คราเหมันต์วันวานรักบานเบ่ง
ร่ำบรรเลงเพลงหวานประสานเสียง
เสกสรรคำถักถ้อยมาร้อยเรียง
สุขใจเพียงสรวงสวรรค์นั้นฤๅปาน
สิ้นมนต์เพลงหนาวคลายใจจางจาก
คำรักฝากแผ่วหายละลายหวาน
เหลือแต่ซากคำคมข่มระราน
ใจสะท้านสะเทือนเหมือนลมแรง
หนทางร้างห่างหายมิกรายใกล้
ดั่งต้นไม้ร่วงกราวคราวลมแกว่ง
พริ้วสะบัดผลัดใบใจเปลี่ยนแปลง
คราเริ่มแล้งแห้งใจไม่มาเยือน
ใบไม้เกลื่อนทับถมระทมเหงา
ไร้แม้เงาคู่เชยละเลยเลื่อน
แสงจันทร์หม่นซีดขาวราวย้ำเตือน
ขาดแม้เพื่อนคนเหงาเคยเว้าวอน
เดินดุ่มเพียงลำพังอย่างโดดเดี่ยว
ไร้คู่ชิดเดินเกี่ยวเที่ยวสิงขร
หมดหนาวนี้หมดใจไร้อาทร
รักใหม่ซ้อนซ่อนใจไม่จีรัง
สิ้นเหมันต์วันรักลาใจล้าอ่อน
รักกัดกร่อนหัวใจไร้ความหวัง
บอกสักคำแหนงหน่ายกลายชิงชัง
พร้อมรับฟังแม้ต้องเศร้าปวดร้าวใจ
