.jpg)
...จากบทกลอน ตอนตอบ กรอบสิบสอง
...ความหวานนอง ท่วมท้น จนล้นเหลือ
...แอบอิจฉา คำหวาน ที่เหลือเฟือ
...มีแต่เอื้อ อาทร คนข้างเคียง
...ส่งหัวใจใส่คำเพื่อย้ำถ้อย
...ยังล่องลอยเลื่อนไหลไร้สุ้มเสียง
...ดุจลมพัดสะบัดผ่านมานลำเอียง
...ถ้อยคำเรียงร้อยหวาน...ก็ผ่านลา
...มีแต่เรา นี่หนอ ขอคิดถึง
...สักคำหนึ่ง คงซี้ง รำพึงหา
...ฉันเสียใจ หลายครั้ง ประดังมา
...ยากจะหา ใครเล่า เฝ้าปลอบใจ
...ทำได้เพียงซบหน้ากับผ้าผืน
...เช็ดรอยขื่นคราบขมระทมไหว
...กอดความเหงาเงาหม่นชลนัยน์
...แทนฤทัย..คนที่..ฤดีรอ..
~ploy pim~
ขอแจมด้วยคนครับคุณพิม..อิอิ ซึ้งอ่ะ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
