08 กุมภาพันธ์ 2010, 12:15:AM |
พิมพิลาไลย
|
|
« เมื่อ: 08 กุมภาพันธ์ 2010, 12:15:AM » |
ชุมชน
|
ใจประคองสองใจสู่ใยฝัน เกี่ยวใจกันมั่นในใจเสมอ ล่องลอยไปในฝันฉันและเธอ ถึงแม้เจออุปสรรครักมั่นคง
แต่มาถึงวันนี้ไม่มีแล้ว มันเหมือนแก้วแตกลุ่ยเป็นผุยผง ไม่เหลือแล้วรักนั้นที่มั่นคง มันจบลงตรงที่เราไม่เข้าใจ
คำว่าจบ จบกัน นั้นพูดยาก พูดลำบากมากล้ำกว่าคำไหน เหมือนคมมีดกรีดบาดแทบขาดใจ เจ็บอย่างไรก็จะขอรอแต่เธอ
|
|
|
|
08 กุมภาพันธ์ 2010, 02:53:AM |
|
|
08 กุมภาพันธ์ 2010, 01:28:PM |
จ้อง เจรียงคำ
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 08 กุมภาพันธ์ 2010, 01:28:PM » |
ชุมชน
|
หูสดับรับฟังเพียงครั้งหนึ่ง แต่อวลอึงตรึงปวดยิ่งยวดเอ๋ย คำว่ารัก รินรดใจไฉนเลย จึงถูกเย้ยหยามกลบ..เราจบกัน
พูดนุ่มๆ เบาเบา สักเท่าไหร่ มิช่วยให้ทอนลดความอดกลั้น ภาพฟ้องเห็นเป็นอื่นช่วยยืนยัน คำที่มันแผ่วแผ่ว...แต่แว่วนาน ..
|
|
|
|
08 กุมภาพันธ์ 2010, 02:12:PM |
|
|
08 กุมภาพันธ์ 2010, 03:24:PM |
|
|
08 กุมภาพันธ์ 2010, 03:47:PM |
TKDee~P2k_02
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 20
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 63
P2k_02 ^^~
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 08 กุมภาพันธ์ 2010, 03:47:PM » |
ชุมชน
|
เมื่อแรกเริ่มเติมรักมักว่าหวาน เวลาผ่านเลยไปเริ่มแปรผัน ชักไม่เหมือนวันแรกที่รักกัน ที่เรานั้นฟันฝ่าร่วมกันมา
|
~อดีตคือวันวาน มันผ่านไปแล้ว~
|
|
|
08 กุมภาพันธ์ 2010, 05:23:PM |
มานพ
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 08 กุมภาพันธ์ 2010, 05:23:PM » |
ชุมชน
|
เมื่อแรกเริ่มเติมรักมักว่าหวาน เวลาผ่านเลยไปเริ่มแปรผัน ชักไม่เหมือนวันแรกที่รักกัน ที่เรานั้นฟันฝ่าร่วมกันมา
เมื่อแรกพบคนดีพี่คิดถึง ยังคะนึงถึงเธอละเมอหา ถึงจะผ่านมานานกาลเวลา รักหนักหนาคือน้องจองคนดี
|
|
|
|
08 กุมภาพันธ์ 2010, 09:42:PM |
พิมพิลาไลย
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 08 กุมภาพันธ์ 2010, 09:42:PM » |
ชุมชน
|
หูสดับรับฟังเพียงครั้งหนึ่ง แต่อวลอึงตรึงปวดยิ่งยวดเอ๋ย คำว่ารัก รินรดใจไฉนเลย จึงถูกเย้ยหยามกลบ..เราจบกัน
พูดนุ่มๆ เบาเบา สักเท่าไหร่ มิช่วยให้ทอนลดความอดกลั้น ภาพฟ้องเห็นเป็นอื่นช่วยยืนยัน คำที่มันแผ่วแผ่ว...แต่แว่วนาน ..คำว่าจบถึงพูดเบาเบาก็เจ็บ เหมือนดังหนามเหน็บเก็บเป็นคำประหาร เอาไว้เฉือดเฉือนเหมือนกับเป็นคนพาล ไม่คิดสงสารหักหาญหัวใจสิ้นดี emo_107พิมพิลาไลย
|
|
|
|
09 กุมภาพันธ์ 2010, 10:54:AM |
|
|
09 กุมภาพันธ์ 2010, 11:25:AM |
พิมพิลาไลย
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 09 กุมภาพันธ์ 2010, 11:25:AM » |
