ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิกุลแก้ว]

55+ น้องเกล็ดของพิกุลนี่เอง ฮิฮิ  มาต่อจนจบแล้วหรือจ๊ะ 
รักจังเลย
หอยข๋มๆๆๆๆๆๆ
 

[anek]

อากาศเปลี่ยนแปลง
เดี๋ยวแห้งแล้งเดี๋ยวบรรเจิดเดี๋ยวเกิดฝน
เดี๋ยวร้อนรุ่มเดี๋ยวชุ่มเย็นเป็นพิกล
แสนสับสนจนยากจะเข้าใจ
แม้อากาศจะเปลี่ยนเพี้ยนเวียนวน
เหมือนใจตนที่เปลี่ยนจิตพิศสมัย
แต่กลิ่นแก้วยังโชยอยู่เหมือนรู้ใจ
เป็นพยานรักที่ยิ่งใหญ่ให้คนใจเดิม.......ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆลงจนได้น๊ะ
 

[พิกุลแก้ว]

ฤดูรักร้อนรุ่มชุ่มฉ่ำหวาน
ผลิดอกบานเริงร่าน่าส่งเสริม
ฤดูร้างแรมไกลใจคงเดิม
ต่างริเริ่มเพิ่มสุขทุกวันไป

ฤดูฝนทนห่มตรมความหนาว
เหม่อมองดาวพราวฟ้าหาที่ไหน
ฤดูเหงาเศร้าสร้อยโศกทรวงใน
ก็นี่มัน..ฤดูวางไข่..ไม่จับปลานะจ๊ะ หิหิ+ ...~~~

ไปแบบข้างๆคูๆ อ่าค๊ะ อิอิ

[anek]

ฤดูใดไหนจะเทียบฤดูชื่น
ได้เริงรื่นสุขสันต์ดั่งใฝ่หา
เจือกลิ่นหอมจากกลิ่นแก้วแผ้วอุรา
เพราะขวัญตาเจ้าโน้มเล้าโลมดิน


ฤดูแล้งดินคอยฝนชะโลมหล้า
เจ้าเมตตาโปรยฝนมาให้ไม่สิ้น
รับน้ำฝนจากใจเจ้าเคล้าคลีดิน
ใจถวิลนี่ฝนแท้แน่..หรือเทียม
 
 อากาศร้อน   มองหาน้ำฝนครับจะได้เย็นๆ

[พิกุลแก้ว]

แม้นจะมีร้อยฤดูมากู่รัก
เทพแผลงศรอ้อนปักรักเต็มเปี่ยม
มีของขวัญตอบรับตามธรรมเนียม
ให้ต้องหมั่นตระเตรียมตอนพบเจอ

แต่สิ่งหนึ่งมีไว้มิได้ขาด
คือน้ำใจใสสะอาดมาเสนอ
จะหลั่งรดสายใยใคร่ปรนเปรอ
ขอช่วยเธอประหยัดไฟไม่เปิดแอร์

จะราดรดซดดื่มตามสะดวก
ไม่รุ่มร้อนจนลวกจวกเป็นแผล
เย็นยิ่งกว่าสายฝนบนฟ้าแล
คอยเทคแคร์ด้วยจิตมิตรไมตรี.

มามะ.....มานั่งซดลมแอร์กี่ กะพิกุลดีกั่ว อิอิอิ 

[anek]

แสนขอบคุณในน้ำใจใสเสมอ
เจ้าเสนอชะโลมใจให้สุขขี
คิดเป็นหน่วยเป็นยูนิตหรือให้ฟรี
ตัวพี่นี้จะเตรียมจ่ายเมื่อได้บิล

พี่ขอเปลี่ยนเป็นน้ำกรดจะได้ไหม
มารดใจดวงนี้ให้แดดิ้น
กัดคราบเก่าที่มัวหม่นจนชาชิน
ให้สูญสิ้นสนิมใจไปซะที
(ล้อเล่นนะครับ.....กลอนพาไปครับ..ฮิๆๆๆๆๆ)

