ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ในอ้อมกอดพี่.................คนดีเบื่อแล้ว
ไม่เหลือแม้แวว...........สิ้นแล้วซึมเศร้า
ก่อนเคยพรอดพร่ำ.........รำพันสองเรา
คิดถึงเพียงเจ้า........อยากเข้าร่วมเรือน

จงคืนกลับมา............หาความหวานชื่น
ทุกค่ำทุกคืน.............รื่นรมย์ลอยเลื่อน
เราสองน้องพี่...............ชี้ชมดาวเดือน
จงคืนกลับเรือน.............เยือนถิ่นรักเรา

“ปรางค์ สามยอด”

[ดาวระดา]

คำซึ้งกล่าวซ้ำ ................เพรียกพร่ำร่ำหา
ทบไปทวนมา..................คอยท่าคอยเธอ
 ใจอุ่นกรุ่นโอบ.................ละโมบเสมอ
วาดหวังอยากเจอ................พบเพ้อรำพัน

ที่เดิมที่เดียว.................คอยเทียวเฝ้าฝัน
ทุ่มเททุกวัน..................คล้ายจันทร์คอยคืน
ก่อนนอนซ่อนใจ..............เธอไว้ผ้าผืน
ห่มกายคล้ายกลืน.............ความชื่นฉ่ำโชย

[พิมพิลาไลย]

คำซึ้งกล่าวซ้ำ ................เพรียกพร่ำร่ำหา
ทบไปทวนมา..................คอยท่าคอยเธอ
 ใจอุ่นกรุ่นโอบ.................ละโมบเสมอ
วาดหวังอยากเจอ................พบเพ้อรำพัน

ที่เดิมที่เดียว.................คอยเทียวเฝ้าฝัน
ทุ่มเททุกวัน..................คล้ายจันทร์คอยคืน
ก่อนนอนซ่อนใจ..............เธอไว้ผ้าผืน
ห่มกายคล้ายกลืน.............ความชื่นฉ่ำโชย

  ขอบคุณ คุณสุวิจักขณ์ ที่เข้ามาทักทาย ร่วมบทกลอน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ 

อุ่นอกใจจริง......ขออิงแนบชิด
รับรสจุมพิต......จิตใจหวลโหย
ยินเสียงพรอดพร่ำ...น้ำคำประโปรย
ดอกรักเกือบโรย...โชยกลิ่นมาพลัน

กอดใจฉันไว้......ในอ้อมกอดนี้
สุขใจทุกที........มีเธอร่วมฝัน
เหมือนเดือนคู่ดาว....ใจเราคู่กัน
ในอ้อมกอดฝัน......มีฉันและเธอ

พิมพิลาไลย

[MY Boy.]

ในอ้อมกอดอุ่นอุ่นคุ้นเคยกอด   
รักถ่ายทอดตลอดมาพาเสนอ
คือรักแท้แม่เราจริงนะเออ
รักแต่เธอทุกวันไม่ผันไป

ไม่เคยหมดรสหวานแม่ขานขับ
คณานับเมตตาเวลาให้
รักของแม่รักมากจากหัวใจ
เหมือนไม้ใหญ่ให้เงาทุกเช้าเย็น



ขอโทษด้วยครับที่แต่งไม่เพราะ (บาซ่าร์)

   

[ดอกกระเจียว]

คำซึ้งกล่าวซ้ำ ................เพรียกพร่ำร่ำหา
ทบไปทวนมา..................คอยท่าคอยเธอ
 ใจอุ่นกรุ่นโอบ.................ละโมบเสมอ
วาดหวังอยากเจอ................พบเพ้อรำพัน

ที่เดิมที่เดียว.................คอยเทียวเฝ้าฝัน
ทุ่มเททุกวัน..................คล้ายจันทร์คอยคืน
ก่อนนอนซ่อนใจ..............เธอไว้ผ้าผืน
ห่มกายคล้ายกลืน.............ความชื่นฉ่ำโชย

