พิมพ์หน้านี้ - คลื่นชีวิต

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ปรางทิพย์ ที่ 15 กรกฎาคม 2010, 03:29:AM



หัวข้อ: คลื่นชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 15 กรกฎาคม 2010, 03:29:AM

(http://img205.imageshack.us/img205/1299/2fa4d76952a5fdfb7c3e0acyy2.jpg)



ชีวิตเศร้าเหงาหม่นกมลหมอง
รักเป็นสองตรองดูรู้สับสน
โชคชะตาพาจบพบมืดมน
ต้องอับจนทนหนาวร้าวฤดี

คราได้สบพบชายเขาหมายช่วย
เอื้ออำนวยด้วยจิตชิดวิถี
คอยปลอบขวัญวันไกลนัยวลี
หลายเดือนปีชี้ถ้อยคอยดูแล 

ดังชีวิตติดหล่มปมอาถรรพ์
สายสัมพันธ์วันจากฝากรอยแผล
คำสัญญาครานั้นมาผันแปร
ทิ้งดวงแขแช่ร่างกลางฝนพรำ

เหมือนตราบาปสาปไว้ไร้ศักดิ์ศรี
นวลฉวีลี้ห่างมิต่างช้ำ
คลื่นชีวิตผิดหนักรักระกำ
โดนตอกย้ำคำหยามยามเขาชัง

ดุจพายุคุกรุ่นหมุนสยาย
เข้าทำลายหมายบั่นมิทันยั้ง 
คลื่นลมโหมโถมทับให้ดับพัง
หมดสิ้นหวังฝังร่างมิบางเบา

ดั่งเรือน้อยลอยคว้างกลางลมคลื่น
แม้สุดฝืนขืนสู้อยู่หงอยเหงา
มองรอบกายคล้ายจบมิพบเงา
โอ้ตัวเราเฝ้าลอบปลอบตัวเอง


หัวข้อ: Re: คลื่นชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 15 กรกฎาคม 2010, 04:43:AM

(http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/way.jpg)

พรหมลิขิตขีดเส้นเกณฑ์ชีวิต
จะถูกผิดอย่างไร ใครข่มเหง
ขอเพียงยืนยืดร่างแม้คว้างเคว้ง
จำต้องเก่งเคร่งครัดเข้าวัดดวง

แม้ทุกข์ทนหม่นหมองครองความเศร้า
มิใช่มีเพียงเราที่จวนร่วง
คนอื่นเขาสาหัสโดนตัดทรวง
ที่พรหมลวงกลั่นแกล้งดั่งแล้งใจ

ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนทนอีกหน่อย
คงจะค่อยดีขึ้นยืนยิ้มได้
ปลายอุโมงค์คงสว่างชี้ทางไป
คงสดใสสักวันอย่าหวั่นเลย

เราเกิดมาใช้กรรมที่ทำไว้
ดั่งหมาไล่ตามทันนั่นแหละเหวย
ไม่ทำชั่วเพิ่มอีกหลีกแล้วเอย
กรรมที่เคยคงหมดลดน้อยลง

เมื่อหมดเวรพ้นกรรมที่ซ้ำซาก
ดั่งหมดขวากหนามคมข่มเป็นผง
เรือลำน้อยถึงฝั่งดั่งใจจง
ชีวิตคงหมดคลื่นยืนเต็มตัว

 emo_55

“ปรางค์  สามยอด”


(http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/40-1.gif)


หัวข้อ: Re: คลื่นชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: พิมพิลาไลย ที่ 15 กรกฎาคม 2010, 10:13:AM
(http://i521.photobucket.com/albums/w336/frazay99/Dividers/Hummersleft1.gif)
คลื่นชีวิต ลิขิตแต่ง แรง เบา หนัก
ยิ่งคลื่นรัก หักโหม ถาโถมใส่
จึงซวนเซ เรรวน จวนขาดใจ
ตั้งหลักได้ ไม่โศก ก็โชคดี

ใครถูกคลื่น กลืนกลบ สยบหยุด
ยอมจะทรุด ฉุดตรง ไม่คงที่
คงถูกคลื่น กลืนไป ในนที
จบชีวี ที่จะฝืน คลื่นลมแรง

