ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

ถึงร้าวรานปานใดจะไม่บ่น
จะขอทนต่อไปอย่างไม่หวั่น
แม้จะต้องเลิกร้างห่างไกลกัน
แม้ว่าฉันคนนี้ไม่มีเธอ

เมื่อสลัดตัดใจก็ไปเถอะ
เมื่อเธอเจอะคนใหม่ได้เสมอ
เมื่อไม่รักไม่เป็นไรไม่ต้องเจอ
ฉันและเธอจบกันเท่านั้นเอง

[ระนาดเอก]

๐ เมื่อฉันเป็นขยะเธอละทิ้ง
ลมพัดกลิ้งอนาคตหมดโหรงเหรง
เธอกระชากไฟฝันปั่นละเลง
คือตัวเร่งทำลายชายคนนี้

๐ อยากพิฆาตตัวเองจบเพลงรัก
พ้นกับดักคำเหยียดทั้งเสียดสี
วูบสำคัญที่คลายไฟทวี
แสงธรรมชี้จึงคล้อยปล่อยเขาไป..

[พิมพิลาไลย]

๐ เมื่อฉันเป็นขยะเธอละทิ้ง
ลมพัดกลิ้งอนาคตหมดโหรงเหรง
เธอกระชากไฟฝันปั่นละเลง
คือตัวเร่งทำลายชายคนนี้

๐ อยากพิฆาตตัวเองจบเพลงรัก
พ้นกับดักคำเหยียดทั้งเสียดสี
วูบสำคัญที่คลายไฟทวี
แสงธรรมชี้จึงคล้อยปล่อยเขาไป..

เธอเป็นคนตัดใจไปจากฉัน
เธอนั้นบั่นรักแหลกแตกสลาย
เธออย่ามาโอดครวญจวนขาดใจ
เธอทำไมไม่คิดสักนิดเลย

เธอมิใช่ขยะนะที่รัก
เธอประจักษ์รักเท่าไรให้เฉลย
เธอไม่ได้สนใจอะไรเลย
เธอไม่เคยรักฉันนั้นจริงจริง

พิมพิลาลัย 

[/size]

[บ้านกลอนไทย]

ถึงร้าวรานปานใดจะไม่บ่น
จะขอทนต่อไปอย่างไม่หวั่น
แม้จะต้องเลิกร้างห่างไกลกัน
แม้ว่าฉันคนนี้ไม่มีเธอ

เมื่อสลัดตัดใจก็ไปเถอะ
เมื่อเธอเจอะคนใหม่ได้เสมอ
เมื่อไม่รักไม่เป็นไรไม่ต้องเจอ
ฉันและเธอจบกันเท่านั้นเอง

โหดดดดดดดดดดด.....ร้ายจัง
บวก 1 เป็นกำลังใจให้ครับ 

     

[ไพร พนาวัลย์]

อย่าตัดพ้อต่อว่าพี่เลยนะ
เธออยากผละทิ้งไปน้ำใจหญิง
พอไปเจอรองเท้าใหม่ถูกใจจริง
เธอก็ทิ้งคู่เก่าไม่เอาแล้ว

เพราะทั้งเก่าทั้งแก่ไม่น่าเก็บ
แถมยังกัดจนเจ็บดูไม่แจ๋ว
จึงสลัดทิ้งไปไร้วี่แวว
รองเท้าแก้วรอน้องประคองเดิน

    


"ปรางค์ สามยอด"

ชนกับคุณนะโม กลางอากาศ ฮา ฮา

[พิกุลแก้ว]

เมื่อเขาอยากจากไปเพลานี้
จงไปดีมีสุขกันเถิดหนา
ยามเขาอยู่อยู่เพียงแค่กายา
จะมีค่าอย่างไรใจไม่มี

แต่เมื่อเธอหันหลังจากไปแล้ว
จงแน่แน่วจากไปอย่างสุขขี
หากวันใดคิดกลับมาไม่ปราณี
ฉันคนนี้ก็มีสิทธิ์ตัดสินใจ

มาร่วมแจมด้วยค๊ะ ^o^ ภาพขำๆนะคะ

[ฌลา]

...แค่ต้องเลิกร้างกันไป...
ฉันก็ไม่ได้หวั่นไหว...ขนาดนั้น
ไม่ได้มีน้ำตา...เพื่อเรียกร้องให้กลับมา...หากัน
ไม่ได้จมกับฝัน...และไม่หวังให้เธอนั้น...กลับมา

...อยากไปก็ตามสบาย...
ฉันไม่ได้ปวดใจ...อะไรนักหนา
ที่น้ำตามันไหล...คงเพราะเสียดายเวลา..
ที่ใช้มันอย่างไร้ค่า...ยอมทนเธอมา....หลายปี

[จ้อง เจรียงคำ]

