ฉันเสียใจที่ไม่เห็นอย่างเด่นชัด
เธอเคร่งครัดกับฉันหมั่นพูดพร่ำ
คิดว่าเธอคั่งแค้นใจแสนดำ
จึงไม่จำคำขอที่ต่อ,เตือน
จนเมื่อเธอจากไปจึ่งได้คิด
ว่าหลงผิดมานานจนตาลเฝื่อน
ให้คิดถึงความดีที่ลืมเลือน
ดั่งเชือดเฉือนหัวใจให้แหลกราน
ฉันอยากไปงอนง้อเพื่อขอโทษ
ให้หายโกรธเถิดหนาอย่าร้าวฉาน
ทุกวันนี้ฉันท้อทรมาน
โปรดสงสารสักนิด คิดอภัย
แต่ก็สายเสียแล้วแก้วใจพี่
เพราะเธอมีคนเห็นความเด่น,ใส
รับเธอเป็นคู่ชีวิตสนิทใน
จึ่งเหมือนไกลฟากฟ้าสุดตาแล
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
