(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)
ยินพิณนางกลางไพรในแถนป่า
ย้อนเพลามาเยือนแอบเอื้อนศรี
แสนเสนาะเพราะงามภิรามวจี
ยินดนตรีคีตะอุระครวญ
ไม่อยากจรย้อนกลับสดับสิ่ง
เสียงเพราะพริ้งวิงวอนใจอ่อนหวน
พิณเจ้ากรีดดีดเพรงบรรเลงทวน
แสนรัญจวนนวลเข้าเนาหทัย
เจ้าเอ่ยเอื้อนเยือนคำลำนำรัก
ซึ้งสลักชักตรึงคะนึงใฝ่
ยินเพลงพิณจินต์ชื่นดื่นทรวงใน
จึงจำไม่ใคร่ย้อนจรสู่คืน
กำสลดหยดมาน้ำตาหลั่ง
จากนางทั่งที่รักสลักชื่น
อยากอยู่แนบแทบรักเจียนชักกล้ำกลืน
แม่ขวัญยืนฝืนคำอำลาไป
ย้อนเวลามาคืนสู่ผืนถิ่น
ยังตรึงพิณเพราะพราวราวสุกใส
ฝังทำนองคล้องศรีดนตรีไพร
จิตอาลัยไกลห่างเสียงนางนวล
ขอประทานโทษค่ะ พิมพ์วาสอ่านหัวข้อกระทู้อย่างไรไม่ทราบ
ไปอ่านว่าย้อนเวลาเสียได้ อุตส่าห์แต่งจนจบแล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
