[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

วันหนึ่ง  ถึงจะสั้น         
แต่ทุกข์ฉัน  นั้นล้นเหลือ
นอนดิน  กัดกินเกลือ         
ไร้ผู้เอื้อ-เฟื้อเหลียวแล

เกิดมา  สองขาขาด         
กำพร้าญาติ  ปราศพ่อแม่
สังขาร  พานอ่อนแอ            
โดนลอยแพ  ตั้งแต่เยาว์

กล้ำกลืน  ฝืนคลุกคลาน      
เร่ขอทาน  อาหารเขา
งันงก  ท่วมอกเรา            
มีใครเล่า  จักเข้าใจ

จากเด็ก  เล็กพิการ         
ทรมาน  เกินขานไข
ความสุข  สนุกใด            
ไกลยิ่งกว่า  ไขว่คว้าดาว

โดดเดี่ยว  เคี่ยวผจญ         
หาเลี้ยงตน  จนเป็นสาว
เคราะห์ซ้ำ  กรรมระนาว         
ถูกชายก้าว-ร้าวย่ำยี

ทำร้าย  ให้เปื้อนมล         
คนแล้วคน  ช้ำป่นปี้
ติดเอดส์-เอชไอวี            
ยากหลีกลี้  หนีความตาย

นี่หรือ  คือชีวิต            
อำมหิต  ผิดคาดหมาย
ดิ้นรน  ทนตะกาย            
คงเวียนว่าย  ในน้ำตา

วันหนึ่ง  ถึงจะสั้น         
แต่ทุกข์ฉัน  นั้นหนักหนา
นั่งนับ  จับเวลา            
รอสังขาร์  ด้วยอาดูร
                           
สุนทรวิทย์