~ คนไกล เป็นได้แค่ ส่วนเกิน ~
♥ ♥ ♥
ก็ยามเย็นของเรา..เช้าที่นั่น
ครั้นยามดึก..เราฝัน ใจขื่นขม
เขากำลังยิ้มชื่น..สุขรื่นรมย์
กับใครอื่น..ปล่อยเราตรม ด้วยลมลวง
ต่างองศาพาใจให้เปล่าเปลี่ยว
คล้ายกับอยู่คนเดียว..ไร้คนห่วง
รุ้งตะแคง..แวงอยู่ไหน ใคร่ถามทวง
ปล่อยทิ้งช่วงว่างเปล่า..เราชอกช้ำ
บ่อยครั้งนึกน้อยใจ..ว่าไร้เพื่อน
ยามเยี่ยมเยือน..เขาหลบหาย เราใจคว่ำ
เป็นส่วนเกินทุกประเด็น..เห็นประจำ
ร่ายลำนำ..ใครก็เมิน จนเขินแล้ว
แซมค่ะ
ยามอาวรณ์ห่วงหาพาครวญคิด
ย้ำในจิตติดตรึงซึ้งยังแว่ว
เหมือนความฝันคืนวันอันพราวแพรว
ยังเพริศแพร้วแก้วใจ..ในอารมณ์
จะอย่างไรใจนั้นยังฝันใฝ่
ทุกห้องใจในนั้นฝันสุขสม
แม้บางครั้งลางเลือนเหมือนลอยลม
ยังเหลือปมผูกตรึงซึ้งในทรวง
ไม่ลาเลือนเหมือนเดือนที่เคลื่อนคล้อย
ยังคงคอยหวนคืนชื่นสู่สรวง
วันเวลาเปลี่ยนผันมั่นใจควง
ยังเต็มดวงเต็มใจให้ชื่นชม
อย่าน้อยใจกังวลจนหงอยเหงา
อย่าซึมเศร้าเฝ้าหวาดวาดรักขม
รักยังอยู่คู่ใจให้ภิรมย์
รักยังชมยังชื่น..ยืนนิรันดร์
ย้ำในจิตติดตรึงซึ้งยังแว่ว
เหมือนความฝันคืนวันอันพราวแพรว
ยังเพริศแพร้วแก้วใจ..ในอารมณ์
จะอย่างไรใจนั้นยังฝันใฝ่
ทุกห้องใจในนั้นฝันสุขสม
แม้บางครั้งลางเลือนเหมือนลอยลม
ยังเหลือปมผูกตรึงซึ้งในทรวง
ไม่ลาเลือนเหมือนเดือนที่เคลื่อนคล้อย
ยังคงคอยหวนคืนชื่นสู่สรวง
วันเวลาเปลี่ยนผันมั่นใจควง
ยังเต็มดวงเต็มใจให้ชื่นชม
อย่าน้อยใจกังวลจนหงอยเหงา
อย่าซึมเศร้าเฝ้าหวาดวาดรักขม
รักยังอยู่คู่ใจให้ภิรมย์
รักยังชมยังชื่น..ยืนนิรันดร์
"บ้านริมโขง"
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