เพราะหลบหลีกปลีกเร้นดั่งเส้นแบ่ง
เสมือนแกล้งเลือนลับใจสับสน
คงลืมไปไม่ทักใครสักคน
ที่หมองหม่นทนช้ำระกำทรวง
มาโอดครวญหวนให้ว่าใครหนอ
ที่เฝ้ารอวันกลับไยลับล่วง
ใครลืมใครกันแน่แม่พุ่มพวง
คำหวงห่วงบ่วงกรรมสิ้นคำวอน
“ไพร พนาวัลย์”
ขออนุญาตแจมหน่อย นะครับ
โดนเจ้าพิมวาสแซงแล้ว