แม้ไม่บอกออกมามองตารู้
เธอเป็นผู้ทำผิดอย่าคิดหมาง
ฉันมีส่วนให้เธอต้องเลือกทาง
ทำเหินห่างหายห่วงพ้นบ่วงกรรม
พอไกลกันจึงรู้ฉันผู้แพ้
เฝ้าชะแง้แลหาช่างน่าขำ
อยู่ใกล้กันไม่พูดเลยสักคำ
จึงเจ็บช้ำหนำใจรอวันเจอ
ขอเพียงเธออภัยอย่าใจน้อย
ฉันเฝ้าคอยวันกลับอย่ารับเก้อ
แสนอ่อนเพลียละเหี่ยใจใคร่พบเธอ
ต่างเสนอตอบสนอง มีสองเรา
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
