โอ้ตัวเราเขลาความแต่ยามดึก
มารู้สึกนึกเบื่อเมื่อยามสาง
นั่งหน้าจอจ้อกานท์แต่ปานปาง
บัดนี้แสงสาดสว่างยังห่างเตียง
จึงขอลาหน้าจอพอเท่านี้
ตาเป็นหมีแพนด้าอย่ามาเถียง
กับใจตนคนไกลอาลัยเคียง
ยังอยากส่องมองเมียงเรียงบทกลอน
ขออยู่พักสักหน่อยเดี๋ยวค่อยหลับ
กุมขมับจับเศียรอาเจียนหลอน
ตาใกล้ปิดติดใจยังไม่นอน
ทั้งทิ้งหมอนนอนอยู่เพียงผู้เดียว
มารู้สึกนึกเบื่อเมื่อยามสาง
นั่งหน้าจอจ้อกานท์แต่ปานปาง
บัดนี้แสงสาดสว่างยังห่างเตียง
จึงขอลาหน้าจอพอเท่านี้
ตาเป็นหมีแพนด้าอย่ามาเถียง
กับใจตนคนไกลอาลัยเคียง
ยังอยากส่องมองเมียงเรียงบทกลอน
ขออยู่พักสักหน่อยเดี๋ยวค่อยหลับ
กุมขมับจับเศียรอาเจียนหลอน
ตาใกล้ปิดติดใจยังไม่นอน
ทั้งทิ้งหมอนนอนอยู่เพียงผู้เดียว
บัณฑิตเมืองสิงห์