[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

นิทานอีสปคำกรอง
   ๑๐.
นกกับมด

๑.
   อันความดีอย่าร้าง         เลิกทำ
อุตส่าห์เพียรมุ่งย้ำ            เนื่องสร้าง
กุศลจิตหนุนนำ                ตั้งมั่น ท่านนา
ผิเหนื่อยล้าปัดอ้าง          ชั่วแพร้วระบัดสมัยฯ

๒.
   กาลครั้งหนึ่ง คามเขต ถิ่นไพรสี      สัตว์ใหญ่น้อย ถ้อยที ถ้อยอาศัย
ทั่วป่าจึง อบอวล ล้วนน้ำใจ              ทุกชีวิน สดใส ไร้บีฑา
   มาวันหนึ่ง ทินกร สาดแสงอุ่น         ไร้เมฆเทา วิรุณ จะโถมถา
เจ้ามดน้อย ค่อยไต่ เลาะราวพนา      ใกล้หน้าหนาว เสาะหา อาหารตุน
   มดเทียวใกล้ ริมฝั่ง ทะเลสาบ         ดั่งต้องสาป ก้าวเร่ง อย่างหันหุน
อนิจจา กรรมเจ้า ไถลหัวซุน             ใจว้าวุ่น หล่นน้ำ น้ำตานอง
   ฝ่ายวิหค เหินฟ้า อยู่ใกล้ใกล้          เจ้าใจหาย เห็นมด ตะกายร้อง
คาบใบไม้ ทิ้งน้ำ แล้วเฝ้ามอง            มดเกาะใบ ไม้ว่อง จึงรอดตาย
   มาวันหนึ่ง ถึงคราว วิหคบ้าง          เพลินแต่สาง ร้องเพลง กระทั่งสาย
มีพรานปืน จ้องอยู่ ไม่รู้กาย              มดใจหาย คิดช่วย สกุณา
   เจ้ามดน้อย คิดได้ พลางรีบเร่ง      ไม่หวั่นเกรง ไต่ขึ้น พรานไพรขา
กัดทันใด พรานเจ็บ ร้องออกมา       ตื่นรู้ตัว สกุณา บินลับเอยฯ     

๓.
   คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
ทำสิ่งใด มิช้า ได้เช่นนั้น
เช่นมดนก ทำดี มีให้กัน
ความดีนั้น ย้อนท่าน ตอบแทนเอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ทำสิ่งใด ย่อมได้สิ่งนั้นตอบแทน”

สนอง เสาทอง
อินทามระ 10
10 เมษายน 2556