ชุมชน
|
เมื่อแรกเริ่มเติมรักมักว่าหวาน เวลาผ่านเลยไปเริ่มแปรผัน ชักไม่เหมือนวันแรกที่รักกัน ที่เรานั้นฟันฝ่าร่วมกันมา เมื่อแรกรักมักดีไม่มีติ หมดรักสิมิแลแม้โหยหา ไม่เคยเหลือเยื่อใยในสายตา ก็อย่ามาหากันนั้นอีกเลย พิมพิลาไลย
|
|
|
|
09 กุมภาพันธ์ 2010, 12:27:PM |
|
|
09 กุมภาพันธ์ 2010, 02:02:PM |
พิมพิลาไลย
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 09 กุมภาพันธ์ 2010, 02:02:PM » |
ชุมชน
|
ช่วยพูดอีกที....เถอะที่รัก ย้ำให้หนัก~หนัก...อีกสักครั้ง เมื่อกี้มันคำว่าอะไร..ช่วยพูดออกมาให้ ดัง~ดัง.... แม้ว่าตอนนี้ฉันน้ำตาหลั่ง..เพราะคำที่เอ่ยเบา~เบาให้ฟัง...แทงจัง~จัง ..เ ข้ า ที่ ใ จ
แม้ว่าแค่แผ่ว~แผ่ว..ก็เจ็บแล้ว..ใจน้อย~น้อย แต่ก็อยากให้ย้ำอีกหน่อย...ประทับรอย..ความเจ็บครั้งนี้ไว้ วันหน้าวันหลังหากคิดถึง...จะได้รีบฉุดรีบดึง..หัวใจ ตอกย้ำให้จำว่าเขาทำอะไรไว้...อย่าไปห่วงหาอาลัย..ให้เขาหยันอีกเลยคิดแต่จะเหยียบย่ำ...พูดซ้ำซ้ำ.แต่คำว่าจบ อยากให้เธอพบ คนที่ใช่แล้วเดินจากไปเฉยเฉย อย่ามาทำกับฉัน...ให้รู้สึกว่ามัน...เป็นเรื่องคุ้นเคย ไปเถอะไป..ไปเลย..อย่ามาเปรียบเปรย..พูดเย้ยให้ต้องเจ็บใจ พิมพิลาไลย
|
|
|
|
09 กุมภาพันธ์ 2010, 02:09:PM |
Tian iew
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 09 กุมภาพันธ์ 2010, 02:09:PM » |
ชุมชน
|
เสียงบางเบา ที่ฉัน รับฟังมา น้ำในตา ของฉัน กลั้นไม่อยู่ เสียงบางเบา ที่เธอ อาจไม่รู้ ว่ามันกรีด อยู่ใน หัวใจกัน เสียงบางเบา ทำเอา ฉันเจ็บแปลบ ดั่งฟ้าแล็บ ฟ้าผ่า ลงกลางหัว เสียงบางเบา ก้องในใจ จนสั่นรัว ปวดไปหมด ทั้งตัว และหัวใจ เสียงบางเบา ที่เธอ ไม่เคยรู้ มันยังติด ตรึงอยู่ ในใจฉัน เสียงบางเบา บอกความหมาย ไม่รักกัน ดังว่าฉัน กับเธอ เราจบกัน [/b]
|
|
|
|
09 กุมภาพันธ์ 2010, 03:33:PM |
พิมพิลาไลย
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: 09 กุมภาพันธ์ 2010, 03:33:PM » |
ชุมชน
|
เสียงบางเบา ที่ฉัน รับฟังมา น้ำในตา ของฉัน กลั้นไม่อยู่ เสียงบางเบา ที่เธอ อาจไม่รู้ ว่ามันกรีด อยู่ใน หัวใจกัน เสียงบางเบา ทำเอา ฉันเจ็บแปลบ ดั่งฟ้าแล็บ ฟ้าผ่า ลงกลางหัว เสียงบางเบา ก้องในใจ จนสั่นรัว ปวดไปหมด ทั้งตัว และหัวใจ เสียงบางเบา ที่เธอ ไม่เคยรู้ มันยังติด ตรึงอยู่ ในใจฉัน เสียงบางเบา บอกความหมาย ไม่รักกัน ดังว่าฉัน กับเธอ เราจบกันจบกันไปไม่ต้องร้องไห้หา หมดเวลาถ้าใจไม่ใฝ่ฝัน จบกันไม่ต้องมาเจอหน้ากัน ตัดสัมพันธ์เยื่อใยกันไปเลย
ไม่อยากฟังซ้ำซ้ำคำว่าจบ เมื่อได้พบความจริงอยากนิ่งเฉย ไม่ต้องเหลือเยื่อใยอะไรเลย สิ่งที่เคยผ่านมาอย่าไปจำ พิมพิลาไลย [/center
|
|
|
|
|
|
|