[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

นิทานอีสปคำกรอง
   ๑๕.
ลูกปูกับแม่ปู

๑.
   อันปูเปี้ยวเผ่าเชื้อ      นาทะเล
โย้ป่ายเย้ขาเก         เช่นนั้น
สอนปูบ่เดินเฉ         ให้เที่ยง ตรงฤา
ปูว่านวงศ์พืดชั้น         ไต่เบี้ยวเสมอสมัยฯ

๒.
   กาลครั้งหนึ่ง แม่ปู มีลูกอ่อน    ไม่อนาทร เลี้ยงลูก เฝ้าฟูมฟัก
เลาะริมเลน ชายหาด ถิ่นพำนัก      เฝ้ากล่อมเกลี้ยง ลูกรัก วัยน่าชัง
   เช้าวันหนึ่ง แม่ปู เดินนำหน้า   ฝูงลูกปู สาระพา เฮโลหลัง
แม่สังเกต ลูกไต่ โย้เย้จัง         จึงสอนสั่ง ลูกจ๋า เดินให้ตรง
   แม้แม่ปู ดุด่า สักเท่าไหร่      ลูกปูยัง ป่ายเฉ คล้ายเลือนหลง
แม่สำทับ กี่ครั้ง ไม่พะวง         ลูกปูคง เดินส่าย ไม่ตรงทาง
   หลายครั้งเข้า ลูกปู ชักหงุดหงิด   จึงสะกิด บอกแม่ ทำตัวอย่าง
เดินให้ตรง จักดู ไม่ตาวาง          อยู่ไม่ห่าง เดินตรง ตามแม่เอยฯ

๓.
   คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
ก่อนว่าใคร นั่นหนา คิดเสียบ้าง
ดูตัวเอง เตือนตน ให้ถูกทาง
เป็นเยี่ยงอย่าง กล่าวอ้าง สอนสั่งเอยฯ

 ๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ก่อนจะว่าผู้อื่นนั้น ให้ดูตัวเองเสียก่อน”


สนอง เสาทอง
สุรินทร์
1 พฤษภาคม 2556