[พิกุลแก้ว]

แสนขอบคุณในน้ำใจใสเสมอ
เจ้าเสนอชะโลมใจให้สุขขี
คิดเป็นหน่วยเป็นยูนิตหรือให้ฟรี
ตัวพี่นี้จะเตรียมจ่ายเมื่อได้บิล

พี่ขอเปลี่ยนเป็นน้ำกรดจะได้ไหม
มารดใจดวงนี้ให้แดดิ้น
กัดคราบเก่าที่มัวหม่นจนชาชิน
ให้สูญสิ้นสนิมใจไปซะที
(ล้อเล่นนะครับ.....กลอนพาไปครับ..ฮิๆๆๆๆๆ)

หากว่าคิดที่จะขจัดคราบ
จะขอปราบสนิมร้ายให้ไกลพี่
ระยะแรกต้องแช่แล้วยียี ( เหมือนยีผ้า อิอิ )
เอาฝอยเหล็กแถมฟรีขัดสีพลัน

อันน้ำกรดรดตัวดั่งที่ว่า
เกรงจะกัดเกินกว่าสร้างสีสัน
เอาเบาะ-เบาะ เหยาะไฮเตอร์มาช่วยกัน
แบบคัน-คัน ยุกยิกเหมือนหยิกใจ

พอสักครู่ดูแล้วว่าสะอาด
บรรจงราดน้ำหอมพร้อมหยิบใส่
สะบัดพรืด-พรืด-พรืด ในทันใด
ขึงตากไว้ให้แดดได้โลมเลีย....

อุ้ย....!!!! สยิวกิ้วววว  กิ้วๆๆๆๆ ขำๆน๊ะค๊า   อิอิ

[anek]

หากว่าคิดที่จะขจัดคราบ
จะขอปราบสนิมร้ายให้ไกลพี่
ระยะแรกต้องแช่แล้วยียี ( เหมือนยีผ้า อิอิ )
เอาฝอยเหล็กแถมฟรีขัดสีพลัน

อันน้ำกรดรดตัวดั่งที่ว่า
เกรงจะกัดเกินกว่าสร้างสีสัน
เอาเบาะ-เบาะ เหยาะไฮเตอร์มาช่วยกัน
แบบคัน-คัน ยุกยิกเหมือนหยิกใจ

พอสักครู่ดูแล้วว่าสะอาด
บรรจงราดน้ำหอมพร้อมหยิบใส่
สะบัดพรืด-พรืด-พรืด ในทันใด
ขึงตากไว้ให้แดดได้โลมเลีย....

พิกุลแก้ว

โถ   โถโถ  ถ้าอย่างนั้นอย่าลำบากยุ่งยากเจ้า
ก็เอาเข้าเครื่องปั่นผ้าที่ว่าเสีย
เปิดปุ่มแรงสุดๆจนเจ้าเคลียร์
หลังจากนั้นเอามาเกลี่ยให้เกลี้ยงเกลา ~~~

แม้ว่าหากเครื่องปั่นผ้ายังไม่คลีน
อาจจะใช้วิธีจีนมาช่วยเหมา
แช่น้ำก่อนแล้วใช้ไม้นวดเบาๆ
คงพอเอาคราบไคลออกลอกเป็นแพ

ใจคงลอกเป็นลายคล้ายขี้กลาก
เพราะโดนถากถูกยีซี้แหงแก๋
ทั้งฝอยเหล็กอีกไฮเตอร์เข้ามาแชร์
เพิ่งรู้แน่ว่านงคราญเป็นเจ้าของร้าน  ซีก...รีด...เอย
 
รับจ้างซัก อบ  รีด  ก็ไม่บอกเน๊อะ

[พิกุลแก้ว]

งั้นมันยังไม่จบครบกระบวน
พี่อย่าเพิ่งตีรวนด่วนเฉลย
น้องเห็นพี่ช่างเทียบคำเปรียบเปรย
ด่วนลงเอยให้น้องสร้างประเด็น อิอิ 

