[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

นิทานอีสปคำกรอง
   ๙.
จุดกำเนิดของทะเลทราย

๑.
   อันมนุษย์สุดหยั่งแท้         มโนจินต์
คดแต่ฉ้อนิจสิน                  ห่อนแก้
โลกีย์เกียรติกามกิน            ข้องดื่ม
ห่ามหื่นกิเลสแท้              อิ่มแปล้โลกีย์ฯ

๒.
   กาลครั้งหนึ่ง พระเจ้า ทรงสร้างโลก      ล้วนสวยงาม ธารโตรก พฤกษชาติ
เสกเถื่อนภู เดือนดาว ดารดาษ         น้ำไฟลม ดินธาตุ ได้พักพิง
   เมื่อสำเร็จ โลกสวย แสนน่าอยู่      จึงสร้างมนุษย์ คู่หนึ่ง ชายและหญิง
ทรงสำทับ ตรัสห้าม อย่าช่วงชิง         ทุกสรรพสิ่ง แบ่งปัน เอื้ออาทร
   ครั้นเผ่าพันธุ์ มนุษย์นั้น มากมายขึ้น      เริ่มขืนขัด ฝืนสิ้น คำท่านสอน
กิเลสโลภ โลกีย์ ระยำบอน            ทุกหย่อมหญ้า ร่านร้อน ทะเลบาป
   ในครั้งนั้น พระเจ้า ปวดร้าวนัก      จำท่านจัก ตักเตือน ด้วยคำสาป
ผิว่าใคร กำเริบ ผิดจ้วงจาบ                ต้องกำราบ ลงโทษ ให้เข็ดจำ
   คิดดังนั้น จึงเสด็จ มายังโลก         เพื่อล้างโศก บาปชั่ว อันซากซ้ำ
ป่าวประกาศ หากใคร สร้างบาปกรรม         หนึ่งบาปทำ หนึ่งทราย เม็ดร่วงดิน
   ครั้นเสร็จการ พระเจ้า ก็ทรงจาก      มนุษย์โดยมาก หยาบช้า อยู่นิจสิน
ไม่หวาดกลัว ทำบาป อยู่ชาชิน         หนึ่งเม็ดทราย มิถวิล ทำร้ายตน
   ครั้นจำเนียร ผ่านกาล ไปนานเนิ่น      เม็ดทรายนั้น ถมเทิน หลายแหล่งหน   
ทะเลทราย ก่อเกิด จากบาปชน         ดั่งได้ยล โลกล้น ทุ่งทรายเอยฯ

๓.
   คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
หากทำชั่ว บาปหนา เนิ่นนานเข้า
บาปชั่วนั้น ปรากฏ มิผ่อนเพลา
ยิ่งมากชั่ว เรื่องราว ยิ่งชัดเจนฯ   

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ทำชั่วมากๆ ยิ่งนานเท่าไร ก็ยิ่งเห็นความชั่วชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น”

สนอง เสาทอง
อินทามระ 10
9 เมษายน 2556