  ขอบคุณ คุณสุวิจักขณ์ ที่เข้ามาทักทาย ร่วมบทกลอน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ 

อุ่นอกใจจริง......ขออิงแนบชิด
รับรสจุมพิต......จิตใจหวลโหย
ยินเสียงพรอดพร่ำ...น้ำคำประโปรย
ดอกรักเกือบโรย...โชยกลิ่นมาพลัน

กอดใจฉันไว้......ในอ้อมกอดนี้
สุขใจทุกที........มีเธอร่วมฝัน
เหมือนเดือนคู่ดาว....ใจเราคู่กัน
ในอ้อมกอดฝัน......มีฉันและเธอ

พิมพิลาไลย

ซึ้งรักปักใจ.......มอบให้ใครหนึ่ง
เผ้าตรึกนึกถึง.....คนึงหลงเพ้อ
ทุกวันอยากพบ...อยากสบตาเธอ
ฝันใฝ่เสนอ.......รักเธอคนเดียว

[พิมพิลาไลย]

ในอ้อมกอดอุ่นอุ่นคุ้นเคยกอด   
รักถ่ายทอดตลอดมาพาเสนอ
คือรักแท้แม่เราจริงนะเออ
รักแต่เธอทุกวันไม่ผันไป

ไม่เคยหมดรสหวานแม่ขานขับ
คณานับเมตตาเวลาให้
รักของแม่รักมากจากหัวใจ
เหมือนไม้ใหญ่ให้เงาทุกเช้าเย็น

ขอโทษด้วยครับที่แต่งไม่เพราะ (บาซ่าร์)// แต่งได้เพราะนะคะ

 

อ้อมกอดแม่แต่ไรอุ่นไอนัก
คนที่รักเราแท้แม่ที่เห็น
คอยฟูมฟักรักเราทุกเช้าเย็น
แม่เราเป็นร่มไทรแผ่ใบบุญ

พิมพิลาไลย

[พิมพิลาไลย]

ในอ้อมกอดพี่.................คนดีเบื่อแล้ว
ไม่เหลือแม้แวว...........สิ้นแล้วซึมเศร้า
ก่อนเคยพรอดพร่ำ.........รำพันสองเรา
คิดถึงเพียงเจ้า........อยากเข้าร่วมเรือน

จงคืนกลับมา............หาความหวานชื่น
ทุกค่ำทุกคืน.............รื่นรมย์ลอยเลื่อน
เราสองน้องพี่...............ชี้ชมดาวเดือน
จงคืนกลับเรือน.............เยือนถิ่นรักเรา

“ปรางค์ สามยอด”

อ้อมกอดของพี่......ยังมีความหมาย
ไม่เคยรู้คลาย......ไม่หายให้เหงา
ยังอยากร่วมเรือน....ชมเดือนชี้ดาว
หนักใจหรือเปล่า....มีน้องเคล้าคลอ

ยังรักแต่พี่...........คนนี้คนเดียว
พี่อย่าข้องเกี่ยว...รักเดียวเชียวหนอ
หากพี่เปลี่ยนใจ.....ไม่มาเคล้าคลอ
ไม่รักน้องต่อ........น้องขอลาตาย

พิมพิลาไลย

[พิมพิลาไลย]

ซึ้งรักปักใจ.......มอบให้ใครหนึ่ง
เผ้าตรึกนึกถึง.....คนึงหลงเพ้อ
ทุกวันอยากพบ...อยากสบตาเธอ
ฝันใฝ่เสนอ.......รักเธอคนเดียว

ความรักที่มอบ....ตอบไปด้วยรัก
พินิจพิศพักตร์....รักหนักแน่นเหนียว
รักซึ้งตรึงใจ...มอบให้คนเดียว
ใจรัดมัดเกลียว..ยึดเหนี่ยวรักเรา

พิมพิลาไลย

[เมฆา...]

