แม้ป่าดง พงพี มีเสือร้าย
อยากจะลอง ดูลาย ได้อย่างหวัง
เป็นนกยูง ในดง คงร้องดัง
แค่ระวัง สัตว์ดุร้าย หมายชีวี
ทั้งอากาศ สดใส ไร้มลพิษ
ทำให้จิต สดชื่น ตื่นตานี่
ไม่หงอยเหงา เศร้าทรวง ดวงฤดี
ช่างเป็นที่ รื่นรมย์ สมใฝ่ปอง
ได้บินล่อง บินลอย คอยเวหา
บินถลา พาสุข ขลุกสนอง
สมถวิล คืนถิ่น สิ้นกรงทอง
ตามครรลอง ของนก วิหคจร
พันทอง