ไหน-ไหนมันก็มาถึงขั้นนี้
ใยต้องรีบเร็วรี่ชี้ให้เห็น
กว่าจะซักสะอาด...แหม่ยากเย็น
ต้องลำเค็ญขยี้ด้วยฝีมือ

เอามาเถอะค่าจ้างลำบากซัก 
น้องขอหักค่าแรงแจงอย่าถือ
ทั้งค่าน้ำค่าไฟจ่ายตาปรือ
พร้อมดอกเบี้ยอีกอื้อ น้องขอแจง 

หูยยย  รวยเละ!!!! อิอิอิ   

[กวีพเนจร]

โถ   โถโถ  ถ้าอย่างนั้นอย่าลำบากยุ่งยากเจ้า
ก็เอาเข้าเครื่องปั่นผ้าที่ว่าเสีย
เปิดปุ่มแรงสุดๆจนเจ้าเคลียร์
หลังจากนั้นเอามาเกลี่ยให้เกลี้ยงเกลา ~~~

เอ๊ะ!ยังไง กันนี่ พี่เอนก
จะปลุกเสก เครื่องปั่น นั่นใช่ไหม
บอกว่าเสีย ไม่เคลียร์ ซักยังไง
ยังปั่นได้ สุดยอด ขอเครื่องหนึ่ง

ขำๆนะครับ พี่ๆ

[anek]

ขอบคุณพี่กวีจรเขียนกลอนทัก
ผมประจักษ์ว่าพลาดไปไม่ปั้นปึ่ง
จะแก้ไขคราหน้าจะคำนึง
ใช้อักษรอย่างลึกซึ้งถึงความนัย(ขอบพระคุณครับ)
 
ไหน   ไหนพี่กวีจรมาสอนแล้ว
ช่วยน้องแก้ว(ตัวผม)จ่ายค่าซักผ้าจะได้ไหม
พิกุลแก้วหน้าสีแดงแฝงเลสนัย
หวังจะได้รวยร่ำเพียงข้ามคืน
(แฮะ  ๆ    ๆ  ไหนๆมาแล้วพี่ช่วยน้องหน่อยนะครับ)

[พิกุลแก้ว]

แอบคิดถึงเพื่อนชายในวันเก่า
จึงขอเล่าระบายคล้ายบ๊องตื้น
เมื่อครั้งเรียนประถมล้มทั้งยืน
สุดกล้ำกลืนฝืนทนคนอะไร

แถมปากชายก็ด่าวาจาหยาบ
จึงต้องไปกำราบปราบเข้าให้
ชี้หน้ากันมันส์มากปากกรรไกร
ถ้าแน่จริงก็ไปฟ้องคุณครู ฮิฮิ

สงสัยคงจะแค้นจนแน่นฝัง
จึงรีบรั้งนิทานที่อ่านอยู่
พิกุลหวงมิให้มันได้ดู
โอ้วร้องหูว์!!! มันพรากแยกจากกัน

ตายละวาครานี้โดนตีแน่
มันย่ำแย่ไม้เรียวเสียวตรูดนั่น
ปากก็ยังพร่ำกัดพร้อมฟาดฟัน
ก็มาแย่งยื้อฉันอยู่ทำไม???

เห็นไหมเล่านิทานมันหารสอง
เสียงครูร้องเรียกถามมันอยู่ไหน?
บอกมาเลยเดี๋ยวนี้ที่ขาดไป
ฝีมือใครบอกมาอย่าแชเชือน

ค่อย-ค่อยยกมือขึ้นอย่างช้า-ช้า
หนูอ่านค่ะครูขา...ตากลบเกลื่อน
คู่กรณีปรี่มาฟังคำเตือน
พร้อมผองเพื่อนนั่งมองจ้องตากัน

เสียงไม้เรียวฟั่บ ฟั่บ...หนับที่ตรูด
ทำปากซู๊ดด..โอยแสบเพื่อนแอบขัน
โดนทั่งคู่ครูสอนให้แบ่งปัน
เดินตรูดสั่นกลับบ้านบานตะไท...