    ในอ้อมกอด ออดอ้อน ตอนคิมหันต์
 แสงสายัณห์ วันบ่าย ใกล้ยอแสง
 หยาดพิรุณ กรุ่นดิน กลิ่นหอมแรง
 เหมันต์แสร้ง แกล้งพัด สะบัดไกว
      เป็นภาพงาม ธรรมชาติ เกินคาดหมาย
 เมื่อหญิงชาย เคียงคู่ อยู่ชิดใกล้
 แลภาพผ่าน ลำธารน้อย ค่อยไหลไป
 ช่างตรึงใจ ตราจิต นิจนิรันดร์
      ในเรือนชาน บ้านไพร ใกล้เชิงเขา
 มีเพียงเรา สองเรา เพียงเท่านั้น
 ในอ้อมกอด อันซึ้ง ถึงนิรันดร์
 กับคำมั่น สัญญา หน้าพิรุณ
     
       ว่าจะรัก ปักใจ ไม่ไกลห่าง
 ไม่หลงทาง คว้างทิศ คิดเปลี่ยนหมุน
 แม้เนิ่นนาน ปานไพร ไหม้เป็นจุน
 ไม่ลืมอุ่น อกกอด ตลอดกาล

       ในเรือนชาน บ้านไพร ใกล้เชิงเขา
 มีแค่เรา ตัวเรา เพียงเท่านั้น
 ในอ้อมกอด เดียวดาย ให้จาบัลย์
 และรอยแห่ง คำมั่น ที่สัญญา
       เป็นภาพเศร้า เงารัก ในอดีต
 เมื่อเจ้ากรีด สัญญา ลาลับหาย
 ลำธารน้อย คอยเจ้า ดูเหงาใจ
 ไม่ตรึงใจ ตราจิต ยามคิดครวญ
       ในอ้อมกอด ออดอ้อน ตอนคิมหันต์
 เป็นแค่ฝัน พลันตื่น นึกคืนหวน
 ตะวันฉาย ใกล้รุ่ง สะดุ้งชวน
 ด้วยอบอวล ครวญอาบ คราบน้ำตา......


         ..ในอ้อมกอด...เดียวดาย..

[พิมพิลาไลย]

ในอ้อมกอด เดียวดาย ความหมายเศร้า
ทั้งดูเหงา ดูหงอย คอยห่วงหา
ดูแล้วช่าง เลื่อนลอย คอยตั้งตา
ให้รักมา ในอ้อมกอด ตลอดเลย

อดีตรัก หักอก ระหกระเหิร
ต้องเผชิญ เดินสู้ ดูเปิดเผย
รักษาใจ ให้แพ้ว แล้วลุยเลย
ก็เราเคย รักมา อย่ากลัวมัน

 

พิมพิลาไลย

[ดาวระดา]

มโนน้าวเนื้อนวลมนัสนุ่ม
ฤดีชุ่มฤดูโชยหนอโผยผล
เอมโอบอุ่นกรุ่นอวลเย้ายวนยล
ชื่นทรวงล้นซาบซึ้งรอยให้คล้อยครวญ

ในคราคราวหนาวค้างน้ำค้างขุ่น
ไอละมุนอุ่นละไมให้โหยหวน
รูปรอยลักษณ์เหลือร้างอาลัยรวน
คะนึงทวนครวญท้อคะเนทาง

[พิมพิลาไลย]

มโนน้าวเนื้อนวลมนัสนุ่ม
ฤดีชุ่มฤดูโชยหนอโผยผล
เอมโอบอุ่นกรุ่นอวลเย้ายวนยล
ชื่นทรวงล้นซาบซึ้งรอยให้คล้อยครวญ

ในคราคราวหนาวค้างน้ำค้างขุ่น
ไอละมุนอุ่นละไมให้โหยหวน
รูปรอยลักษณ์เหลือร้างอาลัยรวน
คะนึงทวนครวญท้อคะเนทาง

