ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิกุลแก้ว]

หวนรำลึกถึงวันเก่าแล้วเศร้าหนอ                 คู่ที่เคยเคลียคลออยู่เคียงใกล้
เสียงกระซิบพร่ำพลอดรักจากดวงใจ       ยังกระทบให้หวั่นไหวในอารมณ์

คอยสดับ..รับรู้...ด้วยความเศร้า                       คิดถึงครั้งที่สองเรานั้นสุขสม
โอบกอดกายกลมเกลียวอย่างรื่นรมย์     ต่างเชยชมเสียงเพรียกหาจากดวงใจ

ในยามนี้...หัวใจเขา....อิสระ                       ยากที่จะ..ทัดทาน..อย่างไรไหว
โหยหาความเป็นตัวเองอยู่ร่ำไป                   แล้วลาลับจากไกลไม่อาวรณ์

ยามคิดถึงวันเก่าเก่าเหงานักหนา                 เตือนใจว่าสิ่งนี้เป็นอุทาหรณ์
เป็นบทเรียนรสรักในบางตอน                  ดั่งละครเพียงเริ่มต้นเท่านั้นเอง

ฝากตัวด้วยนคะ ^o^

[anek]

เ้สียงใครหนอ        เอ่ยรำพัน        ว่าแสนเศร้า
นึกถึง       ความทรงจำเก่า        ใจเศร้าหมอง
เคยก่ายกอด      เคลียเคล้า        เฝ้าประคอง
ร่วมปรองดอง     ปรีดา             ในอารมณ์


มาวันนี้       ละครเปลี่ยน     เป็นเรื่องเศร้า
บทละคร  รวดร้าว     แสนขื่นขม
หวานตอนเริ่ม    แต่ไหงปลาย    กลายเป็นตรม
ทุกข์ระทม    ในชีวา    ทุกนาที

โถกลิ่นแก้ม    กลิ่นแก้ว     ใครทำหม่น
ใครกันหนอ   ร้ายเหลือทน   ทำป่นปี้
พระเอกร้าง    ลี้ไป       ไม่ใยดี
เธอยังมี     ตัวประกอบ    พร้อมปลอบใจ(แบบว่าแซวเล่นนะครับ.....อย่าถือสาน๊ะ)

[เพรางาย]

หอมกลิ่นดอกแก้ว
เมฆลบจันทร์แล้ว
น้ำตาบรรเลง

ใครเด็ดดอกหอม  พร้อมชมคนเก่ง     ซ้อนรักในเพลง  ฝากใจฝังจำ

ใต้ร่มแก้วขาว
ผลิหอมดอกพราว
น้าวใจใครช้ำ

ปีผ่านใจแปร   เพียงแค่ปลอมคำ   กลิ่นแก้วตอกย้ำ   ร่ำไห้ดายเดียว

[ปาระ]

หวนรำพันวันวานหวานสดใส               เคยคลอใคร่ร่วมเรียงเข้าเคียงหมอน
ว่านคำรักรำพันพร่ำล้ำคำวอน              ค่อยออดอ้อนออเซาะเสาะสำเนียง

วันนี้กลับแปรเปลื่ยนเพี้ยนแปรปด          รักสลดหดหู่รู้เพียงเสียง
สลักเลาะลัดร่ำพร่ำสำเนียง                 กลิ่นแก้วเพี้ยนเพียงพจน์รันทดใจ

[พิกุลแก้ว]

   อิอิ+    ยูมาด่อง <<<< อิอิ+   ขอบคุณทุกท่านนะค๊า

[anek]

ช้ำนักหนา      เขาตราหน้า    ว่าสำรอง
เพียงหมายปอง    ดูแลเจ้า      หายเศร้าหมอง
หวังให้แก้ว         กลับโชยกลิ่น   ตามครรลอง
เป็นกลิ่นแก้ว    สุดผุดผ่อง      แตะต้องใจ    

[ฌลา]

ระเรื่อยแล้ว...กลิ่นแก้ว ...รำพัน
ระเรื่อยแว่ว....โศกศัลย์.. รำพันหา
ระรานรอน.....สะท้อนจิต...จำลา
ระเรื่อยลา....รานรอน..ระอ่อนใจ

ระรานรอน...อ่อนหวาน...ละลานหาย
ระเรื่อยไร้...ลี้ลับ...สดับไหน?
ระริกร้าว.....เปลี่ยวหนาว...และร้าวใจ
ระโหยไห้...อาวรณ์...สะท้อนทรวง...

