|
หัวข้อ: ฝากไว้กับความหลัง เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 20 มิถุนายน 2011, 01:21:PM เธออยู่ใกล้แนบในหัวใจฉัน แต่เหมือนกันกับไกลเกินใฝ่หา โลกไม่เคยหมุนกลับจึงลับตา อาจเพราะว่าฉันไกลหัวใจเธอ ทุกทุกตัวอักษรบทกลอนนี้ ล้วนแต่มีรักระคนปนเสมอ ไม่นึกชังสักนิดคิดอยากเจอ กลับคอยเก้อคอยแกล้งเหมือนแล้งใจ ความอาทรแบ่งปันฉันหรือเปล่า คำนี้เล่า"คิดถึง"ซึ้งบ้างไหม เคยแทนรัก"ห่วงหา"อย่างอาลัย ขออย่าให้"เหินห่าง"เป็นรางวัล เมื่อรักมากก็เป็นเช่นอย่างนี้ หากไม่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน ย่อมไม่ต้องเจ็บปวดรวดร้าวกัน อยากจะหั่นหัวใจให้แหลกลาญ ไม่อยากมีหัวใจไว้เพื่อเจ็บ แต่อยากเก็บความหลังครั้งสุขหวาน ลืมช่วงนี้ที่เหงาเศร้าทรมาน ดอกรักบานเมื่อไรหวังได้ชม หากไม่คิดถึงได้จะไม่คิด วันละนิดทุกครั้งยังขื่นขม อย่าถามเลยทำไมจะไม่ตรม เพียงสายลมพัดไหว..ใจก็ช้ำ ดาว อาชาไนย (http://www.ohzeed.com/bar_027.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: ฝากไว้กับความหลัง เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 20 มิถุนายน 2011, 07:15:PM คำคิดถึงซึ้งในใจเสมอ เพราะว่าเผลอใจปองต้องถลำ เมื่อความรักเราเป็นเช่นสีดำ ทุกถ้อยคำที่กล่าวล้วนเศร้าใจ เมื่อห่วงหาแล้วไยใจห่างเหิน ใจช้ำเกินที่จะเยียวยาไหว แว่วยินคำอำลาแสนอาลัย เหมือนถูกไฟเผาให้ตายทั้งเป็น (http://www.kaweeclub.com/link/11%20(112).gif) |