  ยากจัง แต่จะพยายาม ตามนะคะ ผิดถูกอภัยด้วย 

พินิจนิ่งเนิ่นนานแต่กาลก่อน
ตามบทกลอนกล้อมแกล้มไม่แจ่มแจ้ง
ตะกุกกักชักช้าระร้าแรง
ก็อยากแต่งติดตามถามติติง

กลอนมันรวนชวนชักให้ยักย้าย
มันไม่ง่ายง่องแง่งแต่งตุ๋งติ๋ง
แค่อยากแต่งตามต่อขอจังจริง
บันไดลิงลาลงตรงเรรวน

พิมพิลาไลย

[Pamoo]

ในอ้อมกอดอุ่นอุ่นคุ้นเคยกอด   
รักถ่ายทอดตลอดมาพาเสนอ
คือรักแท้แม่เราจริงนะเออ
รักแต่เธอทุกวันไม่ผันไป

ไม่เคยหมดรสหวานแม่ขานขับ
คณานับเมตตาเวลาให้
รักของแม่รักมากจากหัวใจ
เหมือนไม้ใหญ่ให้เงาทุกเช้าเย็น

ขอโทษด้วยครับที่แต่งไม่เพราะ (บาซ่าร์)// แต่งได้เพราะนะคะ

 

อ้อมกอดแม่แต่ไรอุ่นไอนัก
คนที่รักเราแท้แม่ที่เห็น
คอยฟูมฟักรักเราทุกเช้าเย็น
แม่เราเป็นร่มไทรแผ่ใบบุญ

พิมพิลาไลย

ในอ้อมกอดแม่นี้ที่เคยคุ้น
หอมละมุนอุ่นไอใดจะเหมือน
สัมผัสนี้ลูกไว้ใช้คอยเตือน
มิลืมเลือนแม่รักเราเท่าชีวัน.....

[Pamoo]

ในอ้อมกอดอุ่นอุ่นคุ้นเคยกอด   
รักถ่ายทอดตลอดมาพาเสนอ
คือรักแท้แม่เราจริงนะเออ
รักแต่เธอทุกวันไม่ผันไป

ไม่เคยหมดรสหวานแม่ขานขับ
คณานับเมตตาเวลาให้
รักของแม่รักมากจากหัวใจ
เหมือนไม้ใหญ่ให้เงาทุกเช้าเย็น

ขอโทษด้วยครับที่แต่งไม่เพราะ (บาซ่าร์)// แต่งได้เพราะนะคะ

 

อ้อมกอดแม่แต่ไรอุ่นไอนัก
คนที่รักเราแท้แม่ที่เห็น
คอยฟูมฟักรักเราทุกเช้าเย็น
แม่เราเป็นร่มไทรแผ่ใบบุญ

พิมพิลาไลย

ในอ้อมกอดแม่นี้ที่เคยคุ้น
หอมละมุนอุ่นไอใดจะเหมือน
สัมผัสนี้ลูกไว้ใช้คอยเตือน
มิลืมเลือนแม่รักเราเท่าชีวัน.....

อยากบอกแม่...ว่ารัก...สักหมื่นหน
อยากกอดคน...คนนี้...ที่เกื้อหนุน
อยากบอกรัก...แม่คนนี้...ที่ค้ำจุน
อยากจะหนุน...ตักแม่...ทุกเวลา

จงกอดแม่...ก่อนไม่มี...แม่ให้กอด
อย่าอิดออด...มากอดแม่...กันเถิดหนา
อย่าอยากกอด...ตอนแม่เรา...สิ้นชีวา
อย่าบอกว่า..."รักแม่"...แต่สายเกิน

[/color]

 

[มนฤทธิ์]

สองแขนพี่...โอบกอดพร่ำพลอดรัก
จูบดวงพักตร์นวลน้องงามผ่องใส
ก้มจุมพิต...แนบสนิทติดตรึงใจ
วาบหวามในดวงฤทัยอาลัยเธอ...