[ไพร พนาวัลย์]

โอ้รักเก่าเราเอ๋ยเคยเคียงข้าง
ต้องแรมร้างห่างไกลไม่แลเหลียว
หลงรักเขามากมายเจียนตายเชียว
แสนเปล่าเปลี่ยวเหว่ว้าน้ำตานอง

ถ้าน้ำตาขายได้คงรวยแล้ว
จะมาปลอบเจ้ากลิ่นแก้วมิให้หมอง
เอาความช้ำขมขื่นทิ้งลงคลอง
นั่งนับเงินนับทองกันสองคน ฮา ฮา

แต่น้ำตาที่ไหลท่วมใจพี่
มันไม่มีราคาหาดอกผล
จึงต่างตนต่างเศร้าอย่างจนจน... เฮ้อ
ขอหน้ามลทำใจให้รู้ทัน

เมื่อเราไม่มีค่าสำหรับเขา
อย่ามัวเศร้าไปเลยนะจอมขวัญ
เราก็คนเก่งกล้าเข้าฝ่าฟัน
ให้รู้กันไม่มีเขาเราไม่ตาย....

เอาใจช่วย นะ

 

“ปรางค์ สามยอด”

[พิกุลแก้ว]

พิกุลแก้วซึ้งน้ำใจเป็นยิ่งนัก                     อันความรักครั้งเก่าแสนขื่นขม
ขอบพระคุณที่เข้าใจในอารมณ์               ความเศร้าตรมคลี่คลายในทันที
ใช่จะมีแค่เราที่เศร้าหมอง                     เคยเคียงครองชิดใกล้ยังหน่ายหนี
คืนวันเก่าหลายคนเหงาก็ยังมี               ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนและแบ่งปัน
>>>คุณ Anek
ได้ยินเสียงรำพันถ้อยคำหวาน     เพียงต้องการปลอบประโลมเพื่อรับขวัญ
เป็นที่สองหรือสำรองไม่สำคัญ              มันมีค่ามากกว่านั้น....อยู่ที่ใจ อิอิ
>>>เพรางาย
บัดนี้กลิ่นดอกแก้วคงไม่เหงา                   อาจมีบ้างความเศร้าไม่สดใส
ยังคงหอมอวลกลิ่นละอองไอ                  นุ่มละมุน...ละไม...ไม่จืดจาง
>>>ฮกหลง
แม้นจะมีรักเก่าอันขื่นขม                    เศร้าระทม..ตรมใจ...ไม่อ้างว้าง
ยังมีเพื่อนมากมายร่วมเดินทาง           คอยเสริมสร้างแรงสู้ด้วยกำลังใจ
>>>ฌลา
อ่านคำถ้อยเรียงร้อยสร้อยภาษา              นามปากกาฌลานี้อยู่แห่งไหน
ระริกร้าวราญรอนสุดดวงใจ                    สะท้อนไหวกายผ่าวในอารมณ์
>>>เปลวฟ้า
เป็นดั่งเช่นท่านเปลวฟ้าได้กล่าวไว้           รักสะดุดหยุดดวงใจไม่สุขสม
น้ำคำรักพร่ำพลอดแค่เพียงลม               คอยประพรมหัวใจด้วยคำลวง
>>>ปรางค์ สามยอด
มาวันนี้ไม่มีเขาเราอยู่ได้             ความผิดหวังพุ่งเข้าใส่เหมือนใหญ่หลวง
มันเป็นเพียงอดีตที่ล่อลวง                      เป็นเพียงช่วง...อารมณ์ที่พาไป

ต้องขอบคุณกำลังใจกันอีกครั้ง           ที่รับฟัง...คำพร่ำเพ้ออันหวั่นไหว
เพียงชั่วครู่ของอารมณ์ลื่นไหลไป    จึงระบายคลายเศร้าไว้เป็นบทกลอน.

[พิกุลแก้ว]

ได้ยินเสียงน้ำทะเลซัดซาดซ่า
เป็นจังหวะชะละล่าน่าแปลกไหม...
ซัดซัดซ่าซ่าครืนครืนระรื่นใจ
จังหวะใหม่ห้วงอารมณ์ท้องทะเล

แต่ก่อนนั้นก็เคยมาเดินเล่น
ในยามเย็นตะวันลับย่ำโพล้เพล้
โอบเอวกันเดินเคียงชายทะเล
คิดถึงเปล..ที่เคยนั่งเย้าหยอกกัน

คิดถึงตอนเมื่อครั้งวิ่งไล่จับ
วิ่งสะดุดล้มทับช่างน่าขัน
นึกนึกแล้วก็แอบยิ้มถึงคืนวัน
เป็นภาพประทับใจถึงกันวันจากลา.

