.jpg)
ปล่อยอารมณ์พลาดพลั้งไม่ยั้งคิด
เผลอแผลงฤทธิ์ร้อนเร่าราวไฟไหม้
เป็นเพราะหลงลืมตัวกลัวเธอไกล
ความทุกข์ใจรุกโรมโหมประดัง
กลัวเธอจะปันใจให้คนอื่น
กลัววันชื่นในจินต์สิ้นมนต์ขลัง
กลัวความหวังวาดไว้ต้องพ่ายพัง
กลัวต้องหลั่งน้ำตาความปราชัย
คงเป็นเพราะฉันนี้มีปมด้อย
มากริ้วรอยความช้ำ ย้ำหมองไหม้
เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่าร้าวฤทัย
หวาดระแวง เกินไป ไม่ละวาง
จึงเป็นเหตุให้รักหักสะบั้น
จนถึงขั้นเลยเถิดเกิดช่องว่าง
รักจึงเริ่มลางเลือนเหมือนเงาจาง
ความบาดหมางของเราเศร้าเกินใคร
รู้ทั้งรู้ว่าฉันนั้นคนผิด
แต่ว่าจิตดื้อนักเกินหักได้
อยากจะบอกนักหนาว่า..เสียใจ
แต่ทำไมพึมพำ แค่ลำคอ
natcha
เผลอแผลงฤทธิ์ร้อนเร่าราวไฟไหม้
เป็นเพราะหลงลืมตัวกลัวเธอไกล
ความทุกข์ใจรุกโรมโหมประดัง
กลัวเธอจะปันใจให้คนอื่น
กลัววันชื่นในจินต์สิ้นมนต์ขลัง
กลัวความหวังวาดไว้ต้องพ่ายพัง
กลัวต้องหลั่งน้ำตาความปราชัย
คงเป็นเพราะฉันนี้มีปมด้อย
มากริ้วรอยความช้ำ ย้ำหมองไหม้
เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่าร้าวฤทัย
หวาดระแวง เกินไป ไม่ละวาง
จึงเป็นเหตุให้รักหักสะบั้น
จนถึงขั้นเลยเถิดเกิดช่องว่าง
รักจึงเริ่มลางเลือนเหมือนเงาจาง
ความบาดหมางของเราเศร้าเกินใคร
รู้ทั้งรู้ว่าฉันนั้นคนผิด
แต่ว่าจิตดื้อนักเกินหักได้
อยากจะบอกนักหนาว่า..เสียใจ
แต่ทำไมพึมพำ แค่ลำคอ
natcha
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
