ไม่สิ้นเสียง เพรียกหา พี่ขา..ขยับ
ไม่สิ้นศัพท์ เอื้อนเอ่ย จะเฉยไฉน
ถ้อยคารมคมคิดสนิทใน
ถ้อยคำไขเคียงชิดสนิทนาน
เอื้ออุ่นไอละไมกรุ่นละมุนหวน
เอื้ออุ่นอวลถนอมรักสมัครสมาน
เคยตามอ่านงานเข้าเกลาคำกานท์
ชื่นดวงมานหลงเฝ้าเกลาคำกลอน (ในใจ)
สุขใดเทียมเปี่ยมรักทักหยอกเย้า
สุขใดเท่าต้องมนต์ยลอักษร
วันเหงาเหงา.. น้องเจ้าเฝ้าวิงวอน
เป็นดั่งพร ขานรับ ประทับทรวง
พี.พูนสุข
ไม่สิ้นศัพท์ เอื้อนเอ่ย จะเฉยไฉน
ถ้อยคารมคมคิดสนิทใน
ถ้อยคำไขเคียงชิดสนิทนาน
เอื้ออุ่นไอละไมกรุ่นละมุนหวน
เอื้ออุ่นอวลถนอมรักสมัครสมาน
เคยตามอ่านงานเข้าเกลาคำกานท์
ชื่นดวงมานหลงเฝ้าเกลาคำกลอน (ในใจ)
สุขใดเทียมเปี่ยมรักทักหยอกเย้า
สุขใดเท่าต้องมนต์ยลอักษร
วันเหงาเหงา.. น้องเจ้าเฝ้าวิงวอน
เป็นดั่งพร ขานรับ ประทับทรวง
พี.พูนสุข
ยินคำคม ลมรัก สลักถ้อย
ยินคมร้อย คล้อยตาม ลำนำสรวง
สุขฤดี ดั่งเยือน ถึงเรือนรวง
สุขชื่นดวง หทัย แท้ใจนาง
เมื่อรู้ถึง ซึ่งคำ พี่พร่ำเอ่ย
เมื่อรู้ใน คำเผย มิเคยหมาง
ซ่านกมล คนเหงาไร้เงาพราง
ยามพี่วาง รักมอบ น้องขอบคุณ
ทุกสำนวน อวลไอ ได้สัมผัส
ทุกวลี เรียงคัด จัดเกื้อหนุน
หวานกว่าหวาน กานท์ร้อย ถ้อยละมุน
ด้วยการุญ อุ่นรัก...จากนักกลอน...
“สุนันยา”
ยินคมร้อย คล้อยตาม ลำนำสรวง
สุขฤดี ดั่งเยือน ถึงเรือนรวง
สุขชื่นดวง หทัย แท้ใจนาง
เมื่อรู้ถึง ซึ่งคำ พี่พร่ำเอ่ย
เมื่อรู้ใน คำเผย มิเคยหมาง
ซ่านกมล คนเหงาไร้เงาพราง
ยามพี่วาง รักมอบ น้องขอบคุณ
ทุกสำนวน อวลไอ ได้สัมผัส
ทุกวลี เรียงคัด จัดเกื้อหนุน
หวานกว่าหวาน กานท์ร้อย ถ้อยละมุน
ด้วยการุญ อุ่นรัก...จากนักกลอน...
“สุนันยา”