|
หัวข้อ: อายกบ เริ่มหัวข้อโดย: นักสู้พิราบขาว ที่ 10 ธันวาคม 2011, 10:24:PM จันทรุปราคาเวียนมาครบ บ้างว่ากบกินเดือนเยือนอีกหน
กบอะไรน่าแปลกสัปดน เดือนข้างบนกบกินได้งงงงงง กบนี้หริอได้ชื่อเดรัจฉาน แต่กลับสร้างตำนานอันสูงส่ง ให้เหล่ามนุษย์นั้นเจาะจง ต่างชี้บ่งว่ากบอมพระจันทร์ คนคนคนบ่งชัดสัตว์ประเสริฐ ตั้งแต่เกิดจนจะตายใฝ่แต่ฝัน นั่งมองเหม่อเพ้อถึงแต่พระจันทร์ อายกบมันที่ได้อมจันทร์สมใจ หัวข้อ: Re: อายกบ เริ่มหัวข้อโดย: ช่วงนี้ไม่ว่าง ที่ 10 ธันวาคม 2011, 10:39:PM เมื่อก่อนนี้เขาว่า ปีหนึ่งมี 13 เดือน คงจะเป็นเพราะถูกเจ้ากบตัวนี้กินไปซะเดือนหนึ่ง จึงเหลือแค่ 12 เดือนมาจนตราบเท่าทุกวันนี้... emo_20 หัวข้อ: Re: อายกบ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 11 ธันวาคม 2011, 03:23:AM (http://board.goosiam.com/imgupload/ans553120.jpg) (http://www.qzub.com/bar_168.gif) (http://www.qzub.com) อันที่จริงสิ่งเห็นเป็นลวงหลอก คนเขาบอกตอกอำเป็นคำไข คนนั้นแหละกินเองหาเกรงใคร เที่ยวตีเกราะเคาะไม้ไล่กบมัน แล้วใส่ความสวมคำพร่ำว่ากบ วาดหวังลบกลบชั่วที่ตัวหวั่น คือดีรับขับชั่วมั่วพัลวัน ใครรู้ทันหวั่นไหวในมารยา "บ้านริมโขง" (http://www.qzub.com/bar_160.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: อายกบ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 11 ธันวาคม 2011, 06:30:AM emo_86 emo_86 ที่บ้านฉัน นั้นเรียก กบกินเดือน แม่เคยบอก เล่าเตือน ให้รู้ว่า กบกินเดือน ต้องรีบเคาะกะลา หรือยิงปืน ขึ้นฟ้า ฉันหนางง แม่ยังบอก อีกว่า หาผ้าผูก ผลไม้ ออกลูก ตามประสงค์ ครั้นคิดมา คิดไป ได้แต่ปลง จึงจบลง ตรงที่ ผ้าสีแดง พันทอง หัวข้อ: Re: อายกบ เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 11 ธันวาคม 2011, 07:06:AM emo_86 emo_86 ที่บ้านฉัน นั้นเรียก กบกินเดือน แม่เคยบอก เล่าเตือน ให้รู้ว่า กบกินเดือน ต้องรีบเคาะกะลา หรือยิงปืน ขึ้นฟ้า ฉันหนางง แม่ยังบอก อีกว่า หาผ้าผูก ผลไม้ ออกลูก ตามประสงค์ ครั้นคิดมา คิดไป ได้แต่ปลง จึงจบลง ตรงที่ ผ้าสีแดง พันทอง กบกินเดือน เตือนหา กะลาเคาะ บ้างตีเกราะ ตีกลอง ของแสลง กบตกใจ ปล่อยปละ นอนตะแคง นอนตีแปลง ปากอ้า หมดท่ากัน อยากถามหน่อย ปล่อยนาน พานหงุดหงิด ให้เตลิด เกิดพิษ จนจิตต์ผัน ด้วยครานี้ มิใช่พบ กบอมจันทร์ แต่ใจฉัน นั้นถูกใคร คว้าไปอม.../ บูรพาท่าพระจันทร์ หัวข้อ: Re: อายกบ เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 12 ธันวาคม 2011, 02:55:PM รักปานจะกลินกินได้ยินอยู่ เมื่อราหูรักจันทร์มั่นสุขสม พอรักหวังดังใจได้เชยชม จึงนิยมรักชื่นรีบกลืนกิน เสียดายนักรักปองของราหู รักจันทร์อยู่ไม่นานพานโผผิน คายคนรักให้ตรมพอสมจินต์ รักก็สิ้นสูญหายลับสายตา ดาวอาชาไนย |