Re: รวมบทประพันธ์ของ สนอง เสาทอง

ศตอีสปนิทานคำกรอง
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน)
๒๒.
ความจนปัญญาของโลมา

๑.
อันสิงโตใหญ่ค้ำ พงพนา
ปองคู่เจ้าโลมา ฉลาดล้ำ
สองสหายต่างมรคา คล้องคู่ เพื่อนนา
หนึ่งอยู่ป่าอีกน้ำ ช่วยเกื้อประโยชน์ไฉนฯ

๒.
กาลครั้งหนึ่ง สิงโต เจ้าแห่งป่า เขี้ยวเล็บคม สง่าศรี กล้าห้าวหาญ
ส่วนโลมา ถือดี ปัญญาชาญ ทั่วชลธาร ปลาปู ต่างรู้จัก
มาวันหนึ่ง โลมา อาบแดดเล่น สิงโตเห็น จึงปรี่ เข้าทายทัก
โลมาจ๋า สองเรา สมานสมัคร ผูกสัมพันธ์ เพื่อนรัก ร่วมน้ำมิตร
ด้วยข้านั้น เป็นใหญ่ เหนือไพรถิ่น ชเลสินธุ์ เจ้าเลิศ เรืองไกรวิทย์
เถิดสองเรา คบหา อย่าเบือนบิด ชั้นสหายสนิท ประโยชน์ นั้นมากมี
ฝ่ายโลมา ฟังความ เห็นตามถ้อย จึงเออออ เห็นคล้อย ไปตามที่
คำสิงโต เอื้อนเอ่ย เผยวจี ต่างยินดี ผูกเกลอ ร่วมสาบาน
ครั้นจำเนียร เนิ่นผ่าน ไม่นานนัก เจ้าสิงโต เพื่อนรัก บุกถึงย่าน
คุ้งสาคร โลมา เริงสำราญ ร้องไหว้วาน เกลอเอ๋ย ท่านฟังคำ
ด้วยวัวเถื่อน เกเร พาลนิสัย ดุเหลือร้าย กำแหง ล่วงรุกล้ำ
อาณาเขต ถิ่นข้า อยู่ประจำ จึงห้ำหั่น ประลอง แกร่งกำลัง
สู้กันอยู่ หลายครา ไม่รู้ผล ข้าจึงด้น มาหา ด้วยความหวัง
แม้ได้เจ้า อีกแรง อาจพอยัง ล้มวัวป่า ฤทธิ์คลั่ง ถึงม้วยวาย
โลมาฟัง เกลอแก้ว สิงโตป่า พลางส่ายหน้า ตอบคำ สิงห์สหาย
อันข้าท่าน สาบาน ฉันเพื่อนตาย เพื่อนได้ทุกข์ ต่างหมาย ช่วยเหลือกัน
แต่ครั้งนี้ ฟังเหตุ อาเพศร้าย ข้าลำบาก ย้ายย่าง รกไพรสัณฑ์
อันโลมา อาศัย ห้วงชลธาร มิอาจหนุน เกื้อท่าน สู้วัวเอยฯ

๓.
คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
สิงห์อยู่ป่า โลมา อาศัยน้ำ
ท่านฝืนกฎ ธรรมชาติ ต้องระกำ
หนึ่งอยู่น้ำ อีกหนึ่ง อยู่ป่าเอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“เราไม่สามารถฝืนธรรมชาติของเราได้”