มาถามรื้อ ซื้อกลอน เอาตอนนี้
เมื่อก่อนมี กี่กาก นับมากหลาย
จดกล่องกา ฝาบ้าน ลานดินลาย
ตามร่างกาย ซ้ายขวา แขนขามือ
จับสบู่ ถูขี้ไคล กลอนไหลออก
บางทีกรอก ลอกไว้ ในหนังสือ
กินไอติม ริมทาง กลางคลองคือ
นอนทึดทือ ถือหมอน กลอนวิ่งไซ
เป็นคำคล้อง-จองดี มีคู่คู่
พอจู่จู่ พรูพร่ำ จดจำได้
บางทีพรวด รวดเร็ว เฮ้วด่วนไป
เห็นไวไว ไม่จดกัน ลืมทันที
จดจดไว้ ให้ให้ไป ไหนไม่รู้
กลอนเก่ากู่ สู่ไส ไทยทุกที
ไม่เกาะเก็บ เหน็บสอด แฟ้มจอดจี
อยากจะได้ เอาไปซี มีเอาเลย
กลอนคือคำ พร่ำพูด คุ้ยขุดขีด
ไม่ยึดติด สักนิด คิดเฉยเฉย
องค์พ่อขุนฯ องค์สุนทร มิซ่อนเชย
ชิ้นใดเอย เอ่ยมา ข้าให้ฟรี!
รพีกาญจน์ 59
ไม่หวง...เป็นความคิดส่วนบุคคลครับ
ท่านรพีกาญจน์ ๕๙
นักกลอนเก่าเงาตุลาสง่าศรี
ก็เพชรเจียร์เหลี่ยมรัตน์จัดรุจี
ถึงเศษมีที่เร้นก็เป็นเพชร
ครั้นจะไปถกขาตามหาคัด
รื้อฝาขัดวัดมั่วกลัวขึดเข็ด
ไหนจะครบกลบพยนตร์กลเม็ด
คงหลุดเล็ดรอดโหว่คนโง่งม ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๐๗.๐๘.๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