รักก็รัก ก็รู้ อยู่เต็มอก
แต่ขอปก ขอปิด ติดเงื่อนไข
เมื่อรักแล้ว รักลืม ปลื้มอย่างไร
ปล่อยรักไป รักแปร แม้ยังรัก

ที่ไม่ยื้อ ไม่เยื้อ เพื่อให้คิด
ว่าใครผิด ใครพาล ใช่หาญหัก
ถ้าตัดเยื่อ ตัดใย มันง่ายนัก
ไม่ชะงัก ชะงัน ปิดกั้นใคร

หากตัดแล้ว ตัดเลย เอ่ยเพียงนี้
น้ำอาบกี่ อาบกอง นองแก้มไหล
เพื่อถ่ายรัก ถ่ายลวง จากทรวงใน
นานเท่าใด คงเท่าเดือน จะเลือนลับ

[พิมพิลาไลย]

อย่าตัดพ้อต่อว่าพี่เลยนะ
เธออยากผละทิ้งไปน้ำใจหญิง
พอไปเจอรองเท้าใหม่ถูกใจจริง
เธอก็ทิ้งคู่เก่าไม่เอาแล้ว

เพราะทั้งเก่าทั้งแก่ไม่น่าเก็บ
แถมยังกัดจนเจ็บดูไม่แจ๋ว
จึงสลัดทิ้งไปไร้วี่แวว
รองเท้าแก้วรอน้องประคองเดิน

    


"ปรางค์ สามยอด"

ชนกับคุณนะโม กลางอากาศ ฮา ฮา

จะไม่ให้ตัดพ้อหรือต่อว่า
เธอก็อย่าหมื่นในน้ำใจหญิง
ถ้ารักแล้วรักใครรักไม่จริง
รักแล้วทิ้งขว้างปาค่อยว่ากัน

ไม่เคยมองรองเท้าแก้วที่แวววับ
มาประดับเรือนกายไม่ใช่ฉัน
รองเท้าเก่าเข้าใจไปด้วยกัน
ขอแค่นั้นฉันพร้อมยอมเพื่อเธอ
พิมพิลาลัย

[ตะวันฉาย]

...เคยจับมือยื้อฉุดให้หยุดอยู่
เคยถามดูซ้ำ-ซ้ำย้ำเสมอ
คำว่ารักพักไกลหรือไรเธอ
จึงเสนอเจอหักเข้าทักทาย

...ไร้แรงฉุดรุกรื้อยื้อให้อยู่
นั่งเฝ้าดูเธอกับเขาลับเงาหาย
เคยจูงมือพะเนาล้อก็กลับกลาย
เธอเลือกหมายหญิงอื่นมาชื่นใจ

...ต้องยอมทนปนอยู่ดูความเศร้า
คำว่าเราหมดสิ้นถวิลไหว
ยอมหมดแล้วแววรักเข้าทักไว
ปล่อยเขาไปไร้แรงหยุดฉุดเธอคืน...

[พิมพิลาไลย]

รักก็รัก ก็รู้ อยู่เต็มอก
แต่ขอปก ขอปิด ติดเงื่อนไข
เมื่อรักแล้ว รักลืม ปลื้มอย่างไร
ปล่อยรักไป รักแปร แม้ยังรัก

ที่ไม่ยื้อ ไม่เยื้อ เพื่อให้คิด
ว่าใครผิด ใครพาล ใช่หาญหัก
ถ้าตัดเยื่อ ตัดใย มันง่ายนัก
ไม่ชะงัก ชะงัน ปิดกั้นใคร

หากตัดแล้ว ตัดเลย เอ่ยเพียงนี้
น้ำอาบกี่ อาบกอง นองแก้มไหล
เพื่อถ่ายรัก ถ่ายลวง จากทรวงใน
นานเท่าใด คงเท่าเดือน จะเลือนลับ

รักก็รัก ก็รู้ รู้ที่ไหน
รู้อะไร ไม่รู้ รู้ไรล่ะ
อย่ามายวน กวนใจ บอกให้นะ
ถ้าปะทะ จะต้องตาย ไปข้างนึง

ใช้บทโหด โกรธนะ จะบอกให้
คนอะไร ไม่ท้วง ไม่หวงหึง
อยากให้พาล พาลได้ ไม่คำนึง
ขอให้พึง สังวรณ์ ไว้ก่อนตาย

ฮาฮาฮา ไม่โหดเท่าบทกลอน
พิมพิลาลัย

[จ้อง เจรียงคำ]

จะไม่ให้ตัดพ้อหรือต่อว่า
เธอก็อย่าหมื่นในน้ำใจหญิง
ถ้ารักแล้วรักใครรักไม่จริง
รักแล้วทิ้งขว้างปาค่อยว่ากัน