[พิกุลแก้ว]

วาเลนไทน์...ปีนี้...คงเงียบเหงา
คิดถึงวัน...สองเรา...เคยเคียงคู่
กุหลาบน้อย..ดอกเล็กเล็กสีชมพู
เคยอุ้มชู...แย้มยิ้ม...เป็นสุขใจ

แต่ปีนี้...คงเหลือเพียงแค่ตัวฉัน
เฉลิมฉลองกับวัน..."คนไร้คู่"
เห็นคู่เขา..แอบอิง...ชายตาดู
เป็นเพียงแค่พยานรับรู้...วาเลนไทน์

[พิกุลแก้ว]

ฟ้าคงลิขิตให้เป็นเช่นนี้
ทำได้แค่ยินดี....กับความรักของคนอื่นเขา
ส่วนความรักที่ไม่เคยมั่นคง....เวลาก็คงพัดผ่านไปเหลือเพียงเงา
ตกตะกอนความเศร้าไว้....รอคอยว่าเมื่อไหร่...เมื่อไหร่..ใจเราจะแข็งแรง

ทำไมโดนัทถึงต้องมีรู....ก็ถ้าไม่มีรูแล้วจะเป็นห่วงยังงัย? เน๊อะ 

[สายใย]

ก็ไม่เป็นไรนะถ้าไม่ชอบรูโดนัท
เธอก็แทะและเล็มกัดขอบนอกให้หมดก่อน
ไม่ชอบรูโดนัท...ก็ทิ้งไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่ นะบังอร
แต่ถ้าเป็นฉัน จะเก็บไว้ก่อน ไว้ทำเป็นห่วงเธอ...

[พิกุลแก้ว]

ได้ยินเสียงคุณสายใยมาเอื้อนเอ่ย
พิกุลเลยปลื้มใจ...เป็นหนักหนา
ได้พบปะ..คนดี๊ดี..มีเมตตา
เก็บห่วงไว้..ใช้ห่วงหา..แต่ว่าห่วงใคร?(ง่ะ)

พิกุลเลยขอตอบแทนพี่สักนิด(นิดเดียวนะจ๊ะ อิอิ)
มอบความห่วง ความใกล้ชิด..ความสดใส
จะห๊วงห่วง..ห่วงพี่นะจ๊ะ..พี่สายใย
อ๊อ!!! ลืมบอกไป..ไม่ใช่ห่วงใยแต่ว่ามันเปงห่วงยางเน๊ออ  อะหิๆๆ
 
เอาไปเล้ย  พิกุลใจดี แจกห่วง 2 วง อิอิ
ขำๆนะค๊ะ ^o^

[ไพร พนาวัลย์]

มองโดนัทคล้ายห่วงบ่วงแห่งรัก
แต่ต้องหักมันออกจึงคล้องได้
ดั่งดวงใจแห่งรักย่อมเป็นไป
กว่าจะได้รักมาต้องลงทุน

ทุนที่ลงคือรักแท้ที่มอบให้
แก่ดวงใจอีกคนที่ยอมสูญ
อิสระเสรีต้องขาดดุลย์
ต่างร่วมทุนครึ่งทางวางเดิมพัน

แต่ถ้าหากอีกฝ่ายยังไม่พร้อม
หรือจะยอมยินดีมีสุขสันต์
มอบรักแท้ที่มีให้ต่อกัน
ก็จะกลายเป็นวัน...อันตราย!!

"ปรางค์ สามยอด"

[ไพร พนาวัลย์]

วาเลนไทน์...ปีนี้...คงเงียบเหงา
คิดถึงวัน...สองเรา...เคยเคียงคู่
กุหลาบน้อย..ดอกเล็กเล็กสีชมพู
เคยอุ้มชู...แย้มยิ้ม...เป็นสุขใจ

แต่ปีนี้...คงเหลือเพียงแค่ตัวฉัน
เฉลิมฉลองกับวัน..."คนไร้คู่"
เห็นคู่เขา..แอบอิง...ชายตาดู
เป็นเพียงแค่พยานรับรู้...วาเลนไทน์

อย่าเงียบเหงาไปเลยนะคนเก่ง
ไม่ต้องเร่งไม่ต้องรีบไปทางไหน?
ถึงแม้จะไม่มีวาเลนไทน์
แต่หัวใจของเธอก็เป็นไท

ชีวิตคู่สองคนที่เคยผ่าน
มันอาจทุกข์ทรมานเกินแก้ไข
แต่ถ้าพบคนที่เขาจริงใจ
จะวันไหนก็มีค่าสำหรับเธอ

ขอเพียงเขาคนนั้นมีรักแท้
มอบให้แก่ตัวเจ้าเฝ้าเสนอ
สนองตอบดวงใจใฝ่ปรนเปรอ
วันของเธอมีค่ากว่า...วาเลนไทน์

“ปรางค์ สามยอด”

[anek]

