สุดปลายฟ้าหาใครฤาได้พบ
เพื่อช่วยลบจบเหงาเศร้าหมดสิ้น
ดูมืดมัวหัวใจไร้ชีวิน
เป็นอาจิณเช้าค่ำพร่ำรำพึง
หลับตาลงคราใดใจยะเยือก
ปริ่มตาเปลือกเปียกชื้นสะอื้นถึง
ไร้คนหวงห่วงหามาคำนึง
ไร้คนใดไหนซึ่งคิดถึงเรา
เพียงเดียวดายกายใจในสำนึก
ความรู้สึกเหว่ว้าพาหงอยเหงา
ความเงียบงันบันดาลผสานเงา
ความซึมเศร้าแทรกซ้อนซ่อนอาการ
เหมือนเป็นดั่งชีวิตมิตรความโศก
อาภัพโชคหมดสิทธิ์พิชิตหวาน
หนึ่งคนมีที่ไหนได้พบพาน
พบแต่ความร้าวรานแทบวางวาย
อยู่เพื่อรอรับสิทธิ์ลิขิตฟ้า
อยู่เพื่อรอเวลากำหนดหมาย
อยู่เพื่อรอปล่อยวางเรือนร่างกาย
อยู่เพื่อรอวันตายลาลับไป
แสนเดียวดายปลายฝันชีวันวาด
สิ้นนี้ชาติเดียวดายจะหายไหม
หากเกิดอีกหลีกเร้นเช่นดั่งใจ
เป็นคนใหม่ได้โชค..พ้นโศกคน.
"กานต์ฑิตา"
มีเวลาและนาทีเป็นที่ตั้ง
ท้องฟ้ายังมีดวงดาวพราวเวหน
ในเดียวดายดาวยังลาพร่ากมล
อยู่อย่างคนแสนโดดเดี่ยวให้เปลี่ยวใจ
ผ่านหลายฝนทนหลายหนาวรานร้าวนัก
ให้ตระหนักว่ารักแท้มีบ้างไหม?
ผ่านรักร้าวเศร้ารักลวงรวนเรไกล
แล้วเมื่อไหร่เจอรักจริงสิ่งต้องการ
เฝ้ามองเข็มวินาทีที่เดินอยู่
เจ้าจะรู้หรือไม่ให้หักหาญ
ช่างไม่เหนื่อยบ้างหรือไรในห้วงกาล
อยากให้ผ่านช่วงเวลามาพบเจอ
คงต้องอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจเหงา
คำว่าเราในดวงจิตคิดเสมอ
คงต้องมีสักวันฉันพบเธอ
จะเสนอหัวใจตอบ ให้ครอบครอง
เธออยู่ไหนในคืนนี้ที่ฉันฝัน
ดั่งดวงจันทร์นั้นฉายเด่นไม่เป็นสอง
จะถนอมรักใคร่อย่างใจปอง
ทุกหอห้องของหัวใจเปิดไว้รอ
ราตรีนี้ดวงฤดียากห้ามหัก
"สุดที่รัก"คำอยากให้ใครกันหนอ
แม้จะนานเท่าไหร่ใจพะนอ
เพียงแค่ขอให้ได้เจอ..เธอตัวจริง
bluesky
ท้องฟ้ายังมีดวงดาวพราวเวหน
ในเดียวดายดาวยังลาพร่ากมล
อยู่อย่างคนแสนโดดเดี่ยวให้เปลี่ยวใจ
ผ่านหลายฝนทนหลายหนาวรานร้าวนัก
ให้ตระหนักว่ารักแท้มีบ้างไหม?
ผ่านรักร้าวเศร้ารักลวงรวนเรไกล
แล้วเมื่อไหร่เจอรักจริงสิ่งต้องการ
เฝ้ามองเข็มวินาทีที่เดินอยู่
เจ้าจะรู้หรือไม่ให้หักหาญ
ช่างไม่เหนื่อยบ้างหรือไรในห้วงกาล
อยากให้ผ่านช่วงเวลามาพบเจอ
คงต้องอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจเหงา
คำว่าเราในดวงจิตคิดเสมอ
คงต้องมีสักวันฉันพบเธอ
จะเสนอหัวใจตอบ ให้ครอบครอง
เธออยู่ไหนในคืนนี้ที่ฉันฝัน
ดั่งดวงจันทร์นั้นฉายเด่นไม่เป็นสอง
จะถนอมรักใคร่อย่างใจปอง
ทุกหอห้องของหัวใจเปิดไว้รอ
ราตรีนี้ดวงฤดียากห้ามหัก
"สุดที่รัก"คำอยากให้ใครกันหนอ
แม้จะนานเท่าไหร่ใจพะนอ
เพียงแค่ขอให้ได้เจอ..เธอตัวจริง
bluesky