ไม่เคยมองรองเท้าแก้วที่แวววับ
มาประดับเรือนกายไม่ใช่ฉัน
รองเท้าเก่าเข้าใจไปด้วยกัน
ขอแค่นั้นฉันพร้อมยอมเพื่อเธอ
พิมพิลาลัย

คุณค่าของ...รองเท้าเก่าคร่ำครึ
ไม่นานรึก็ขาด.. มิอาจเผยอ
เพราะเต็มใจไว้ซับ..รับรองเธอ
จากวันเห่อ..จนวันห่วย..ด้วยหัวใจ

อยากจะใหม่ให้นาน..ทานกระแส
อยากจะแลล้ำยุค..ทุกสมัย
อยากจะติดตามจ่อเธอต่อไป
แต่เจียมในค่าตัว...กลัวเธออาย.....(พี่อาร์ตี้)

ปรางค์ฯไม่มา..อาร์ตี้แจม อิอิ

[คิงคองน้อย]

ปล่อยเขาไปถ้าใจหมดรัก
แต่เรานั้นหนักเพราะรักหมดใจ
มีความรักไม่สนใจฟังใครใคร
รักหมดใจใจหมดรักมักช้ำเอง 
 

                                     คิงคองน้อย

[พิมพิลาไลย]

คุณค่าของ...รองเท้าเก่าคร่ำครึ
ไม่นานรึก็ขาด.. มิอาจเผยอ
เพราะเต็มใจไว้ซับ..รับรองเธอ
จากวันเห่อ..จนวันห่วย..ด้วยหัวใจ

อยากจะใหม่ให้นาน..ทานกระแส
อยากจะแลล้ำยุค..ทุกสมัย
อยากจะติดตามจ่อเธอต่อไป
แต่เจียมในค่าตัว...กลัวเธออาย.....(พี่อาร์ตี้)

ปรางค์ฯไม่มา..อาร์ตี้แจม อิอิ

[/quote]

ถึงรองเท้าเก่าแก่สักแค่ไหน
ถ้าคนใส่ ไม่เบื่อ เชื่อไม่ทิ้ง
รักมั่นคง คงมั่น รักกันจริง
ก็ไม่ทิ้งเช่นกันฉันสัญญา

เธอจะแน่แค่ไหนในความรัก
เธอนั้นจักรักไปแค่ไหนหนา
เธอจะอยู่คู่ฉันจนวันลา
เธอสัญญาได้ไหมไม่ทิ้งกัน
พิมพิลาลัย 

ปรางค์ฯไม่มา..อาร์ตี้แจม อิอิ///ขอบคุณค่ะที่เข้ามาทักทาย ยินดีค่ะ

[ตัวฉัน*]

ด้วยใจรักภักดี มีแต่เธอ

รักเสมอมิเคยคิดแปรเปลี่ยน

แต่ความรักตอนนี้กลับหมุนเวียน

เพราะเธอเขียนคำว่ารัก ให้กับใคร

แม้ไม่รัก ก็ไม่ว่าขอแค่บอก 

ไม่ช้ำชอก มากมาย สักเพียงไหน

ฉันคนนี้มอบให้เธอหมดทั้งใจ

คิดจะไปเพียงแค่บอกจะปล่อยเธอ

วันนี้แต่งกลอนได้ไม่ดี เลยอ่ะค่ะ !! งานเยอะท่วมหัว จิงๆเลย

[ไพร พนาวัลย์]

ถึงรองเท้าเก่าแก่สักแค่ไหน
ถ้าคนใส่ ไม่เบื่อ เชื่อไม่ทิ้ง
รักมั่นคง คงมั่น รักกันจริง
ก็ไม่ทิ้งเช่นกันฉันสัญญา

เธอจะแน่แค่ไหนในความรัก
เธอนั้นจักรักไปแค่ไหนหนา
เธอจะอยู่คู่ฉันจนวันลา
เธอสัญญาได้ไหมไม่ทิ้งกัน
พิมพิลาลัย 

ปรางค์ฯไม่มา..อาร์ตี้แจม อิอิ///ขอบคุณค่ะที่เข้ามาทักทาย ยินดีค่ะ

เป็นรองเท้าคู่เก่าเศร้าใจนัก
มีใจภักดิ์คนใส่ให้สุขสันต์
ไม่เคยบีบไม่เคยกัดมัดใจกัน
เพียงเธอนั้นใส่สบายตอนเดินโชว์

ถึงจะเก่าเท่าไหร่ไม่เคยบ่น
ขอหน้ามลมั่นใจไช่ของโหล
ของแบรนด์เนมเต็มใจได้ผูกโบว์
ยามโมโหอย่าสลัดซัดทิ้งไป

