|
หัวข้อ: ดอกบัวในน้ำเน่า เริ่มหัวข้อโดย: หนุ่ม นิยมไพร ที่ 21 สิงหาคม 2010, 08:53:PM น้ำเน่าแน่นิ่งไม่รินไหล เปรียบดั่งจิตใจคนต่ำช้า
หลายคนรวมเป็นสายธารา เกิดมหาน้ำเน่าพาพัดไป สัตว์น้อยใหญ่ต่างพากระเสือกกระสน เพื่อดิ้นรนเอาชีวิตผ่านพ้นได้ แต่สุดท้ายหลายชีวิตดับสิ้นไป ในเมืองใหญ่อำนาจเข้ากัดกิน ยังคมมีดองบัวขึ้นดอกหนึ่ง ที่ชูดองขึ้นถึงรับน้ำฝน เบ่งบานงดงามเหมือนดั่งคน ไม่อับจนคุณงามและความดี โลกมืดแต่ยังมีมุมสว่าง ที่ยังส่องหนทางทุกทุกที่ สังคมทรามยิ่งไม่สิ้นซึ่งคนดี ตามความนี้โบราณว่ามาช้านาน หนุ่ม นิยมไพร (เคยเผยแพร่ ในเว็บไซด์ สยามโซน ในหัวข้อ "กองเกวียนคนทุกข์ บรรเลงกวี") |