[พิกุลแก้ว]

เหงาไหม..ก็ไม่อาจจะคาดคิด
ไม่มีสิทธิ์..เคียงข้างหรือนั่งใกล้
เป็นเพียงแค่คนดูอยู่ไกล-ไกล
สุดห้วงแห่งดวงใจไม่เคยเลือน

เหมือนยามมองจ้องดาวพร่างพราวฟ้า
กลุ่มเมฆาเลื่อนลอยหมั่นคล้อยเคลื่อน
หมายจะใกล้สนิทชิดดวงเดือน
จึงย่ำเยือนยามนี้ราตรีกาล

ท่องนภาฟ้าค่ำระบำคลื่น
ดาวดาษดื่นเรืองรองส่องประสาน
จับร้อยเรียงประดับกับสังวาล
พรประทานสู่เนตรเขตสายตา

ครั้นถึงคราลาจรก่อนฟ้าสาง
ค่อย-ค่อยร้างหลบลี้หนีอุษา
แล้วลับหายไกลจากฟากทิวา
เหลือเพียงเหล่าเมฆามาร่อนลม

เมื่อความรักจักเปรียบเช่นปุยเมฆ
การเวกร้องเรียกเพรียกสุขสม
มิได้อยู่คู่เคียงยังเสี่ยงชม
ขอนิยมยินดี.....เช่นนี้เอย......

[anek]

 
 

เมื่อความรักจักเปรียบเช่นปุยเมฆ
การเวกร้องเรียกเพรียกสุขสม
มิได้อยู่คู่เคียงยังเสี่ยงชม
ขอนิยมยินดี.....เช่นนี้เอย......(พิกุลแก้ว)

เมื่อความรักจักเปรียบเป็นเช่นปุยเมฆ
เหมือนใครเสกใครสรรปั้นเจ้าเอ๋ย
ล่องลอยไปเป็นหมู่ก้อนร่อนรำเพย
งามจริงเอยมีรูปร่างต่างๆกัน

เปรียบความรักในดวงใจใครกันหนอ
ร่ำเรียกร้องเคลียคลอพะนอฝัน
แม้นไม่สมยังข่มใจไม่จาบัลย์(ไม่แน่ใจว่าใช่คำนี้หรือเปล่า...ผู้ใดทราบบอกด้วยนะครับ)
เฝ้ารอวันพบปุยขาวที่เจ้าปอง
 

[ระนาดเอก]

๐ เสียงเธอหวานลื่นหูสู่โทรศัพท์
เสียงคล้ายกับน้ำสบู่ฟูฟองฟ่อง
เสียงขี้แหย่เล็กน้อยถ้อยเนื้อทอง
เสียงพอตรองก็เห็นเด่นน้ำใจ

๐ รำพันความทีไรให้สะท้าน
รำพันผ่านสายลมพร่างพรมไหว
รำพันอวลเคล้ากลิ่นถวิลไอ
รำพันไซร้ฝากพจน์รสน้ำคำ

๐ จากอณูอากาศปนหยาดทิพย์
จากใจที่ระยิบพริบดื่มด่ำ
จากใจคนสู่คนผลกระทำ
จากคนเหงาเป็นขำล้ำทำนอง

๐ กลิ่นแก้วช่อเล็กเล็กเฉกไม้ฝัน
กลิ่นแก้วหอมยืนยันสรรค์ดอกผ่อง
กลิ่นแก้วเมืองชุมพรซ่อนละออง
กลิ่นแก้วโชยลอยล่อง..ท่องอักษรา..

