คนควรแคร์อยู่นี่นะที่รัก
ควรตระหนักอย่างดีหนีไปไหน
พี่ยังมั่นคงอยู่รู้แก่ใจ
แล้วว่าไยถึงร้างจะห่างกัน
พี่ยังรักปักใจไม่บิดพลิ้ว
เหมือนกับสิ่วชอบไม้ไม่แปรผัน
สล่าผินจินต์แดมอบแด่พัน
อย่าไหวหวันจะห่างจะร้างรอน
คิดให้ดีที่รักตระหนักไว้
ซึ้งทรวงในมิหน่ายมิถ่ายถอน
เราสองรักปักใจไปทุกกลอน
พันลองย้อนไปอ่านทุกกานท์เลย....อิอิ
สล่าผิน