|
|
|
|
|
|
|
07 มีนาคม 2010, 11:35:PM |
พิกุลแก้ว
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 96
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 298
|
|
« ตอบ #47 เมื่อ: 07 มีนาคม 2010, 11:35:PM » |
ชุมชน
|
มาวันนี้ใจเอ๋ยมีความสุข เพื่อนคลายทุกข์หายเศร้าและเหงาหงอย ใจเข้มแข็งขึ้นมากไม่เลื่อนลอย เมื่อเราเห็นก็พลอยแอบยิ้มในใจ
เพื่อนเอ๋ยหากเราแปลงกายได้ คงขอไปเป็นผ้าขี้ริ้วคอยเช็ดใจให้ คอยปัดกวาดขัดถูดูแลใจ อยู่เคียงใกล้ให้ใจขาวสะอาดเย็น
รักษาใจตนเองไว้ให้สะอาด ปราศจากความเศร้าและทุกข์เข็ญ ตั้งสติพิเคราะห์ปัญหาไม่ยากเย็น มองอุปสรรคเป็นประกายแสงแห่งใจ
จุดประกายความผิดหวังในวันนี้ ทำทุกนาทีให้มีค่าอย่าปล่อยให้ ศัตรูความเศร้าบั่นทอนทำร้ายใจ สู้ด้วยยิ้มสดใสใจที่แข็งแรง
มิอาจเปรียบพี่เป็นเช่นผ้านั้น ความผูกพันฉันสหายใช่เสแสร้ง หากมิมีพี่ช่วยคงสิ้นแรง ดั่งเป็นแสงแห่งศรัทธาพาก้าวเดิน
พี่นั้นเปรียบเสมือนเช่นเป็นอากาศ บริสุทธิ์และสะอาดน่าสรรเสริญ คอยเป็นเพื่อนเคียงข้างร่วมเผชิญ ยามน้องนั้นก้าวเดินผิดเส้นทาง
ยังคอยฟอกอากาศให้บริสุทธิ์ ทั้งยื้ดหยุดจิตใจไม่บาดหมาง ช่วงกำจัดสิ่งสกปรกบนรายทาง ให้น้องมองสิ่งต่างต่างอย่างเข้าใจ
ช่วยตัวน้องเปิดดูสู่โลกกว้าง สิ่งใดบ้างพึงหวาดกลัวแล้วผลักไส ช่วยเปิดมุมความคิดให้ก้าวไกล เปิดประตูหัวใจอันเบิกบาน
น้องสัญญาวาจามั่นจะหมั่นฝึก ใช้สติระลึกธรรมสืบสาน จะเข้มแข็งแกร่งกล้าเผชิญมาร จะไม่ล้มคลุกคลานแม้อ่อนแรง
จะกำจัดขยะร้ายมลายสิ้น จะเป็นนกผกผินสู้ลำแสง จะอ่อนโยนโอนอ่อนผ่อนตามแรง แต่จะแกร่งยิ่งกว่าที่ผ่านมา.
|
|
|
|
|
|
11 มีนาคม 2010, 04:38:PM |
พิกุลแก้ว
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 96
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 298
|
|
« ตอบ #50 เมื่อ: 11 มีนาคม 2010, 04:38:PM » |
ชุมชน
|
หากสิ่งใดใคร่อยากจะทอดทิ้ง ความเป็นจริงกลับจำแม้หน่ายหนี ในบางเรื่องเฝ้าถวิลทั้งชีวี แต่ใจนี้กลับเลือนเหมือนไม่แคร์ มัวแต่เพ่งเคร่งตัดจากอดีต บรรจงขีดเส้นคั่นหวั่นแยแส นี่แหละคือความหลงจงดูแล ใช้สติตามแก้ด้วยปัญญา จงไตร่ตรองลองทบทวนสักนิด ภูเขามิดเพราะเส้นผมบังสิหนา เอาสองมือปัดป่ายธรรมดา หรือจะย้ายลูกตาให้พ้นเอย.
|
|
|
|
|
|
21 มีนาคม 2010, 04:33:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #53 เมื่อ: 21 มีนาคม 2010, 04:33:AM » |
ชุมชน
|
เราต่างคนปลอบใจอย่าไหวหวั่น มองดูจันทร์ทอแสงแข่งฟ้าหลัว ตั้งหน้าสู้ต่อไปไม่เกรงกลัว แม้ฟ้ามัวยังมีเราเฝ้าดูแล
แม้หมองหม่นทนฝืนสะอื้นฮัก เธอที่รักอย่าลืมฉันนะเพ็ญแข แม้จะอยู่แสนไกลไม่เชือนแช ขอเพียงแต่ใจถึงใจไม่หวั่นเลย
อย่าลืมว่าเรานี้เป็นพี่น้อง คอยปกป้องเคียงกันหมั่นเฉลย ใครมีสุขทุกข์ร้อนผ่อนเคียงเคย ขอชมเชยกลมเกลียวอันเดียวกัน
ปรางค์ สามยอด
ขอขอบคุณภาพสวยๆจากคุณระนาดเอกมาประกอบ เข้าบรรยากาศดีเหลือเกิน นะครับ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
27 มีนาคม 2010, 03:03:AM |
พิกุลแก้ว
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 96
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 298
|
|
« ตอบ #59 เมื่อ: 27 มีนาคม 2010, 03:03:AM » |
ชุมชน
|
โลกก้าวไกล ไยคน ไม่ก้าวหน้า คุณธรรม พร้อมจรรยา หาที่ไหน ศีลธรรม นำสู่ ประตูชัย แล้วเหตุใด ไร้คน สนใจทำ(ธรรม)
หลงมัวเมา เหล้ายา พาท่องเที่ยว ลัดเลาะเลี้ยว เปลี่ยวเหงา ก้าวถลำ หลงเชื่อเพียง เสียงพูด เพราะถ้อยคำ มันหวานซึ้ง ลึกล้ำ ฉ่ำใจคน
หลงระรื่น เริงร่า ท้าโลกกว้าง ใจน่ะหรือ รกร้าง ทางสับสน ปล่อยทั้งตัว หัวใจ ดั่งต้องมนต์ กว่าจะรู้ ก็ต้องทน รับผลกรรม
สายตาเล็ก เด็กน้อย ละห้อยหา ยามเห็นแล้ว เวทนา พาให้ช้ำ เจ้ากำพร้า ลาจาก พรากผู้นำ ตกระกำ ลำบาก ยากเข็ญใจ
จงยืดหยัด อยู่ต่อ อย่าท้อถอย หลายคนคอย ช่วยเจ้า เจ้ารู้ไหม? จงเป็นดั่ง ดอกดิน กลิ่นฟ้าไกล ขอให้เจ้า ตั้งมั่นไว้ ในความดี
และโปรดอย่า ฆ่าตัว มัวคิดโทษ อย่าขึ้งโกรธ โชคชะตา ล่าถ้อยหนี อย่าตัดพ้อ ต่อว่า บุพการี เพียงแค่นี้ เจ้าจะ...รอดพ้นภัย.
|
|
|
|
|