[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

ศตอีสปนิทานคำกรอง
๑๘.
ความเศร้ากับความยินดี

๑.
     อันสุขทุกข์หม่นเศร้า         ระคน
โศกคู่ยินดีปน                         อยู่เคล้า
พึงชนอย่าแพ้กล                    พลั้งพ่าย อารมณ์นอ
สุขบ่สมทุกข์เหย้า                   ว่ายฟ้อนเวียนวนฯ

๒.
     กาลครั้งหนึ่ง มีชาว ประมงบ้าน        คร่ำเชิงชาญ หาปลา ออกเรือหมู่
ปลาทะเล น้อยใหญ่ ตามฤดู                  ลากอวนกู้ หากิน ชาวคนเล
     ในวันไหน ออกเร่ ระลอกคลื่น          ปลาดกดื่น ยินดี ต่างร้องเห่
หากวันใด เงียบเหงา ปลาทะเล               พาลโยเย เศร้าโศก อกทุกข์ตรม
     มาวันหนึ่ง ลงอวน ได้สักพัก            ตอนกู้ขึ้น หนักนัก ต่างสุขสม
คงได้ปลา มากมาย ชื่นอารมณ์                ปั้นหน้าเคร่ง ก้มกู้ อวนขึ้นเรือ
     ครั้นกู้เสร็จ อวนแผ่ ตาแลจ้อง          ต่างเศร้าหมอง เห็นปลา ปั้นหน้าเบื่อ
ด้วยอวนหนัก เพราะหิน ดินเลนเจือ         ปลาร้างเรือ ท้อแท้ กำลังใจ
     ท่านผู้เฒ่า ชาวเล เห็นเช่นนั้น          เอ่ยปลอบขวัญ ลูกเรือ เตือนสติให้
เจ้าคร่ำครวญ เศร้าโศก กันอยู่ไย              เรื่องโชคเคราะห์ ดีร้าย คู่กันเอยฯ

๓.
     คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
อันสุขทุกข์ ชะตา เคราะห์กรรมนั้น
เคล้าระคน ปะปน อยู่คู่กัน
มีทั้งทุกข์ สุขสันต์ คู่กันเอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ความทุกข์และความสุขเป็นของคู่กัน”