เหนื่อยและท้อพอกันทีความรักนี้
สารพัดสารพีมีปัญหา
เหนื่อยและท้ออ่อนและล้าเกินอัตตรา
เมื่อคุณค่าของตัวฉันไม่เคยมี
พร่ำพูดกันเพียงคำรักที่พร่ำเพรื่อ
มีเหลือเฟือเพียงคำลวงชวนบัดสี
เห็นตัวฉันมีค่าเพียงไว้ย่ำยี
พอกันทีรักครั้งนี้มันมากเกิน
แม้จะช้ำที่ต้องตัดสัมพันธ์ผูก
ดีกว่าปล่อยให้อยู่กับรักผิวเผิน
ถึงแม้รักที่มีให้มากเหลือเกิน
แต่จะยอมเดินจากไปไม่เหลียวมอง
จะไม่แคร์เพียงความรักครั้งก่อนเก่า
ที่รังแต่ทำตัวเราให้เศร้าหมอง
แม้เจ็บปวดที่ต้องขัดตัดใจปอง
ยังดีกว่าอยู่ในกองของอาจม
..............................................
อ๊ะโหยๆรู้สึกจะแรงนิดๆ เรามาผิดที่ผิดทางป่าวเนี่ย?
เหอๆ