ลูบผมน้อง...ยาวสลวยช่างสวยนัก
พี่บอกรัก...ใจไหวหวั่นมั่นเสมอ
จะขอรักตราตรึงซึ้งกับเธอ
ขอพบเจอ...คู่ครองเธอทุกชาติไป

[พิมพิลาไลย]

ในอ้อมกอดอุ่นอุ่นคุ้นเคยกอด   
รักถ่ายทอดตลอดมาพาเสนอ
คือรักแท้แม่เราจริงนะเออ
รักแต่เธอทุกวันไม่ผันไป

ไม่เคยหมดรสหวานแม่ขานขับ
คณานับเมตตาเวลาให้
รักของแม่รักมากจากหัวใจ
เหมือนไม้ใหญ่ให้เงาทุกเช้าเย็น

Bazaa

ขอโทษด้วยครับที่แต่งไม่เพราะ (บาซ่าร์)// แต่งได้เพราะนะคะ

อ้อมกอดแม่แต่ไรอุ่นไอนัก
คนที่รักเราแท้แม่ที่เห็น
คอยฟูมฟักรักเราทุกเช้าเย็น
แม่เราเป็นร่มไทรแผ่ใบบุญ

ความรักแท้แม่ให้ไม่เคยขาด
ทุกหยดหยาดเลือดเนื้อคอยเกื้อหนุน
คอยโอบกอดพรอดพร่ำล้ำเจือจุน
ทดแทนบุญคุณแม่อย่าแชเชือน

พิมพิลาไลย

ในอ้อมกอดแม่นี้ที่เคยคุ้น
หอมละมุนอุ่นไอใดจะเหมือน
สัมผัสนี้ลูกไว้ใช้คอยเตือน
มิลืมเลือนแม่รักเราเท่าชีวัน.....

จงจดจำคำสอนตอนแม่สั่ง
อย่าสร้างหวังให้แม่ได้แต่หวัง
จงดีแท้ให้แม่มีพลัง
และจงตั้งใจเรียนเพียรนะคุณ

อยากบอกแม่...ว่ารัก...สักหมื่นหน
อยากกอดคน...คนนี้...ที่เกื้อหนุน
อยากบอกรัก...แม่คนนี้...ที่ค้ำจุน
อยากจะหนุน...ตักแม่...ทุกเวลา

จงกอดแม่...ก่อนไม่มี...แม่ให้กอด
อย่าอิดออด...มากอดแม่...กันเถิดหนา
อย่าอยากกอด...ตอนแม่เรา...สิ้นชีวา
อย่าบอกว่า..."รักแม่"...แต่สายเกิน

PAMOO

[Pamoo]

ในอ้อมกอดอุ่นอุ่นคุ้นเคยกอด   
รักถ่ายทอดตลอดมาพาเสนอ
คือรักแท้แม่เราจริงนะเออ
รักแต่เธอทุกวันไม่ผันไป

ไม่เคยหมดรสหวานแม่ขานขับ
คณานับเมตตาเวลาให้
รักของแม่รักมากจากหัวใจ
เหมือนไม้ใหญ่ให้เงาทุกเช้าเย็น

Bazaa

ขอโทษด้วยครับที่แต่งไม่เพราะ (บาซ่าร์)// แต่งได้เพราะนะคะ

อ้อมกอดแม่แต่ไรอุ่นไอนัก
คนที่รักเราแท้แม่ที่เห็น
คอยฟูมฟักรักเราทุกเช้าเย็น
แม่เราเป็นร่มไทรแผ่ใบบุญ

ความรักแท้แม่ให้ไม่เคยขาด
ทุกหยดหยาดเลือดเนื้อคอยเกื้อหนุน
คอยโอบกอดพรอดพร่ำล้ำเจือจุน
ทดแทนบุญคุณแม่อย่าแชเชือน

พิมพิลาไลย

ในอ้อมกอดแม่นี้ที่เคยคุ้น
หอมละมุนอุ่นไอใดจะเหมือน
สัมผัสนี้ลูกไว้ใช้คอยเตือน
มิลืมเลือนแม่รักเราเท่าชีวัน.....

