ดั่งเช่นใจ คนคอย พลอยแต่หมอง
ขาดคู่เรียง เคียงกาย ชายใฝ่ปอง
แม้จะร้อง กู่เรียก พร่ำเพรียกเพ้อ
ซ้ำบางคืน ฝืนทน ปนความหนาว
น้ำค้างพราว เหยาะลง หลงมองเหม่อ
วันเดือนผ่าน นานเข้า เฝ้าละเมอ
ฉันขาดเธอ มานเฉา เศร้าจาบัลย์
พันทอง
๑๕/๑๐/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
