[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

นิทานอีสปคำกรอง
   ๑๓.
ใครสำคัญกว่า

๑.
   มวลสรรพสัตว์โอ่อ้าง      อวดตน
ใครยิ่งสำคัญล้น            เด่นชั้น
ปั้นตนย่ำเขื่องข่ม            ถ้อยหมิ่น
อันค่าใครถ้วนนั้น            ท่านข้าสำคัญเสมอฯ

๒.
   กาลครั้งหนึ่ง ส่ำสัตว์ พงไพรทั่ว       ต่างใครตัว ยกตน เข้าข่มท่าน
ด้วยเหิมตน เหนือกว่า และสำคัญ         ใครอื่นนั้น ด้อยค่า ต่ำเตี้ยดิน
   มาวันหนึ่ง นกยูง และกระเรียน      จำนรรจา วกเวียน มุ่งข่มลิ้น
ใครสำคัญ สวยสง่า ผ่องโสภิณ         สองสกุณิน กล่าวอ้าง เข้าทางตัว   
   “...ดูก่อนสหาย กระเรียน ในตัวเจ้า   ขนสีขาว หม่นหม่น ช่างน่าหัว
จริตท่าที ไม่งาม ดูหมองมัว         ใช่ยวนยั่ว ข้านี้ พูดความจริง...”
   “...นกยูงขา ข้านี้ แม้สีสัน         ไม่เฉิดฉัน ลวดลาย เลอเลิศพริ้ง
เจ้ารำแพน กรีดกราย อยู่ระวิง         ต่ำเตี้ยยิ่ง นกดิน ช่างน่าอาย
   แล้วเยี่ยงนี้ อ้างตน สำคัญไฉน      ข้าบินไกล สูงเมฆ กว้างฟ้าใหญ่
เยี่ยงสกุณา อิสรา ครองนภาลัย         เจ้าต่ำไพร่ รำแพน เรี่ยดินเอย...ฯ”

๓.
   คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
หามีใคร เหนือกว่า ใครทุกเรื่อง
ต่างสำคัญ แผกมี งามประเทือง
อย่ายกตน วางเขื่อง ข่มท่านเอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ไม่มีใครดีกว่าใครไปหมดทุกเรื่อง”

สนอง เสาทอง
สุรินทร์
18 เมษายน 2556