จงจดจำคำสอนตอนแม่สั่ง
จงสร้างหวังให้แม่อย่าแปรผัน
จงดีแท้ให้แม่มีพลัง
และจงตั้งใจเรียนเพียรนะคุณ

อยากบอกแม่...ว่ารัก...สักหมื่นหน
อยากกอดคน...คนนี้...ที่เกื้อหนุน
อยากบอกรัก...แม่คนนี้...ที่ค้ำจุน
อยากจะหนุน...ตักแม่...ทุกเวลา

จงกอดแม่...ก่อนไม่มี...แม่ให้กอด
อย่าอิดออด...มากอดแม่...กันเถิดหนา
อย่าอยากกอด...ตอนแม่เรา...สิ้นชีวา
อย่าบอกว่า..."รักแม่"...แต่สายเกิน

PAMOO

คุณ พิมพิลาไลยคะ Pamoo ต้องขอขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยปรับแต่งให้คล้องจองกัน ขอบมากค่ะ 

[ไพร พนาวัลย์]

พินิจนิ่งเนิ่นนานแต่กาลก่อน
ตามบทกลอนกล้อมแกล้มไม่แจ่มแจ้ง
ตะกุกกักชักช้าระร้าแรง
ก็อยากแต่งติดตามถามติติง

กลอนมันรวนชวนชักให้ยักย้าย
มันไม่ง่ายง่องแง่งแต่งตุ๋งติ๋ง
แค่อยากแต่งตามต่อขอจังจริง
บันไดลิงลาลงตรงเรรวน

พิมพิลาไลย

นั่งแต่งกลอนกลาดเกลื่อนจนกลัดกลุ้ม
มันมารุมมันมาตุ้มเป็นมุมม้วน
อยากจะรักอยากจะหลงจนเรรวน
อยากจะขีดอยากจะข่วนให้ครวญคราง

ใจมันคลอนกลอนมันรวนจนชวนง่วง
แต่ยังห่วงมันไม่หายจนใกล้สาง
ตาจะหลับกลับฝืนตื่นตาฟาง
คิดถึงหน้าน้องนางจนง่วงนอน

ชอบกลอนบทนี้ จึงขอแต่งมาแจมด้วย นะครับ

“ปรางค์  สามยอด”

[พิมพิลาไลย]

มันยากยิ่ง ยุ่งยาก แต่อยากยั่ว
อาจดูมั่ว มากมาย หรือไม่เหมาะ
เราเรียนรู้ หลากหลาย เพราะไพเราะ
ก็อยาก เซาะแซะบ้าง อย่างเจาะจง

อยากฝึกฝืน ยืนหยัด หัดตกแต่ง
ไฟรุมแรง แข่งขัน กันสะสง
คงแค่คำ อ้ำอึ้ง ทึ่งทางลง
ม้วนเป็นวง วอนไหว้ ไม่เหมาะเลย


พิมพิลาไลย

ชอบกลอนบทนี้ จึงขอแต่งมาแจมด้วย นะครับ  // ชอบเหมือนกันเลยค่ะคุณลุงปรางค์

[พิมพิลาไลย]

ฟ้าโอบกอดสอดแซมแต้มเติมฝัน
เคล้าแสงจันทร์อันกระจ่างหว่างอกฟ้า
กลุ่มดวงดาวเคล้าคลอล้อนภา
หมู่เมฆาท้าทายกับสายลม

อยากโอบกอดพรอดพร่ำทำเหมือนบ้าง
แต่ทุกอย่างช่างไกลไม่เหมาะสม
ได้แ่ต่เพ้อละเมอไปฝากสายลม
แค่ได้พรมผิวกายคลายเหงาลง


พิมพิลาไลย