(http://www.kaweeclub.com/link/a1%20(127).gif)         
(http://i983.photobucket.com/albums/ae315/praewa21/flower_frame/1192386776.gif)พิมพิลาไลย(http://i983.photobucket.com/albums/ae315/praewa21/flower_frame/1192386776.gif)         
         





หัวข้อ: Re: คลื่นชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 17 กรกฎาคม 2010, 02:11:AM
พรหมลิขิตขีดเส้นเกณฑ์ชีวิต
จะถูกผิดอย่างไร ใครข่มเหง
ขอเพียงยืนยืดร่างแม้คว้างเคว้ง
จำต้องเก่งเคร่งครัดเข้าวัดดวง

แม้ทุกข์ทนหม่นหมองครองความเศร้า
มิใช่มีเพียงเราที่จวนร่วง
คนอื่นเขาสาหัสโดนตัดทรวง
ที่พรหมลวงกลั่นแกล้งดั่งแล้งใจ

ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนทนอีกหน่อย
คงจะค่อยดีขึ้นยืนยิ้มได้
ปลายอุโมงค์คงสว่างชี้ทางไป
คงสดใสสักวันอย่าหวั่นเลย

เราเกิดมาใช้กรรมที่ทำไว้
ดั่งหมาไล่ตามทันนั่นแหละเหวย
ไม่ทำชั่วเพิ่มอีกหลีกแล้วเอย
กรรมที่เคยคงหมดลดน้อยลง

เมื่อหมดเวรพ้นกรรมที่ซ้ำซาก
ดั่งหมดขวากหนามคมข่มเป็นผง
เรือลำน้อยถึงฝั่งดั่งใจจง
ชีวิตคงหมดคลื่นยืนเต็มตัว

 emo_55

“ปรางค์  สามยอด”



คลื่นชีวิตผิดหวังแทบฝังร่าง
จำเร้นร้างห่างหายพรายสลัว
พร้อมกอบเก็บเจ็บนักประจักษ์กลัว
หยุดพันพัวหัวใจใกล้แหลกลาญ

ดุจบุพเพเห่กล่อมให้ยอมรับ
พอสดับกลับลาดังพล่าผลาญ
คำเชือดเฉือนเหมือนติดลิขิตกาล
โปรดสงสารกานต์น้องที่หมองตรม

วอนคนไกลในอีกของซีกโลก
ด้วยวิโยคโศกนักเมื่อรักขม
ปลอบประโลมโฉมฉายคลายระทม
ทุกข์ถั่งถมจมผ่านม่านน้ำตา

วันเวลาคราเหลือช่วยเกื้อหนุน
แม้ไม่อุ่นกรุ่นผาดปรารถนา
เพียงถ้อยหวานกานท์จรดรจนา
ช่วยรักษายาใจใช่ดายเดียว....


หัวข้อ: Re: คลื่นชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 17 กรกฎาคม 2010, 03:31:AM
(http://i521.photobucket.com/albums/w336/frazay99/Dividers/Hummersleft1.gif)
คลื่นชีวิต ลิขิตแต่ง แรง เบา หนัก
ยิ่งคลื่นรัก หักโหม ถาโถมใส่
จึงซวนเซ เรรวน จวนขาดใจ
ตั้งหลักได้ ไม่โศก ก็โชคดี

ใครถูกคลื่น กลืนกลบ สยบหยุด
ยอมจะทรุด ฉุดตรง ไม่คงที่
คงถูกคลื่น กลืนไป ในนที
จบชีวี ที่จะฝืน คลื่นลมแรง

(http://www.kaweeclub.com/link/a1%20(127).gif)         
(http://i983.photobucket.com/albums/ae315/praewa21/flower_frame/1192386776.gif)พิมพิลาไลย(http://i983.photobucket.com/albums/ae315/praewa21/flower_frame/1192386776.gif)         
         


คลื่นลมรักหักกลางหว่างเราสอง
มิอาจครองหมองนักรักแสลง
ดุจคมหอกตอกย้ำกระหน่ำแทง
ใจเคยแกร่งแล้งเกินเผชิญกรรม

ฤาว่ารักจักเป็นดั่งเช่นนี้
โดนขยี้บี้บดกดให้ช้ำ
คลื่นชีวิตติดขวางพรางมืดดำ
ก้าวถลำน้ำตาไหลบ่านอง