[anek]

 

  ๐ กลิ่นแก้วช่อเล็กเล็กเฉกเช่นไม้ฝัน
กลิ่นแก้วหอมยืนยันสรรค์ดอกผ่อง
กลิ่นแก้วเมืองชุมพรซ่อนละออง
กลิ่นแก้วโชยลอยล่อง..ท่องอักษรา..(พี่ระนาดเอก)

เสียงรำพัน...........หวานบรรเลงเพลงระนาด
จาก.............ห้วงใจใสสะอาดวาดภาษา
กลิ่นแก้ว............เคล้าเข้ากับเพลงจากอุรา
ดั่งมนต์ตราผู้ขับขานผ่านรางไม้

[พิกุลแก้ว]

เพลงรำพันคร่ำครวญครั้งหวนเศร้า
หยิบเรื่องราววันเก่ามาเล่าใหม่
ด้วยรู้สึกว่าเหงาเข้าครองใจ
จึงบ่นไว้เป็นคำลำนำกลอน

ดั่งดอกแก้วโรยราละกิ่งก้าน
ครั้งดอกบานชูชื่นช่อสลอน
ค่อยเหี่ยวแห้งทิ้งต้นหล่นจากจร
แล้วบินร่อนลงพักสู่ผืนดิน

ช่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาร้าวดวงจิต
ยามคู่คิดจากร้างห่างไปสิ้น
บ้างหลงคิดนึกหวงในห้วงจินต์
เพราะเคยชินเรื่องเก่าคราวรักกัน

จึงขาดผู้ดูแลและรดน้ำ
แสงอาทิตย์ตอกย้ำความแปรผัน
ไม่หลงเหลือหยาดน้ำที่สำคัญ
จึงรำพันเผื่อว่า...จะหาเจอ.

"เอ๊ะ! ยังไงหว่า?"

[anek]

 

     จึงขาดผู้ดูแลและรดน้ำ
แสงอาทิตย์ตอกย้ำความแปรผัน
ไม่หลงเหลือหยาดน้ำอันสำคัญ
จึงรำพันเผื่อว่า...จะหาเจอ.

"ท่านพิกุลแก้ว"

[/quote]

อยากจะเป็นร่มเงาบังแดดที่แผดร้อน
เป็นเมฆร่อนให้ร่มเย็นเสมอ
เป็นหยาดฝนโปรยปรายมาสู่เธอ
จึงเสนอไมตรีที่มีมา
 
เพราะว่าเจ้ามองหาด้วยตาเจ้า
จึงต้องเศร้าเหม่อมองใฝ่ปองหา
หากใช้ใจตรึกตรองครองอุรา
อาจจะเห็นน้ำตาฉันปันให้เธอ(แซวเล่นนะครับ55555)
 

[neverzero]

ห่างไกล

        ต่อให้ห่างไกล     แค่ใจไกล้กัน
ขอเพียงเธอนั้น            ยังรักชั้นก็พอ
 


คิดถึงนะจ้ะ

[พิกุลแก้ว]

     จึงขาดผู้ดูแลและรดน้ำ
แสงอาทิตย์ตอกย้ำความแปรผัน
ไม่หลงเหลือหยาดน้ำอันสำคัญ
จึงรำพันเผื่อว่า...จะหาเจอ.

"ท่านพิกุลแก้ว"

อยากจะเป็นร่มเงาบังแดดที่แผดร้อน
เป็นเมฆร่อนให้ร่มเย็นเสมอ
เป็นหยาดฝนโปรยปรายมาสู่เธอ
จึงเสนอไมตรีที่มีมา
 
เพราะว่าเจ้ามองหาด้วยตาเจ้า
จึงต้องเศร้าเหม่อมองใฝ่ปองหา
หากใช้ใจตรึกตรองครองอุรา
อาจจะเห็นน้ำตาฉันปันให้เธอ(แซวเล่นนะครับ55555)
 

[/quote]

หากพี่มีเผื่อน้องคงร้องไห้
เพราะซึ้งใจสุดล้ำคำเสนอ
ใช้ใจมองห้องกว้างยังไม่เจอ
เห็นแต่น้ำท่วมเอ่อ..เกร่อล้นกานท์

สองตานี้ใช้มองจับจ้องแล้ว
ก็ไม่แคล้วมองผิดเป็นพื้นฐาน
ใจก็มองจ้องตาเวลานาน
คงต้องใช้มือคว้าน...กว้านซื้อทรวง.

อิอิอิ  ดีไหมเล่าเออ เหอ เหอ