.jpg)
กลอนชุดนี้ แต่งขึ้นเพื่อมิ่งมิตรคนหนึ่งซึ่งกำลังเหงา
เหงาจนทำงานทำการอะไรไม่ได้ความ
เพื่อช่วยให้มิ่งมิตรที่ว่านี้ รู้สึกว่า
... แม้ตัวเองจะเหงาก็ยังมีเพื่อนที่พอจะแบ่งปันความรู้สึกในใจได้บ้าง
จึงเขียนกลอน "ขอร้องเถอะความเหงา" นี้
และเพื่อให้มวลมิตรท่านอื่นๆได้ร่วมรับทราบด้วย
จึงนำมาเผยแพร่....ในที่นี้
หวังว่าเมื่อมิตรรักทุกท่านอ่านจบแล้วจะรู้สึกว่า
ทุกครั้งที่เพื่อนเกิดปัญหาบางอย่างในใจ
มิตรแดนไกลคนหนึ่งก็ "ยังอุตส่าห์" ทำอะไรเล็กๆน้อยๆ เพื่อมิตรได้
===================================
เมื่อความเหงาเข้าเกาะกุมดวงจิต
ทำชีวิตให้ลำบากยากเหลือแสน
แต่ละวันทำอะไรไม่มีแปลน
นอนเอาแขนก่ายหน้าผากแทบอยากตาย
..
บ่ฮู้ว่าจะเหงาเศร้าถึงไหน
บ่มีไผ สามารถ ช่วยสลาย
หรือต้องเหงาจนกว่าชีวาวาย
อยากระบายใครอาสาจะมาฟัง
..
บอกได้บ่..ความเหงา..เจ้าลูกไผ?
สุขหรือไร สิงจิต คนผิดหวัง?
พฤติกรรมน่าท้วงติงน่าชิงชัง
ดีแต่นั่งในใจ..คนพ่ายแพ้
..
เหงาเอ๋ยเหงา...จะอยู่ อีกนานไหม?
คือถ้าไง เราขอทราบ ความให้แน่
เผื่อภายหน้า คืนวัน อาจผันแปร
เจ้าอาจแย่ เราอาจยืน เหนือชะตา
..
กลับไปเถิด "ความเหงา" เราขอร้อง
แล้วไม่ต้อง หวนคืน อีกแล้วหนา
วันเก่าเก่า เราจะจำ เป็นตำรา
ขอบใจมาก ที่แวะมา...เพื่อเยี่ยมเยียนฯ
...ส.เชื้อจันทร์...
๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
ปล. ความจริงกลอนชุดนี้เขียนไว้เมื่อสองสามวันที่ผ่านมา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
