จะอยู่สูงหรือต่ำใช่ลำบาก
มีเวลาไม่มากไม่อยากตั้ง
เข้ามาเพื่อพักผ่อนดั่งนอนรัง
ใช่อยากดังอยากเด่นเพียงเล่นกลอน
ขอชื่นชมนักฝันขยันตั้ง
ที่คอยหลั่งเรียงรายรำบายก้อน
รอยหยักแห่งสมองส่องบัญชร
ฝากสุนทรผองเพื่อนเยี่ยมเยือนกัน
ไม่รู้ร้อนรู้หนาวยามก้าวสู่
เพราะทุกผู้คือเพื่อนเยือนสุขสันต์
บ้านหลังนี้มีสุขทุกคืนวัน
ร่วมสร้างสรรค์บรรณพิภพให้อบอวล
“ไพร พนาวัลย์”