พิมพ์หน้านี้ - สายลมหนาว

สายลมหนาว

สายลมหนาว พัดผ่าน กลางท้องทุ่ง
รับรุ่งอรุณ ฟ้าสาง ของวันใหม่
เป็นเช่นนี้ อยู่ทุกวัน ร่ำไป
กลางป่าไพร ในชนบท อันไกลห่าง

อยู่ห่างไกล ความเจริญ เข้าไม่ถึง
แต่ตราตรึง ด้วยน้ำใจ ใครรู้บ้าง
คอยซึมซับ ความห่วงใย ไม่จืดจาง
ไม่เว้นว่าง ว่างเว้น ให้เห็นกัน

มอบไมตรี ให้กัน ฉันน้องพี่
คอยคลุกคลี ถามไถ่ ไม่ไหวหวั่น
ให้แรงงาน กำลังใจ ให้รางวัล
มีให้กัน และกัน ไม่เคลือบแคลน

คือวิถี บ้านนอก ร่วมกันสร้าง
ไร้หนทาง ไร้ถนน ลำบากแสน
แต่ผู้คน ในชุมชน รักห่วงแหน
ยังแน่นแฟ้น ห่วงใย เอื้ออาทรณ์

...รวงข้าวโยกเอนตามลมคล้ายหยอกเหย้า
เพื่อบอกเล่าบ้านนายามอาวรณ์
ลมแห่งรักนุ่งข้าวกี่คราวจร
สื่อสะท้อนผ่านลมห่มคืนวัน

...สะนูว่าวยามค่ำในคราดึก
ให้หวนนึกครั้งเก่า,เคยเล่าฝัน
วิ่งเล่นว่าวเช้า,บ่าย มิหน่ายมัน
มีเธอฉันร่วมบรรเลงเพลงปีซัง(ข้าว)

...ใยบัดนี้ไม่มีเหลือภาพเหล่านั้น
กินกลืนวันเก่า-เก่าดั่งถูกฝัง
ความเป็นเมืองถูกดึงเข้าประทัง
ก่อนสร้างหวังเพียงลมแล้ง,แห้งน้ำใจ

...ฉากสะท้อนมิหลงเหลือความเผื่อแผ่
ทั้งจอแจผู้คนทันสมัย
เคยนุ่งซิ่น,กลิ่นข้าวหอมก็จางไป
มีแต่ข้าวถุงไซร้ไว้ให้มอง...

(http://www.qzub.com/bar_131.gif) (http://www.qzub.com)

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน