[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

นิทานอีสปคำกรอง
   ๑๑.
หมาในกับเจ้าป่า

๑.
   อันสิงโตแกว่นกล้า         ปกครอง
เหนือส่ำสัตว์เผ่าผอง         ใหญ่น้อย   
ใครยกย่องครรลอง           เจ้าป่า ชี้นำ
ถือแห่งคำสิงห์ถ้อย           ท่านชี้คดีความฯ

๒.
   กาลครั้งหนึ่ง เจ้าป่า สิงโตใหญ่      ผู้ปกครอง สรรพสัตว์ ถิ่นไพรกว้าง
เพียรค่ำเช้า ตระเวน ไม่เว้นวาง        อำนาจอ้าง เหนือใคร ในผู้นำ
   ในครานั้น ฝูงสัตว์ ทั่วไพรสัณฑ์      ต่างคร้ามพรั่น ท่านยิ่ง มิเกินก้ำ
ข้อพิพาท น้อยใหญ่ สิงโตคำ            พิพากษา น้อมนำ ไม่ดื้อดึง
   มาวันหนึ่ง เจ้าป่า เลือกผู้ช่วย        เพื่ออำนวย ปกครอง ให้ทั่วถึง
จึงเอ่ยเอื้อน หมาใน เจ้าจงพึง          ทำหน้าที่ อันซึ่ง ควรภาคภูมิ
   ฝ่ายหมาใน นับถือ และเลื่อมใส      ทั้งหวาดกลัว เจ้าไพร ผู้สุขุม
รับคำชวน ตำแหน่ง ช่วยควบคุม       หมาในทุ่ม หน้าที่ ไม่เกี่ยงงอน
   ครั้นนานเข้า หมาใน ก็หายหวาด    ในอำนาจ ศรีศักดิ์ เจ้าป่าใหญ่
จากเคยกลัว ค่อยกล้า ไม่เกรงใจ        ขืนคำสั่ง ร่ำไป อยู่เนืองนิตย์
   สรรพสัตว์ ทั้งหลาย เห็นเช่นนั้น     ต่างสงสัย งวยงัน อยู่ตระหงิด
จึงถามไถ่ ให้หาย คับข้องจิต            ไม่เบือนบิด หมาใน ไขความจริง
   “...สหายข้าเอ๋ย ตอนนี้ ที่ข้าเห็น     รู้เห็นเช่น หน้าฉาก ของท่านสิงห์
ผดุงคุณธรรม เลื่อมใส ใครพึ่งพิง     แต่ทุกสิ่ง กลอกกลิ้ง ไม่จริงเลย
   ด้วยหลังฉาก เจ้าป่า นิสัยท่าน      กมลสันดาน คดฉ้อ ไม่ผ่าเผย
ตัดสินใคร ทำผิด กระไรเลย            น่าหยันเย้ย ท่านทำ เยี่ยงนั้นเอง...”

๓.
   คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
อันผู้นำ ชั่วช้า คุณธรรมสิ้น
หาผู้ใด กริ่งเกรง ทั่วแผ่นดิน
ถูกหยันหมิ่น หยามเหยียด เดียดฉันท์เอยฯ 

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ผู้นำที่ไร้คุณธรรม ก็จะขาดความนับถือยำเกรงจากผู้คน”

สนอง เสาทอง
อินทามระ
24 เมษายน 2556