เสียงรำพึง     รำพัน....จากกลิ่นแก้ว
วาเลนไทน์    ใกล้ถึงแล้ว      เจ้าอยู่ไหน
ดอกกุหลาบ   สีแดง      แห่งดวงใจ
พี่จัดเตรียม    เอาไว้      ให้แก่เธอ   

พี่เฝ้ารอ      ทุกราตรี      มิมีเจ้า
งานคงเยอะ  งานเข้า       เกรงเจ้า...เอ๋อ
ห่วงตัวเอง     บ้างน๊ะ       เดี๋ยวจะเบลอ
ดอกกุหลาบ    ยังรอเธอ    มารับไป

พี่ตั้งใจมาหา   นำ(ดอกไม้)    มาสู่
แต่โฉมตรู    เจ้าไม่รับ      กลับผลักไส
ก็พี่ซื้อ       มานานวัน      มันเหี่ยวไป
คงเหลือก้าน  เหลือแต่ใบ    มาให้เธอ

[พิกุลแก้ว]

เสียงรำพึง     รำพัน....จากกลิ่นแก้ว
วาเลนไทน์    ใกล้ถึงแล้ว      เจ้าอยู่ไหน
ดอกกุหลาบ   สีแดง      แห่งดวงใจ
พี่จัดเตรียม    เอาไว้      ให้แก่เธอ   

พี่เฝ้ารอ      ทุกราตรี      มิมีเจ้า
งานคงเยอะ  งานเข้า       เกรงเจ้า...เอ๋อ
ห่วงตัวเอง     บ้างน๊ะ       เดี๋ยวจะเบลอ
ดอกกุหลาบ    ยังรอเธอ    มารับไป

พี่ตั้งใจมาหา   นำ(ดอกไม้)    มาสู่
แต่โฉมตรู    เจ้าไม่รับ      กลับผลักไส
ก็พี่ซื้อ       มานานวัน      มันเหี่ยวไป
คงเหลือก้าน  เหลือแต่ใบ    มาให้เธอ

แล้วมันจะเป็นอะไรไหม
หากจะบอกว่าเต็มใจรับเสมอ
ต่อให้เหลือเพียงซากมาให้เจอ
ขอเพียงเธอตั้งมั่นให้ด้วยใจ

ยังมิมีเหตุผลใดที่ไม่รับ
น้องนั่งนับวันรอพี่รู้ไหม?
พี่เอื้อนเอ่ยว่าน้องนั้นหายไป
ในห้องใจของพี่ยังมีน้องไหมเล่าเออ...อิอิ

[anek]

ส่งดอกไม้    มาพร้อมใจ     ให้กับเจ้า
ดอกไม้เก่า       แต่ใจใหม่        ใสเสมอ
รอกลิ่นแก้ว       เคล้ากลิ่นแก้ม   แกมละเมอ
มีแต่เธอ          เท่านั้น           ฝันที่รอ(ฮิๆๆๆๆกลอนพาไปคร๊าบ)
   

ก้านดอกไม้     ที่รับไป      ให้รีบปัก
ใส่แจกัน        รดด้วยรัก       ถักถนอม
ปักกลางใจ      นงเยาว์      ถ้าเจ้ายอม
มันคงพร้อม     ผลิดอกใหม่    กลางใจเธอ
     

[พิกุลแก้ว]

ส่งดอกไม้    มาพร้อมใจ     ให้กับเจ้า
ดอกไม้เก่า       แต่ใจใหม่        ใสเสมอ
รอกลิ่นแก้ว       เคล้ากลิ่นแก้ม   แกมละเมอ
มีแต่เธอ          เท่านั้น           ฝันที่รอ(ฮิๆๆๆๆกลอนพาไปคร๊าบ)
   

ก้านดอกไม้     ที่รับไป      ให้รีบปัก
ใส่แจกัน        รดด้วยรัก       ถักถนอม
ปักกลางใจ      นงเยาว์      ถ้าเจ้ายอม
มันคงพร้อม     ผลิดอกใหม่    กลางใจเธอ
     

 

ผลิดอกบาน...ครานี้...เป็นดอกรัก
ใจสมัคร...รักพี่...มั่นเสมอ
แต่อย่าลืม...ใส่ปุ๋ย...ด้วยรักเธอ
ยามพบเจอ...ขอพี่...จงใส่ใจ

หากยามดอก...โรยร่วง...แห้งเหี่ยวเฉา
พี่คงเบื่อ...รักเรา...ไม่สดใส
เหลือเพียงน้อง...เล่าหนอ...เศร้าทรวงใน
หรือพี่จะ...สัญญาไว้...ว่าไม่จริง..

เอ.....กลอนพาไปไหนเนี่ยะ คุณ anek  5555