จะขออยู่รับใช้จนใจขาด
ความสามารถที่มีดีแค่ไหน
ขอเพียงน้องจงถนอมดั่งดวงใจ
ขัดให้เป็นเงาใสด้วยใจเธอ

    


“ปรางค์ สามยอด”

ปรางค์ มาแล้ว...ขอบใจ อาร์ตี้ ที่ช่วย ไว้ได้ทันท่วงที ฮา ฮา

[จ้อง เจรียงคำ]

รักก็รัก ก็รู้ อยู่เต็มอก
แต่ขอปก ขอปิด ติดเงื่อนไข
เมื่อรักแล้ว รักลืม ปลื้มอย่างไร
ปล่อยรักไป รักแปร แม้ยังรัก

ที่ไม่ยื้อ ไม่เยื้อ เพื่อให้คิด
ว่าใครผิด ใครพาล ใช่หาญหัก
ถ้าตัดเยื่อ ตัดใย มันง่ายนัก
ไม่ชะงัก ชะงัน ปิดกั้นใคร

หากตัดแล้ว ตัดเลย เอ่ยเพียงนี้
น้ำอาบกี่ อาบกอง นองแก้มไหล
เพื่อถ่ายรัก ถ่ายลวง จากทรวงใน
นานเท่าใด คงเท่าเดือน จะเลือนลับ

รักก็รัก ก็รู้ รู้ที่ไหน
รู้อะไร ไม่รู้ รู้ไรล่ะ
อย่ามายวน กวนใจ บอกให้นะ
ถ้าปะทะ จะต้องตาย ไปข้างนึง

ใช้บทโหด โกรธนะ จะบอกให้
คนอะไร ไม่ท้วง ไม่หวงหึง
อยากให้พาล พาลได้ ไม่คำนึง
ขอให้พึง สังวรณ์ ไว้ก่อนตาย

ฮาฮาฮา ไม่โหดเท่าบทกลอน
พิมพิลาลัย

อย่ามาอำ ทำเนียน เซียนจริงนะ
ทำชิชะ จะกวน ให้ชวนหาย
ก็อยากหึง อยากหวง เห็นควงชาย
อย่างไม่อายออกหน้า...จะว่าไง

ทำโมโหโวหารพาลเห็นเห็น
โวยวายเป็นไฟฟืนอย่างลื่นไหล
จะกลบเกลื่อนเงื่อนงำที่ทำไป
เถอะรู้ไต๋ไม่เคลิ้ม..เพราะเริ่มชิน...(อาร์ตี้)   

[กริชอักษร]

ปล่อยเขาไปเมื่อไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน
ก็แค่เพ้อฝันเท่านั้นที่ฉันปรารถนา
เมื่อความจริงวิ่งชนโดนเต็มตา
ถึงเวลาแล้วหนาต้องปล่อยวาง
ทำทุกทางสร้างสะพานเพื่อสานรัก
สะพานหักรักร่มจมถล่มร้าง
ฉันจึงทำได้เพียงแค่ปล่อยวาง
มองเธอและเขาเดินร่วมทางอย่างยินดี
 

[พิมพิลาไลย]

อย่ามาอำ ทำเนียน เซียนจริงนะ
ทำชิชะ จะกวน ให้ชวนหาย
ก็อยากหึง อยากหวง เห็นควงชาย
อย่างไม่อายออกหน้า...จะว่าไง

ทำโมโหโวหารพาลเห็นเห็น
โวยวายเป็นไฟฟืนอย่างลื่นไหล
จะกลบเกลื่อนเงื่อนงำที่ทำไป
เถอะรู้ไต๋ไม่เคลิ้ม..เพราะเริ่มชิน...(อาร์ตี้)   

ปล่อยเธอไป ทำใจไม่ให้โกรธ
ใยมาโทษแบบนี้มีที่ไหน
เอาหลักฐานมาดู ไหนผู้ชาย
จะบ้าตาย ดูซินั่น มันกระเทย...(นะจ้ะ อาร์ตี้ ฮา ฮา)

emo_107พิมพิลาไลย

[คิงคองน้อย]

รักแรกเริ่ม เรียงร้อย รวยพฤกษา            อีกนกกา บินมา คราเป็นคู่
รักร้อยร้าว เรียกร้อง  มิมองดู                   ทำใจสู้   ตาดู  เธอจากไป
เธอจากไป  ห่างหาย คล้ายความสุข           มีแต่ทุกข์  รานรุก  จุกตรงใจ
เธอไม่รัก ฉันแล้ว ไม่เปนไร                   ปล่อนเธอไป ให้ไกล สุดสายตา



พี่พี่ ช่วยแนะนำ ที่ ตอนผม อ่าน มานรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ยังไงช่วยแก้ให้ด้วยนะคับ ขอบพระคุณอย่างยิ่ง คับ